خوری، الیاس: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جز (Mohammadi3 صفحهٔ خوری، الیاس (بیروت ۱۹۴۸) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به خوری، الیاس منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


خوری، الیاس (بیروت ۱۹۴۸)<br>
[[پرونده: 19104400.jpg | بندانگشتی|خوري، الياس]]
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = الیاس خوری
|عنوان = الیاس خوری
خط ۱۰: خط ۸:
|لقب=
|لقب=
|زادروز=بیروت ۱۹۴۸م
|زادروز=بیروت ۱۹۴۸م
|تاریخ مرگ=
|تاریخ مرگ=۲۰۲۴م
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
|ملیت= لبنانی
|ملیت= لبنانی
خط ۲۹: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>داستان‌نویس، مقاله‌نویس، منتقد ادبی، و روزنامه‌نگار مارونی لبنانی. از آغاز، روح شورشی داشت. در طول جنگ داخلی بین ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ درگیر فعالیت‌های شدید دست‌چپی بود و ماجراهای این دوره را در رمان شرح‌حال‌گونه‌اش، ''کوه کوچک'' (۱۹۹۷)، و مقاله‌های مطبوعاتی خود آورده است. سلسلۀ مقالات شدیداللحن او در روزنامۀ چپ‌گرای ''السفیر'' بیروت در دورۀ تهاجم اسرائیل به لبنان (۱۹۸۲) در مجموعه‌ای به نام ''زمان اشغال'' منتشر شده است (۱۹۸۵). به نظر وی، نویسنده جزء لاینفک عصر خویش است و‌ آزادی مسئله‌ای شخصی نیست، بلکه رهایی همۀ جامعه است. بارزترین جنبه‌های قصه‌نویسی خوری تجسم بی‌نقص لبنان جنگ‌زده است. شهر خون‌آلوده و پاره‌پارۀ بیروت در پیکرهای شرحه‌شرحه، خانه‌های ازهم‌ پاشیده و خیابان‌‌های ویران‌گشته منعکس می‌شود. در ''چهره‌های سپید'' (۱۹۸۱) شهر پر از اشباح و سایه‌ها، و در ''رحلت گاندی کوچک'' (۱۹۸۹) پر از چکمه‌های سیاه دشمن است. خوری پیشگام رمان‌ نوین لبنان است و در سبک پسامدرنش قواعد هنجارین نثر از هم می‌گسلد و خشم و تمسخر با نومیدی و نوستالژی تغزلی در هم می‌آمیزد. از آثار دیگرش: ''دروازه‌های شهر''، (۱۹۸۱)، ''کشور غریبه‌ها'' (۱۹۹۳).</p>
}}خوری، الیاس (بیروت ۱۹۴۸-۲۰۲۴م)<br>
[[پرونده: 19104400.jpg | بندانگشتی|خوري، الياس]]<p>داستان‌نویس، مقاله‌نویس، منتقد ادبی، و روزنامه‌نگار مارونی لبنانی. از آغاز، روح شورشی داشت. در طول جنگ داخلی بین ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ درگیر فعالیت‌های شدید دست‌چپی بود و ماجراهای این دوره را در رمان شرح‌حال‌گونه‌اش، ''کوه کوچک'' (۱۹۹۷)، و مقاله‌های مطبوعاتی خود آورده است. سلسلۀ مقالات شدیداللحن او در روزنامۀ چپ‌گرای ''السفیر'' بیروت در دورۀ تهاجم اسرائیل به لبنان (۱۹۸۲) در مجموعه‌ای به نام ''زمان اشغال'' منتشر شده است (۱۹۸۵). به نظر وی، نویسنده جزء لاینفک عصر خویش است و‌ آزادی مسئله‌ای شخصی نیست، بلکه رهایی همۀ جامعه است. بارزترین جنبه‌های قصه‌نویسی خوری تجسم بی‌نقص لبنان جنگ‌زده است. شهر خون‌آلوده و پاره‌پارۀ بیروت در پیکرهای شرحه‌شرحه، خانه‌های ازهم‌ پاشیده و خیابان‌‌های ویران‌گشته منعکس می‌شود. در ''چهره‌های سپید'' (۱۹۸۱) شهر پر از اشباح و سایه‌ها، و در ''رحلت گاندی کوچک'' (۱۹۸۹) پر از چکمه‌های سیاه دشمن است. خوری پیشگام رمان‌ نوین لبنان است و در سبک پسامدرنش قواعد هنجارین نثر از هم می‌گسلد و خشم و تمسخر با نومیدی و نوستالژی تغزلی در هم می‌آمیزد. از آثار دیگرش: ''دروازه‌های شهر''، (۱۹۸۱)، ''کشور غریبه‌ها'' (۱۹۹۳).</p>
<br><!--19104400-->
<br><!--19104400-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۴۲

الیاس خوری
زادروز بیروت ۱۹۴۸م
درگذشت ۲۰۲۴م
ملیت  لبنانی
شغل و تخصص اصلی داستان نویس، مقاله نویس، منتقد ادبی و روزنامه نگار مارونی
آثار دروازه های شهر (۱۹۸۱)، کشور غریبه ها (۱۹۹۳)
گروه مقاله ادبیات عربی

خوری، الیاس (بیروت ۱۹۴۸-۲۰۲۴م)

خوري، الياس

داستان‌نویس، مقاله‌نویس، منتقد ادبی، و روزنامه‌نگار مارونی لبنانی. از آغاز، روح شورشی داشت. در طول جنگ داخلی بین ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ درگیر فعالیت‌های شدید دست‌چپی بود و ماجراهای این دوره را در رمان شرح‌حال‌گونه‌اش، کوه کوچک (۱۹۹۷)، و مقاله‌های مطبوعاتی خود آورده است. سلسلۀ مقالات شدیداللحن او در روزنامۀ چپ‌گرای السفیر بیروت در دورۀ تهاجم اسرائیل به لبنان (۱۹۸۲) در مجموعه‌ای به نام زمان اشغال منتشر شده است (۱۹۸۵). به نظر وی، نویسنده جزء لاینفک عصر خویش است و‌ آزادی مسئله‌ای شخصی نیست، بلکه رهایی همۀ جامعه است. بارزترین جنبه‌های قصه‌نویسی خوری تجسم بی‌نقص لبنان جنگ‌زده است. شهر خون‌آلوده و پاره‌پارۀ بیروت در پیکرهای شرحه‌شرحه، خانه‌های ازهم‌ پاشیده و خیابان‌‌های ویران‌گشته منعکس می‌شود. در چهره‌های سپید (۱۹۸۱) شهر پر از اشباح و سایه‌ها، و در رحلت گاندی کوچک (۱۹۸۹) پر از چکمه‌های سیاه دشمن است. خوری پیشگام رمان‌ نوین لبنان است و در سبک پسامدرنش قواعد هنجارین نثر از هم می‌گسلد و خشم و تمسخر با نومیدی و نوستالژی تغزلی در هم می‌آمیزد. از آثار دیگرش: دروازه‌های شهر، (۱۹۸۱)، کشور غریبه‌ها (۱۹۹۳).