یونکر، هاینریش (۱۸۸۹ـ۱۹۷۰): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}یونْکِر، هایْنْریش (۱۸۸۹ـ۱۹۷۰)(Junker, Heinrich)<br>
{{جعبه زندگینامه|عنوان=هایْنْریش یونْکِر|نام=Heinrich Junker|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۸۹م|تاریخ مرگ=۱۹۷۰م|دوره زندگی=|ملیت=آلمانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=با نوشتن رساله‌ای درباره زبان پهلوی از دانشگاه‌ هایدلبرگ دانشنامه دکتری گرفت|شغل و تخصص اصلی=خاورشناس|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=استاد زبان‌شناسی دانشگاه‌های هامبورگ (از ۱۹۱۹م)، لاپیزیگ (از ۱۹۲۶)، مدیر مجلّۀ آرشیو آواشناسی (۱۹۳۷ـ۱۹۴۵م)|جوایز و افتخارات=|آثار=فرهنگ فارسی‌ـ‌آلمانی با همکاری بزرگ علوی (لایپزیگ ۱۹۶۵م)؛ قرائت فلسفه زبان (۱۹۴۸م)؛ فرهنگ پهلوی به ترتیب علائم (۱۹۵۵م)؛ مطالعات قرآنی (۱۹۵۵م)؛ فهرست نسخه‌های خطی دانشگاه کپنهاگ (۱۹۱۲م)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=خاورشناسی|دوره=|فعالیت های مهم=بنیادگذار موسسه زبان‌های ایرانی در دانشگاه هومبولت|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
<p>خاورشناس آلمانی. در شهرهای گیسن، استراسبورگ و هایدلبرگ درس خواند و زبان‌های اوستایی، سانسکریت، پهلوی، سغدی و یغنابی را آموخت. با نوشتن رساله‌ای دربارۀ زبان پهلوی از دانشگاه‌ هایدلبرگ دانشنامۀ دکتری گرفت. متخصص در زبان‌شناسی ایرانی و هندواروپایی بود. در ۱۹۱۳ به آسیای مرکزی سفر کرد و به مطالعۀ زبان یغنابی در شمال شرقی کوه‌های پامیر پرداخت. استاد زبان‌شناسی دانشگاه‌های هامبورگ (از ۱۹۱۹) و لاپیزیگ (از ۱۹۲۶)، مدیر مجلّۀ ''آرشیو آواشناسی'' (۱۹۳۷ـ۱۹۴۵) و از بنیادگذاران موسسۀ زبان‌های ایرانی در دانشگاه هومبولت بود. از آثارش: ''فرهنگ فارسی‌ـ‌آلمانی'' با همکاری بزرگ علوی (لایپزیگ ۱۹۶۵)؛ ''قرائت فلسفۀ زبان'' (۱۹۴۸)؛ ''فرهنگ پهلوی به ترتیب علائم'' (۱۹۵۵)؛ ''مطالعات قرآنی'' (۱۹۵۵)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی دانشگاه کپنهاگ'' (۱۹۱۲).</p>
 
یونْکِر، هایْنریش (۱۸۸۹ـ۱۹۷۰م)(Junker, Heinrich)<br>
[[پرونده:42064800-1.jpg|بندانگشتی|هاینریش یونکر]]
<p>خاورشناس آلمانی. در شهرهای [[گیسن]]، [[استراسبورگ]] و [[هایدلبرگ]] درس خواند و زبان‌های اوستایی، [[سانسکریت]]، پهلوی، [[سغدی، زبان|سغدی]] و [[یغنابی]] را آموخت. با نوشتن رساله‌ای دربارۀ زبان پهلوی از دانشگاه‌ هایدلبرگ دانشنامۀ دکتری گرفت. متخصص در زبان‌شناسی ایرانی و هندواروپایی بود. در ۱۹۱۳م به [[آسیای مرکزی]] سفر کرد و به مطالعۀ زبان یغنابی در شمال شرقی کوه‌های [[پامیر]] پرداخت. استاد زبان‌شناسی دانشگاه‌های هامبورگ (از ۱۹۱۹م) و لاپیزیگ (از ۱۹۲۶)، مدیر مجلّۀ ''آرشیو آواشناسی'' (۱۹۳۷ـ۱۹۴۵م) و از بنیادگذاران موسسۀ زبان‌های ایرانی در دانشگاه هومبولت بود. از آثارش: ''فرهنگ فارسی‌ـ‌آلمانی'' با همکاری بزرگ علوی (لایپزیگ ۱۹۶۵م)؛ ''قرائت فلسفۀ زبان'' (۱۹۴۸م)؛ ''فرهنگ پهلوی به ترتیب علائم'' (۱۹۵۵م)؛ ''مطالعات قرآنی'' (۱۹۵۵م)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی دانشگاه کپنهاگ'' (۱۹۱۲م).</p>
<br><!--42064800-->
<br><!--42064800-->
[[رده:خوشنویسی]]
[[رده:خوشنویسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۱۸

هایْنْریش یونْکِر
Heinrich Junker
زادروز ۱۸۸۹م
درگذشت ۱۹۷۰م
ملیت آلمانی
تحصیلات و محل تحصیل با نوشتن رساله‌ای درباره زبان پهلوی از دانشگاه‌ هایدلبرگ دانشنامه دکتری گرفت
شغل و تخصص اصلی خاورشناس
فعالیت های مهم بنیادگذار موسسه زبان‌های ایرانی در دانشگاه هومبولت
سمت استاد زبان‌شناسی دانشگاه‌های هامبورگ (از ۱۹۱۹م)، لاپیزیگ (از ۱۹۲۶)، مدیر مجلّۀ آرشیو آواشناسی (۱۹۳۷ـ۱۹۴۵م)
آثار فرهنگ فارسی‌ـ‌آلمانی با همکاری بزرگ علوی (لایپزیگ ۱۹۶۵م)؛ قرائت فلسفه زبان (۱۹۴۸م)؛ فرهنگ پهلوی به ترتیب علائم (۱۹۵۵م)؛ مطالعات قرآنی (۱۹۵۵م)؛ فهرست نسخه‌های خطی دانشگاه کپنهاگ (۱۹۱۲م)
گروه مقاله خاورشناسی

یونْکِر، هایْنریش (۱۸۸۹ـ۱۹۷۰م)(Junker, Heinrich)

هاینریش یونکر

خاورشناس آلمانی. در شهرهای گیسن، استراسبورگ و هایدلبرگ درس خواند و زبان‌های اوستایی، سانسکریت، پهلوی، سغدی و یغنابی را آموخت. با نوشتن رساله‌ای دربارۀ زبان پهلوی از دانشگاه‌ هایدلبرگ دانشنامۀ دکتری گرفت. متخصص در زبان‌شناسی ایرانی و هندواروپایی بود. در ۱۹۱۳م به آسیای مرکزی سفر کرد و به مطالعۀ زبان یغنابی در شمال شرقی کوه‌های پامیر پرداخت. استاد زبان‌شناسی دانشگاه‌های هامبورگ (از ۱۹۱۹م) و لاپیزیگ (از ۱۹۲۶)، مدیر مجلّۀ آرشیو آواشناسی (۱۹۳۷ـ۱۹۴۵م) و از بنیادگذاران موسسۀ زبان‌های ایرانی در دانشگاه هومبولت بود. از آثارش: فرهنگ فارسی‌ـ‌آلمانی با همکاری بزرگ علوی (لایپزیگ ۱۹۶۵م)؛ قرائت فلسفۀ زبان (۱۹۴۸م)؛ فرهنگ پهلوی به ترتیب علائم (۱۹۵۵م)؛ مطالعات قرآنی (۱۹۵۵م)؛ فهرست نسخه‌های خطی دانشگاه کپنهاگ (۱۹۱۲م).