زیپولی، ریکاردو: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


زیپولی، ریکارْدو (۱۹۵۲)(Zipoli, Riccardo)<br>
[[پرونده: 23077300.jpg | بندانگشتی|ریکاردو زیپولی]]زیپولی، ریکارْدو (۱۹۵۲م - )(Zipoli, Riccardo)<br><p>خاورشناس ایتالیایی. در رم رشتۀ عکاسی و فیلم‌برداری خواند و زبان و ادبیات فارسی را نیز فراگرفت. در ۱۹۷۳م یک دورۀ ده‌ماهۀ زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران به‌پایان برد. از ۱۹۷۶م به تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه ونیز پرداخت. برخی از مقاله‌های زیپولی در مجلات ادبی ایران، چون ''کیهان فرهنگی''،'' کتاب‌نمای ایران'' و ''بررسی‌های تاریخی'' به‌چاپ رسیده است. از آثارش: ترجمۀ ''قابوس‌نامه'' به ایتالیایی؛ ''کاربرد واژۀ داغ در دواوین فرخی، حافظ''، ''عرفی و کلیم''؛ ''چرا سبک هندی در دنیای غرب سبک باروک خوانده می‌شود؛ باغی در صدا'' که زندگی‌نامۀ سهراب سپهری با نمونه‌هایی از اشعار وی و ترجمۀ آن‌ها به ایتالیایی است (فلورانس، ۱۹۹۵م).</p>
[[پرونده: 23077300.jpg | بندانگشتی|زيپولي، ريکارْدو]]<p>خاورشناس ایتالیایی. در رم رشتۀ عکاسی و فیلم‌برداری خواند و زبان و ادبیات فارسی را نیز فراگرفت. در ۱۹۷۳ یک دورۀ ده‌ماهۀ زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران به‌پایان برد. از ۱۹۷۶ به تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه ونیز پرداخت. برخی از مقاله‌های زیپولی در مجلات ادبی ایران، چون ''کیهان فرهنگی''،'' کتاب‌نمای ایران'' و ''بررسی‌های تاریخی'' به‌چاپ رسیده است. از آثارش: ترجمۀ ''قابوس‌نامه'' به ایتالیایی؛ ''کاربرد واژۀ داغ در دواوین فرخی، حافظ''، ''عرفی و کلیم''؛ ''چرا سبک هندی در دنیای غرب سبک باروک خوانده می‌شود؛ باغی در صدا'' که زندگی‌نامۀ سهراب سپهری با نمونه‌هایی از اشعار وی و ترجمۀ آن‌ها به ایتالیایی است (فلورانس، ۱۹۹۵).</p>
<br><!--23077300-->
<br><!--23077300-->
[[رده:خاورشناسی]]
[[رده:خاورشناسی]]
[[رده:(خاورشناسی)ایران]]
[[رده:(خاورشناسی)ایران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۱۳

ریکاردو زیپولی

زیپولی، ریکارْدو (۱۹۵۲م - )(Zipoli, Riccardo)

خاورشناس ایتالیایی. در رم رشتۀ عکاسی و فیلم‌برداری خواند و زبان و ادبیات فارسی را نیز فراگرفت. در ۱۹۷۳م یک دورۀ ده‌ماهۀ زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران به‌پایان برد. از ۱۹۷۶م به تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه ونیز پرداخت. برخی از مقاله‌های زیپولی در مجلات ادبی ایران، چون کیهان فرهنگی، کتاب‌نمای ایران و بررسی‌های تاریخی به‌چاپ رسیده است. از آثارش: ترجمۀ قابوس‌نامه به ایتالیایی؛ کاربرد واژۀ داغ در دواوین فرخی، حافظ، عرفی و کلیم؛ چرا سبک هندی در دنیای غرب سبک باروک خوانده می‌شود؛ باغی در صدا که زندگی‌نامۀ سهراب سپهری با نمونه‌هایی از اشعار وی و ترجمۀ آن‌ها به ایتالیایی است (فلورانس، ۱۹۹۵م).