محمدی گیلانی، محمد: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده: 38186800.jpg | بندانگشتی|محمدی گیلانی، محمد]]محمدی گیلانی، محمد (رودسر ۱۳۰۷ -۱۳۹۳ش)<br><p>روحانی و [[مجتهد]] ایرانی، قاضی شرع دادگاههای انقلاب، رئیس سابق دیوانعالی کشور و عضو [[مجلس خبرگان رهبری]]. پس از بهپایانرساندن تحصیلات مقدماتی، به [[قم، شهر|قم]] رفت (۱۳۲۵ش) و در حوزۀ علمیه تا اخذ درجۀ [[اجتهاد]] تحصیل کرد و سپس مدرس حوزۀ علمیۀ قم شد. وی از یاران و شاگردان [[امام خمینی]] (ره) بود و از دهۀ ۱۳۴۰ش تا پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] فعالیت سیاسی داشت. ازجمله مسئولیتهای وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی است: رئیس دادگاههای انقلاب اسلامی تهران، دو دوره عضویت در [[شورای نگهبان]] (۱۳۶۲ـ۱۳۷۳ش)، عضو شورای مرکزی نمایندگان رهبری در دانشگاهها، عضو [[مجلس خبرگان رهبری]]، عضو جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم و رئیس دیوانعالی کشور (۱۳۷۳ـ۱۳۸۳ش). وی در ۱۳۸۸ش به اخذ نشان درجه یک عدالت نایل آمد. از آثار اوست: ''حقوق کیفری در اعدام''؛ ''امام راحل و فقه سنتی''؛ ''اسم مستأثر در وصیت امام و زعیم اکبر''؛ ''شرح مناجات شعبانیه''؛'' شرح زیارت امینالله''؛ ''در سایۀ حکمت''؛ ''شرح و تفسیر گزیدههایی از کلمات قصار نهجالبلاغه''؛ ''شرح زیارت وارث''؛ ''قرآن و سنن الهی در اجتماع بشر''؛ ''درسهای اخلاق اسلامی''؛ ''العقائد الاسلامیه فی الکتاب و السّنه''.</p> | |||
[[پرونده: 38186800.jpg | بندانگشتی| | |||
<br><!--38186800--> | <br><!--38186800--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۱۵

محمدی گیلانی، محمد (رودسر ۱۳۰۷ -۱۳۹۳ش)
روحانی و مجتهد ایرانی، قاضی شرع دادگاههای انقلاب، رئیس سابق دیوانعالی کشور و عضو مجلس خبرگان رهبری. پس از بهپایانرساندن تحصیلات مقدماتی، به قم رفت (۱۳۲۵ش) و در حوزۀ علمیه تا اخذ درجۀ اجتهاد تحصیل کرد و سپس مدرس حوزۀ علمیۀ قم شد. وی از یاران و شاگردان امام خمینی (ره) بود و از دهۀ ۱۳۴۰ش تا پیروزی انقلاب فعالیت سیاسی داشت. ازجمله مسئولیتهای وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی است: رئیس دادگاههای انقلاب اسلامی تهران، دو دوره عضویت در شورای نگهبان (۱۳۶۲ـ۱۳۷۳ش)، عضو شورای مرکزی نمایندگان رهبری در دانشگاهها، عضو مجلس خبرگان رهبری، عضو جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم و رئیس دیوانعالی کشور (۱۳۷۳ـ۱۳۸۳ش). وی در ۱۳۸۸ش به اخذ نشان درجه یک عدالت نایل آمد. از آثار اوست: حقوق کیفری در اعدام؛ امام راحل و فقه سنتی؛ اسم مستأثر در وصیت امام و زعیم اکبر؛ شرح مناجات شعبانیه؛ شرح زیارت امینالله؛ در سایۀ حکمت؛ شرح و تفسیر گزیدههایی از کلمات قصار نهجالبلاغه؛ شرح زیارت وارث؛ قرآن و سنن الهی در اجتماع بشر؛ درسهای اخلاق اسلامی؛ العقائد الاسلامیه فی الکتاب و السّنه.