شریعتمداری، جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
شریعتمداری، جعفر (سبزوار ۱۳۰۲ش)<br>
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =جعفر شریعتمداری
|عنوان =جعفر شریعتمداری
خط ۲۹: خط ۲۶:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>(نام مستعار: درویش) داستان‌نویس ایرانی. در آغاز تحت تأثیر علی دشتی و نویسندگان روانکاو اروپایی بود و روابط نابهنجار جنسی را درونمایۀ داستان‌های خود قرار داد به‌طوری که آثارش بیشتر از مضامین ‌روانی برخوردار بود. سپس به موضوع‌های سوررئالیستی، با مضمون پوچی جهان، روی آورد. اوج این گرایش در مجموعۀ ''هفت خوان''، حاوی شکل‌یافته‌ترین داستان‌های نویسنده دیده می‌شود. از آثار اوست: ''سفارت عُظمی'' (۱۳۲۵ش)؛ ''مکتب'' (۱۳۲۷ش)؛ ''کتاب'' (۱۳۲۹ش)؛ ''باغ'' (۱۳۳۱ش)؛ ''لوحه'' (۱۳۳۳ش)؛ ''جاودانگی'' (۱۳۳۷ش).</p>
}}شریعتمداری، جعفر (سبزوار ۱۳۰۲ش -)<br><p>(نام مستعار: درویش) داستان‌نویس ایرانی. در آغاز تحت تأثیر علی دشتی و نویسندگان روانکاو اروپایی بود و روابط نابهنجار جنسی را درونمایۀ داستان‌های خود قرار داد به‌طوری که آثارش بیشتر از مضامین ‌روانی برخوردار بود. سپس به موضوع‌های سوررئالیستی، با مضمون پوچی جهان، روی آورد. اوج این گرایش در مجموعۀ ''هفت خوان''، حاوی شکل‌یافته‌ترین داستان‌های نویسنده دیده می‌شود. از آثار اوست: ''سفارت عُظمی'' (۱۳۲۵ش)؛ ''مکتب'' (۱۳۲۷ش)؛ ''کتاب'' (۱۳۲۹ش)؛ ''باغ'' (۱۳۳۱ش)؛ ''لوحه'' (۱۳۳۳ش)؛ ''جاودانگی'' (۱۳۳۷ش).</p>
<br><!--26085300-->
<!--26085300-->[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]]
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۰۹

جعفر شریعتمداری
زادروز سبزوار 1302ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی داستان‌نویس
سبک سوررئالیسم
آثار سفارت عُظمی (1325ش)- مکتب (1327ش)
گروه مقاله ادبیات فارسی

شریعتمداری، جعفر (سبزوار ۱۳۰۲ش -)

(نام مستعار: درویش) داستان‌نویس ایرانی. در آغاز تحت تأثیر علی دشتی و نویسندگان روانکاو اروپایی بود و روابط نابهنجار جنسی را درونمایۀ داستان‌های خود قرار داد به‌طوری که آثارش بیشتر از مضامین ‌روانی برخوردار بود. سپس به موضوع‌های سوررئالیستی، با مضمون پوچی جهان، روی آورد. اوج این گرایش در مجموعۀ هفت خوان، حاوی شکل‌یافته‌ترین داستان‌های نویسنده دیده می‌شود. از آثار اوست: سفارت عُظمی (۱۳۲۵ش)؛ مکتب (۱۳۲۷ش)؛ کتاب (۱۳۲۹ش)؛ باغ (۱۳۳۱ش)؛ لوحه (۱۳۳۳ش)؛ جاودانگی (۱۳۳۷ش).