بانرت، ارنست: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = ارنست بانرت | |عنوان = ارنست بانرت | ||
| خط ۱۰: | خط ۷: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=۱۸۹۵م | |زادروز=۱۸۹۵م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۹۷۶م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= آلمانی | |ملیت= آلمانی | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>خاورشناس آلمانی. با سِمَت مترجم نظامی به استانبول و عراق فرستاده شد (۱۹۱۶). به اسارت نیروهای انگلستان درآمد (۱۹۱۷) و به هندوستان منتقل شد. پس از بازگشت به آلمان (۱۹۲۵) تحقیقات خود را ادامه داد و با ارائۀ پایاننامهای دربارۀ زبان قدیم عثمانی، در رشتۀ زبانهای اسلامی دانشگاه وین دانشنامۀ دکتری گرفت. مدتی به تدریس فلسفه و تاریخ ادبیات آلمانی پرداخت. برای مطالعه به کشورهای عربی سفر کرد (۱۹۳۱ـ۱۹۳۸). چندی مدرّس زبانهای شرقی در فرهنگستان کنسولها در شهر وین بود (۱۹۳۹) و پس از آن با سِمَت مترجم در ارتش هند خدمت کرد (۱۹۴۱). در ۱۹۴۴ به اسارت نیروهای فرانسوی درآمد و پس از آزادی، استاد زبانهای شرقی در دانشگاه وین شد. با زبانهای لاتین، یونانی، عربی، اردو، فارسی و ترکی آشنایی داشته و تحقیقاتی دربارۀ ابن سینا، فارابی و ابن طفیل انجام داده است. از آثارش: ''راهنمای آموزش زبان هندوستانی'' (با همکاری) (لایپزیگ، ۱۹۴۵)؛ ترجمه و شرح ''چهل مرتبه، مراتبالوجود'' عبدالکریم جیلی (وین، ۱۹۵۶)؛'' اسلام امروز ـ فردا'' (وین، ۱۹۵۸)؛ ترجمه و شرح ''منهاجالعابدین'' غزالی (۱۹۶۴).</p> | }}بانِرْت، اِرنْسْت (۱۸۹۵-۱۹۷۶م)(Bannerth, Ernst)<br><p>خاورشناس آلمانی. با سِمَت مترجم نظامی به استانبول و عراق فرستاده شد (۱۹۱۶). به اسارت نیروهای انگلستان درآمد (۱۹۱۷) و به هندوستان منتقل شد. پس از بازگشت به آلمان (۱۹۲۵) تحقیقات خود را ادامه داد و با ارائۀ پایاننامهای دربارۀ زبان قدیم عثمانی، در رشتۀ زبانهای اسلامی دانشگاه وین دانشنامۀ دکتری گرفت. مدتی به تدریس فلسفه و تاریخ ادبیات آلمانی پرداخت. برای مطالعه به کشورهای عربی سفر کرد (۱۹۳۱ـ۱۹۳۸). چندی مدرّس زبانهای شرقی در فرهنگستان کنسولها در شهر وین بود (۱۹۳۹) و پس از آن با سِمَت مترجم در ارتش هند خدمت کرد (۱۹۴۱). در ۱۹۴۴ به اسارت نیروهای فرانسوی درآمد و پس از آزادی، استاد زبانهای شرقی در دانشگاه وین شد. با زبانهای لاتین، یونانی، عربی، اردو، فارسی و ترکی آشنایی داشته و تحقیقاتی دربارۀ ابن سینا، فارابی و ابن طفیل انجام داده است. از آثارش: ''راهنمای آموزش زبان هندوستانی'' (با همکاری) (لایپزیگ، ۱۹۴۵)؛ ترجمه و شرح ''چهل مرتبه، مراتبالوجود'' عبدالکریم جیلی (وین، ۱۹۵۶)؛'' اسلام امروز ـ فردا'' (وین، ۱۹۵۸)؛ ترجمه و شرح ''منهاجالعابدین'' غزالی (۱۹۶۴).</p> | ||
<br><!--12108600--> | <br><!--12108600--> | ||
[[رده:خاورشناسی]] | [[رده:خاورشناسی]] | ||
[[رده:(خاورشناسی)ایران]] | [[رده:(خاورشناسی)ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۲۴
| ارنست بانرت Ernst Bannerth | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۹۵م |
| درگذشت | ۱۹۷۶م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشنامه دکتری در رشته زبان های اسلامی دانشگاه وین |
| شغل و تخصص اصلی | خاورشناس |
| سمت | مترجم نظامی، مدرس فلسفه و تاریخ ادبیات آلمانی، مدرس زبان های شرقی در فرهنگستان کنسول ها در شهر وین، استاد زبان های شرقی در دانشگاه وین |
| آثار | راهنمای آموزش زبان هندوستانی (با همکاری، لایپزیگ، ۱۹۴۵)؛ ترجمه و شرح چهل مرتبه، مراتب الوجود عبدالکریم جیلی (وین، ۱۹۵۶)؛ اسلام امروز ـ فردا (وین، ۱۹۵۸)؛ ترجمه و شرح منهاج العابدین غزالی (۱۹۶۴) |
| گروه مقاله | خاورشناسی |
بانِرْت، اِرنْسْت (۱۸۹۵-۱۹۷۶م)(Bannerth, Ernst)
خاورشناس آلمانی. با سِمَت مترجم نظامی به استانبول و عراق فرستاده شد (۱۹۱۶). به اسارت نیروهای انگلستان درآمد (۱۹۱۷) و به هندوستان منتقل شد. پس از بازگشت به آلمان (۱۹۲۵) تحقیقات خود را ادامه داد و با ارائۀ پایاننامهای دربارۀ زبان قدیم عثمانی، در رشتۀ زبانهای اسلامی دانشگاه وین دانشنامۀ دکتری گرفت. مدتی به تدریس فلسفه و تاریخ ادبیات آلمانی پرداخت. برای مطالعه به کشورهای عربی سفر کرد (۱۹۳۱ـ۱۹۳۸). چندی مدرّس زبانهای شرقی در فرهنگستان کنسولها در شهر وین بود (۱۹۳۹) و پس از آن با سِمَت مترجم در ارتش هند خدمت کرد (۱۹۴۱). در ۱۹۴۴ به اسارت نیروهای فرانسوی درآمد و پس از آزادی، استاد زبانهای شرقی در دانشگاه وین شد. با زبانهای لاتین، یونانی، عربی، اردو، فارسی و ترکی آشنایی داشته و تحقیقاتی دربارۀ ابن سینا، فارابی و ابن طفیل انجام داده است. از آثارش: راهنمای آموزش زبان هندوستانی (با همکاری) (لایپزیگ، ۱۹۴۵)؛ ترجمه و شرح چهل مرتبه، مراتبالوجود عبدالکریم جیلی (وین، ۱۹۵۶)؛ اسلام امروز ـ فردا (وین، ۱۹۵۸)؛ ترجمه و شرح منهاجالعابدین غزالی (۱۹۶۴).