ویزل، الی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}ویزل، الی (۱۹۲۸- | }}ویزل، الی (۱۹۲۸-2016م) (Wiesel, Elie) | ||
[[File:40139300.jpg|thumb|الی ویزل]] | [[File:40139300.jpg|thumb|الی ویزل]] | ||
استاد دانشگاه و مبارز حقوق بشر امریکایی، زادۀ [[رومانی]]. در [[جنگ جهانی دوم]] در اردوگاه کار اجباری [[بوخنوالد]]<ref>Buchenwald | استاد دانشگاه و مبارز حقوق بشر امریکایی، زادۀ [[رومانی]]. در [[جنگ جهانی دوم]] در اردوگاه کار اجباری [[بوخنوالد]]<ref>Buchenwald | ||
</ref> اسیر بود و با جدیت قساوتهای دورۀ جنگ علیه یهودها را ثبت میکرد تا توجه جهانیان را به مخاطرات نژادپرستی و خشونت جلب کند. رمان او با نام ''شب''<ref>''La Nuit/Night''</ref> (۱۹۵۶) مبتنیبر تجربههای او در اردوگاههاست. فردی مهم در مبارزات حقوق بشر بود و بهپاس آثارش در مقام نویسنده و فعال حقوق بشر، در ۱۹۸۶ برندۀ جایزۀ صلح نوبل شد. ویزل در سیگت<ref> Sighet </ref> رومانی زاده شد؛ در ۱۹۴۴، هنگامی که ۱۶ساله بود، جمعیت یهودیهای شهر را به اردوگاههای کار اجباری فرستادند؛ او و خانوداهاش را نخست به [[آوشویتس]]<ref>Auschwitz </ref> و سپس به بوخنوالد بردند؛ ویزل تنها کسی بود که زنده ماند. پس از جنگ در [[دانشگاه سوربون]]<ref>Sorbonne </ref> [[پاریس، شهر|پاریس]] تحصیل کرد (بسیاری از آثارش به فرانسوی است)، سپس روزنامهنگار نشریههای فرانسوی، و امریکایی و در ۱۹۵۶ مقیم [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] شد؛ در ۱۹۶۳ تابعیت امریکایی بهدست آورد. ابتدا در سیتی کالج<ref>City College</ref> [[نیویورک]] و از ۱۹۷۶ در دانشگاه [[بوستون]] تدریس کرد و در آنجا استاد علوم انسانی بود. ریاست کمیسیون مربوط به نسلکشی یهودان را برعهده داشت که زیر نظر رئیسجمهور امریکا تشکیل شده بود (۱۹۸۰ـ۱۹۸۶). در ۱۹۸۷ بنیاد انسانگرایی الی ویزل<ref> Elie Wiesel Foundation for Humanity </ref> را تأسیس کرد. پس از رمان ''شب''، آثاری مانند ''سپیدهدم''<ref>''Dawn ''</ref> (۱۹۶۰)، ''حادثه''<ref>''The Accident ''</ref> (۱۹۶۱)، ''شهری آن سوی دیوار''<ref>''The Town Beyond the Wall ''</ref> (۱۹۶۲)، ''گدای اورشلیم''<ref>''A Beggar in Jerusalem ''</ref> (۱۹۶۸)، ''شهادت''<ref>The Testamen''t ''</ref>(۱۹۸۰)، | </ref> اسیر بود و با جدیت قساوتهای دورۀ جنگ علیه یهودها را ثبت میکرد تا توجه جهانیان را به مخاطرات نژادپرستی و خشونت جلب کند. رمان او با نام ''شب''<ref>''La Nuit/Night''</ref> (۱۹۵۶) مبتنیبر تجربههای او در اردوگاههاست. فردی مهم در مبارزات حقوق بشر بود و بهپاس آثارش در مقام نویسنده و فعال حقوق بشر، در ۱۹۸۶ برندۀ جایزۀ صلح نوبل شد. ویزل در سیگت<ref> Sighet </ref> رومانی زاده شد؛ در ۱۹۴۴، هنگامی که ۱۶ساله بود، جمعیت یهودیهای شهر را به اردوگاههای کار اجباری فرستادند؛ او و خانوداهاش را نخست به [[آوشویتس]]<ref>Auschwitz </ref> و سپس به بوخنوالد بردند؛ ویزل تنها کسی بود که زنده ماند. پس از جنگ در [[دانشگاه سوربون]]<ref>Sorbonne </ref> [[پاریس، شهر|پاریس]] تحصیل کرد (بسیاری از آثارش به فرانسوی است)، سپس روزنامهنگار نشریههای فرانسوی، و امریکایی و در ۱۹۵۶ مقیم [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] شد؛ در ۱۹۶۳ تابعیت امریکایی بهدست آورد. ابتدا در سیتی کالج<ref>City College</ref> [[نیویورک]] و از ۱۹۷۶ در دانشگاه [[بوستون]] تدریس کرد و در آنجا استاد علوم انسانی بود. ریاست کمیسیون مربوط به نسلکشی یهودان را برعهده داشت که زیر نظر رئیسجمهور امریکا تشکیل شده بود (۱۹۸۰ـ۱۹۸۶). در ۱۹۸۷ بنیاد انسانگرایی الی ویزل<ref> Elie Wiesel Foundation for Humanity </ref> را تأسیس کرد. پس از رمان ''شب''، آثاری مانند ''سپیدهدم''<ref>''Dawn ''</ref> (۱۹۶۰)، ''حادثه''<ref>''The Accident ''</ref> (۱۹۶۱)، ''شهری آن سوی دیوار''<ref>''The Town Beyond the Wall ''</ref> (۱۹۶۲)، ''گدای اورشلیم''<ref>''A Beggar in Jerusalem ''</ref> (۱۹۶۸)، ''شهادت''<ref>The Testamen''t ''</ref> (۱۹۸۰)، ''فراموش شده''<ref>''The Forgotten ''</ref> (۱۹۹۲)، و ''تاریک روشن''<ref>''Twilight ''</ref> (۱۹۹۵) را منتشر کرد. نمایشنامههایی نیز نوشته است و دربارۀ فرهنگ یهود و موضوعهای بشر دوستانه سخنرانی کرده است. زندگینامههای خودنوشت او عبارتاند از ''رودها به دریا میرسند''<ref>''The Rivers Run to the Sea'' </ref> (۱۹۹۶) و ''دریا هرگز پر نیست''<ref>''The Sea is Never Full''</ref> (۱۹۹۹). ویزل درصدد است که قساوتهای نازیها را بهنسلهای جدید یادآوری کند، بهگونهای که هرگز امکان تکرار آنها نباشد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۲۹
| الی ویزل Elie Wiesel | |
|---|---|
| زادروز |
سیگت، رومانی 1928م |
| درگذشت | 2016م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه سوربون پاریس |
| شغل و تخصص اصلی | استاد دانشگاه |
| شغل و تخصص های دیگر | نویسنده |
| فعالیت های مهم | در ۱۹۸۷ بنیاد انسانگرایی الی ویزل را تأسیس کرد |
| سمت |
از ۱۹۷۶ در دانشگاه بوستون تدریس ریاست کمیسیون مربوط به نسلکشی یهودان |
| آثار |
رمان شب سپیدهدم (۱۹۶۰)، حادثه (۱۹۶۱)، شهری آن سوی دیوار (۱۹۶۲)، گدای اورشلیم (۱۹۶۸)، شهادت(۱۹۸۰)، فراموش شده (۱۹۹۲)، و تاریک روشن(۱۹۹۵) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| جوایز و افتخارات | برنده جایزه صلح نوبل (۱۹۸۶) |
ویزل، الی (۱۹۲۸-2016م) (Wiesel, Elie)
استاد دانشگاه و مبارز حقوق بشر امریکایی، زادۀ رومانی. در جنگ جهانی دوم در اردوگاه کار اجباری بوخنوالد[۱] اسیر بود و با جدیت قساوتهای دورۀ جنگ علیه یهودها را ثبت میکرد تا توجه جهانیان را به مخاطرات نژادپرستی و خشونت جلب کند. رمان او با نام شب[۲] (۱۹۵۶) مبتنیبر تجربههای او در اردوگاههاست. فردی مهم در مبارزات حقوق بشر بود و بهپاس آثارش در مقام نویسنده و فعال حقوق بشر، در ۱۹۸۶ برندۀ جایزۀ صلح نوبل شد. ویزل در سیگت[۳] رومانی زاده شد؛ در ۱۹۴۴، هنگامی که ۱۶ساله بود، جمعیت یهودیهای شهر را به اردوگاههای کار اجباری فرستادند؛ او و خانوداهاش را نخست به آوشویتس[۴] و سپس به بوخنوالد بردند؛ ویزل تنها کسی بود که زنده ماند. پس از جنگ در دانشگاه سوربون[۵] پاریس تحصیل کرد (بسیاری از آثارش به فرانسوی است)، سپس روزنامهنگار نشریههای فرانسوی، و امریکایی و در ۱۹۵۶ مقیم امریکا شد؛ در ۱۹۶۳ تابعیت امریکایی بهدست آورد. ابتدا در سیتی کالج[۶] نیویورک و از ۱۹۷۶ در دانشگاه بوستون تدریس کرد و در آنجا استاد علوم انسانی بود. ریاست کمیسیون مربوط به نسلکشی یهودان را برعهده داشت که زیر نظر رئیسجمهور امریکا تشکیل شده بود (۱۹۸۰ـ۱۹۸۶). در ۱۹۸۷ بنیاد انسانگرایی الی ویزل[۷] را تأسیس کرد. پس از رمان شب، آثاری مانند سپیدهدم[۸] (۱۹۶۰)، حادثه[۹] (۱۹۶۱)، شهری آن سوی دیوار[۱۰] (۱۹۶۲)، گدای اورشلیم[۱۱] (۱۹۶۸)، شهادت[۱۲] (۱۹۸۰)، فراموش شده[۱۳] (۱۹۹۲)، و تاریک روشن[۱۴] (۱۹۹۵) را منتشر کرد. نمایشنامههایی نیز نوشته است و دربارۀ فرهنگ یهود و موضوعهای بشر دوستانه سخنرانی کرده است. زندگینامههای خودنوشت او عبارتاند از رودها به دریا میرسند[۱۵] (۱۹۹۶) و دریا هرگز پر نیست[۱۶] (۱۹۹۹). ویزل درصدد است که قساوتهای نازیها را بهنسلهای جدید یادآوری کند، بهگونهای که هرگز امکان تکرار آنها نباشد.