عمواوغلی، محمد: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '00-->\' به '00-->') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
عمواوغلی، | عمواوغلی، محمد (اسکو ۱۲۶۰ش - )<br> | ||
<p>(نام اصلی: محمد کهنمویی) قالیباف ایرانی. اهل روستای کهنمو در آذربایجان بود. سپس در مشهد ساکن شد. شهرت او مرهون دو پسرش، عبدالمحمد و علیخان، است که بعد از فوت او، هریک کارگاههای بزرگی را اداره کردند و به درجۀ استادی رسیدند. کارگاههای برادران عمواوغلی از نوع متمرکز و بزرگ بود که استادکاران و کارگران بسیاری در آنها کار میکردند. عباسعلی صابر و میرزا عبدالعلی تبریزی، از استادکاران مشهور، در ابتدا در کارگاههای عمواوغلی کار میکردند. تخصص و سبک کار برادران عمواوغلی در زمینۀ بافت فرشهای ۱۰۰ مقات به بالاست (یک مَقات یا مُقاط در خراسان برابر با ۱۲هزار گره فرش است). فرش عمواوغلی | <p>(نام اصلی: محمد کهنمویی) قالیباف ایرانی. اهل روستای کهنمو در آذربایجان بود. سپس در مشهد ساکن شد. شهرت او مرهون دو پسرش، عبدالمحمد و علیخان، است که بعد از فوت او، هریک کارگاههای بزرگی را اداره کردند و به درجۀ استادی رسیدند. کارگاههای برادران عمواوغلی از نوع متمرکز و بزرگ بود که استادکاران و کارگران بسیاری در آنها کار میکردند. عباسعلی صابر و میرزا عبدالعلی تبریزی، از استادکاران مشهور، در ابتدا در کارگاههای عمواوغلی کار میکردند. تخصص و سبک کار برادران عمواوغلی در زمینۀ بافت فرشهای ۱۰۰ مقات به بالاست (یک مَقات یا مُقاط در خراسان برابر با ۱۲هزار گره فرش است). فرش عمواوغلی به سبب ریزبافی و ظرافت بافت و نیز بزرگپارچهبودن مشهور شد و آستان قدس رضوی و کاخهای سلطنتی از آن استقبال کردند. نمونه قالیهای عمواوغلی، که هماکنون در موزۀ فرش ایران و موزۀ کاخ سعدآباد در معرض دید تماشاگران گذاشته شده، از معدود شاهکارهای فرش در تاریخ قالیبافی ایران است. عبدالمحمد عمواوغلی در ۱۳۱۶ش و علیخان عمواوغلی در ۱۳۳۶ش درگذشتند.</p> | ||
<br><!--31118800--> | <br><!--31118800--> | ||
[[رده:صنایع دستی]] | [[رده:صنایع دستی]] | ||
[[رده:(صنایع دستی)ایران]] | [[رده:(صنایع دستی)ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۵۳
عمواوغلی، محمد (اسکو ۱۲۶۰ش - )
(نام اصلی: محمد کهنمویی) قالیباف ایرانی. اهل روستای کهنمو در آذربایجان بود. سپس در مشهد ساکن شد. شهرت او مرهون دو پسرش، عبدالمحمد و علیخان، است که بعد از فوت او، هریک کارگاههای بزرگی را اداره کردند و به درجۀ استادی رسیدند. کارگاههای برادران عمواوغلی از نوع متمرکز و بزرگ بود که استادکاران و کارگران بسیاری در آنها کار میکردند. عباسعلی صابر و میرزا عبدالعلی تبریزی، از استادکاران مشهور، در ابتدا در کارگاههای عمواوغلی کار میکردند. تخصص و سبک کار برادران عمواوغلی در زمینۀ بافت فرشهای ۱۰۰ مقات به بالاست (یک مَقات یا مُقاط در خراسان برابر با ۱۲هزار گره فرش است). فرش عمواوغلی به سبب ریزبافی و ظرافت بافت و نیز بزرگپارچهبودن مشهور شد و آستان قدس رضوی و کاخهای سلطنتی از آن استقبال کردند. نمونه قالیهای عمواوغلی، که هماکنون در موزۀ فرش ایران و موزۀ کاخ سعدآباد در معرض دید تماشاگران گذاشته شده، از معدود شاهکارهای فرش در تاریخ قالیبافی ایران است. عبدالمحمد عمواوغلی در ۱۳۱۶ش و علیخان عمواوغلی در ۱۳۳۶ش درگذشتند.