شریفر، جان: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[File:26086700.jpg|thumb|شريفر، جان]] | |||
شریْفِر، جان (۱۹۳۱)(Schrieffer, John)<br/> | شریْفِر، جان (۱۹۳۱-۲۰۱۹م)(Schrieffer, John)<br /> | ||
فیزیکدان امریکایی. در ۱۹۷۲، با جان باردین<ref>John Bardeen</ref> و لئون کوپر<ref>Leon Cooper</ref>، به جایزۀ نوبل فیزیک دستیافت. این جایزه بهسبب برقراری نظریهای قانعکننده برای اَبَررسانایی<ref>superconductivity</ref> (عبور بیمقاومت جریان برق از بعضی فلزات و ترکیبات فلزی در دماهای بسیار کم) به آنان اعطا شد. شریفر در زمینههای فرومغناطیس<ref>ferromagnetism</ref>، فیزیک سطح<ref>surface physics</ref>، و آلیاژهای رقیق<ref>dilute alloys</ref> نیز تحقیق میکرد. در ۱۹۵۶، کوپر نشان داد که الکترونهای فلز در دماهای کم از راه تغییرشکل شبکۀ بلوری اتمها میتوانند با نیروهای ضعیفی یکدیگر را جذب کنند و زوج مقید<ref>bound pair</ref> پدیدآوردند. باردین، کوپر، و شریفر در ۱۹۵۷ روشن ساختند که این زوجهای مقید الکترونی میتوانند بیهیچ مقاومتی در فلز به حرکت درآیند. این نظریۀ اَبَررسانندگی<ref>theory of superconductivity</ref>، نظریۀ باردین ـ کوپر ـ شریفر<ref>BCS theory</ref>، بهطرز شگفتآوری کامل است و همۀ پدیدههای اَبَررسانایی در فلزات و آلیاژها را، جز در سرامیکهای اَبَررسانای دمای بالا<ref>high-temperature superconducting ceramics</ref> که در دهۀ ۱۹۸۰ کشف شدهاند، توضیح میدهد. شریفر در اوک پارک<ref>Oak Park</ref> ایلینوی<ref>Illinois</ref>، در ایالات متحده امریکا، زاده شد. در مؤسسۀ فناوری ماساچوست<ref>Massachusetts Institute of Technology</ref> (اِم آی تی) در رشتههای مهندسی و فیزیک درس خواند و در دانشگاه ایلینوی، زیرنظر باردین، در زمینۀ اَبَررسانایی درجۀ دکترا گرفت (۱۹۵۷). در ۱۹۶۴، استاد فیزیک دانشگاه پنسیلوانیا<ref>University of Pennsylvania</ref> شد. | فیزیکدان امریکایی. در ۱۹۷۲، با جان باردین<ref>John Bardeen</ref> و لئون کوپر<ref>Leon Cooper</ref>، به جایزۀ نوبل فیزیک دستیافت. این جایزه بهسبب برقراری نظریهای قانعکننده برای اَبَررسانایی<ref>superconductivity</ref> (عبور بیمقاومت جریان برق از بعضی فلزات و ترکیبات فلزی در دماهای بسیار کم) به آنان اعطا شد. شریفر در زمینههای فرومغناطیس<ref>ferromagnetism</ref>، فیزیک سطح<ref>surface physics</ref>، و آلیاژهای رقیق<ref>dilute alloys</ref> نیز تحقیق میکرد. در ۱۹۵۶، کوپر نشان داد که الکترونهای فلز در دماهای کم از راه تغییرشکل شبکۀ بلوری اتمها میتوانند با نیروهای ضعیفی یکدیگر را جذب کنند و زوج مقید<ref>bound pair</ref> پدیدآوردند. باردین، کوپر، و شریفر در ۱۹۵۷ روشن ساختند که این زوجهای مقید الکترونی میتوانند بیهیچ مقاومتی در فلز به حرکت درآیند. این نظریۀ اَبَررسانندگی<ref>theory of superconductivity</ref>، نظریۀ باردین ـ کوپر ـ شریفر<ref>BCS theory</ref>، بهطرز شگفتآوری کامل است و همۀ پدیدههای اَبَررسانایی در فلزات و آلیاژها را، جز در سرامیکهای اَبَررسانای دمای بالا<ref>high-temperature superconducting ceramics</ref> که در دهۀ ۱۹۸۰ کشف شدهاند، توضیح میدهد. شریفر در اوک پارک<ref>Oak Park</ref> ایلینوی<ref>Illinois</ref>، در ایالات متحده امریکا، زاده شد. در مؤسسۀ فناوری ماساچوست<ref>Massachusetts Institute of Technology</ref> (اِم آی تی) در رشتههای مهندسی و فیزیک درس خواند و در دانشگاه ایلینوی، زیرنظر باردین، در زمینۀ اَبَررسانایی درجۀ دکترا گرفت (۱۹۵۷). در ۱۹۶۴، استاد فیزیک دانشگاه پنسیلوانیا<ref>University of Pennsylvania</ref> شد. | ||
| | ||
جان شریفر ، در تاریخ ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۹م (۵ مرداد ۱۳۹۸ش) در سن ۸۸ سالگی در تالهاسی، فلوریدا، به دلیل سکته مغزی درگذشت. | |||
---- | ---- | ||
[[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]] | [[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۰۰
شریْفِر، جان (۱۹۳۱-۲۰۱۹م)(Schrieffer, John)
فیزیکدان امریکایی. در ۱۹۷۲، با جان باردین[۱] و لئون کوپر[۲]، به جایزۀ نوبل فیزیک دستیافت. این جایزه بهسبب برقراری نظریهای قانعکننده برای اَبَررسانایی[۳] (عبور بیمقاومت جریان برق از بعضی فلزات و ترکیبات فلزی در دماهای بسیار کم) به آنان اعطا شد. شریفر در زمینههای فرومغناطیس[۴]، فیزیک سطح[۵]، و آلیاژهای رقیق[۶] نیز تحقیق میکرد. در ۱۹۵۶، کوپر نشان داد که الکترونهای فلز در دماهای کم از راه تغییرشکل شبکۀ بلوری اتمها میتوانند با نیروهای ضعیفی یکدیگر را جذب کنند و زوج مقید[۷] پدیدآوردند. باردین، کوپر، و شریفر در ۱۹۵۷ روشن ساختند که این زوجهای مقید الکترونی میتوانند بیهیچ مقاومتی در فلز به حرکت درآیند. این نظریۀ اَبَررسانندگی[۸]، نظریۀ باردین ـ کوپر ـ شریفر[۹]، بهطرز شگفتآوری کامل است و همۀ پدیدههای اَبَررسانایی در فلزات و آلیاژها را، جز در سرامیکهای اَبَررسانای دمای بالا[۱۰] که در دهۀ ۱۹۸۰ کشف شدهاند، توضیح میدهد. شریفر در اوک پارک[۱۱] ایلینوی[۱۲]، در ایالات متحده امریکا، زاده شد. در مؤسسۀ فناوری ماساچوست[۱۳] (اِم آی تی) در رشتههای مهندسی و فیزیک درس خواند و در دانشگاه ایلینوی، زیرنظر باردین، در زمینۀ اَبَررسانایی درجۀ دکترا گرفت (۱۹۵۷). در ۱۹۶۴، استاد فیزیک دانشگاه پنسیلوانیا[۱۴] شد.
جان شریفر ، در تاریخ ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۹م (۵ مرداد ۱۳۹۸ش) در سن ۸۸ سالگی در تالهاسی، فلوریدا، به دلیل سکته مغزی درگذشت.