سرخ گریوه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
روستایی در دهستان شهدا، بخش یانهسر شهرستان بهشهر، استان مازندران. در فاصلۀ 47کیلومتری جنوب شرقی شهر بهشهر، 88کیلومتری شرق شهر ساری، 27کیلومتری جنوب دریای خزر (خلیج گرگان)، 255کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع 2,000متری از سطح دریا قرار دارد. روستایی کوهستانی در ارتفاعات شمالی البرز شرقی و بر سر راه جادۀ گلوگاه به دامغان است. اراضی آن در شمال جنگلیست؛ در شرق تا شهرستان کردکوی (استان گلستان) و در جنوب تا شهرستان دامغان (استان سمنان) امتداد دارد. به این ترتیب، زمینهای سرخگریوه محدودهای بیش از 8000هکتار را شامل میشود. در لغتنامه گریوه کوه پست و پشتۀ بلند و کوه کوچک معنا شده و در وجه تسمیۀ این آبادی این اسم به تپهماهورها و کوههای کوچک سرخرنگ اطراف روستا اشاره دارد. آبادیهای اطراف سرخگریوه عبارتند از: یانهسر و عبدالهی در شمال، و کلیا در غرب. روستایی گردشگرپذیر با قدمت چندصدساله است. خانۀ قاجاری طهماسبی سرخگریوه در 138۵ش و خانۀ قاجاری شهریاری 2 در 1381ش به ثبت ملی رسیده است. اقامتگاههای اجارهای، حمام عمومی، مسجد و خواروبارفروشی دارد. | روستایی در دهستان شهدا، بخش یانهسر شهرستان بهشهر، استان مازندران. در فاصلۀ 47کیلومتری جنوب شرقی شهر بهشهر، 88کیلومتری شرق شهر ساری، 27کیلومتری جنوب دریای خزر (خلیج گرگان)، 255کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع 2,000متری از سطح دریا قرار دارد. روستایی کوهستانی در ارتفاعات شمالی البرز شرقی و بر سر راه جادۀ گلوگاه به دامغان است. اراضی آن در شمال جنگلیست؛ در شرق تا شهرستان کردکوی (استان گلستان) و در جنوب تا شهرستان دامغان (استان سمنان) امتداد دارد. به این ترتیب، زمینهای سرخگریوه محدودهای بیش از 8000هکتار را شامل میشود. در لغتنامه گریوه کوه پست و پشتۀ بلند و کوه کوچک معنا شده و در وجه تسمیۀ این آبادی این اسم به تپهماهورها و کوههای کوچک سرخرنگ اطراف روستا اشاره دارد. آبادیهای اطراف سرخگریوه عبارتند از: یانهسر و عبدالهی در شمال، و کلیا در غرب. روستایی گردشگرپذیر با قدمت چندصدساله است. خانۀ قاجاری طهماسبی سرخگریوه در 138۵ش و خانۀ قاجاری شهریاری 2 در 1381ش به ثبت ملی رسیده است. اقامتگاههای اجارهای، حمام عمومی، مسجد و خواروبارفروشی دارد. | ||
در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت سرخگریوه 347نفر بوده است. | در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت سرخگریوه 347نفر بوده است. شغل مردم این روستا کشاورزی و دامداری، و محصولات آنها گندم، جو، عدس، تخمۀ آفتابگردان، سیب زمینی، حبوبات، صیفیجات، داروهای گیاهی (همچون آویشن، کاسنی و گل گاوزبان) و لبنیات است. مردم سرخگریوه به زبان طبری (گویش بهشهری) سخن میگویند. | ||
---- | |||
[[رده:جغرافیای ایران]] | |||
[[رده:مازندران]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۵۶
سرخگریوه (Sorkh Geriveh)
روستایی در دهستان شهدا، بخش یانهسر شهرستان بهشهر، استان مازندران. در فاصلۀ 47کیلومتری جنوب شرقی شهر بهشهر، 88کیلومتری شرق شهر ساری، 27کیلومتری جنوب دریای خزر (خلیج گرگان)، 255کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع 2,000متری از سطح دریا قرار دارد. روستایی کوهستانی در ارتفاعات شمالی البرز شرقی و بر سر راه جادۀ گلوگاه به دامغان است. اراضی آن در شمال جنگلیست؛ در شرق تا شهرستان کردکوی (استان گلستان) و در جنوب تا شهرستان دامغان (استان سمنان) امتداد دارد. به این ترتیب، زمینهای سرخگریوه محدودهای بیش از 8000هکتار را شامل میشود. در لغتنامه گریوه کوه پست و پشتۀ بلند و کوه کوچک معنا شده و در وجه تسمیۀ این آبادی این اسم به تپهماهورها و کوههای کوچک سرخرنگ اطراف روستا اشاره دارد. آبادیهای اطراف سرخگریوه عبارتند از: یانهسر و عبدالهی در شمال، و کلیا در غرب. روستایی گردشگرپذیر با قدمت چندصدساله است. خانۀ قاجاری طهماسبی سرخگریوه در 138۵ش و خانۀ قاجاری شهریاری 2 در 1381ش به ثبت ملی رسیده است. اقامتگاههای اجارهای، حمام عمومی، مسجد و خواروبارفروشی دارد.
در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت سرخگریوه 347نفر بوده است. شغل مردم این روستا کشاورزی و دامداری، و محصولات آنها گندم، جو، عدس، تخمۀ آفتابگردان، سیب زمینی، حبوبات، صیفیجات، داروهای گیاهی (همچون آویشن، کاسنی و گل گاوزبان) و لبنیات است. مردم سرخگریوه به زبان طبری (گویش بهشهری) سخن میگویند.