دیواملکشاه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران|نام فارسی=|نام لاتین=Diva Molkshah|نام قدیمی=|نام دیگر=|استان=مازندران|شهرستان=بابل|بخش=بندپی غربی|موقعیت=فاصله 27کیلومتری جنوب غربی شهر بابل|جمعیت=1,868نفر (1395ش)|نوع اقلیم=|ارتفاع از سطح دریا=180متر|تولیدات و صنایع مهم=برنج، آلوچه، ازگیل وحشی، و انواع رب و شیره و دوشاب میوههای جنگلی|برخی بناهای مهم=|شهر ها و آبادی های مهم=|دهستان=خوشرود}} | |||
دیواملکشاه (Diva Molkshah) | دیواملکشاه (Diva Molkshah) | ||
روستایی در دهستان خوشرود، بخش بندپی غربی شهرستان | روستایی در دهستان خوشرود، بخش بندپی غربی [[بابل، شهرستان|شهرستان بابل]]، استان [[مازندران]]. در فاصلۀ 27کیلومتری جنوب غربی [[بابل، شهر|شهر بابل]]، 52کیلومتری جنوب غربی [[ساری، شهر|شهر ساری]]، 42کیلومتری جنوب دریای خزر، 120کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع 180متری از سطح دریا قرار دارد. روستایی کوهپایهای در بخشهای شمالی جنگلهای بندپی و در مسیر جادۀ خوشرودپی به گلوگاه است. دیواملکشاه بخشی از روستای تاریخی دیوا است که در گویش محلی «دیا» نیز گفته میشود و در تقسیمات کشوری اخیر به دو روستای [[دیواعمران]] و دیواملکشاه شده است. در مورد ریشۀ بخش اول نام این دو روستا (دیوا) چند نظر متفاوت وجود دارد که شاید پیوند آن با ریشۀ اوستایی دئو (نامی کلی برای خدایان پیشازرتشتی اقوام هندواروپایی) از همه موثقتر باشد؛ اما بخش دوم نام این دو روستای به هم پیوسته ناظر بر نام اقوام قدیمی ساکن در آن (ملکشاهی و عمران) است. بخش قابل توجهی از اهالی دو روستا طی ماههای گرم سال در روستای ییلاقی فیلبند زندگی میکنند. دیوا جز در شمال، در باقی مناطق با جنگل احاطه شده و دو سرشاخۀ کلارود در جنوب شرقی آن به هم پیوسته و در شرق روستا به سمت شمال به جریانش ادامه میدهد. روستاهای معتبر اطراف این آبادی عبارتند از: ادملا در شرق، شیاده در شمال غرب، و دولترودبار در شمال. مجموعۀ دو روستای ملکشاه و عمران اقامتگاههای اجارهای متعدد، دبستان، دبیرستان، داروخانه، درمانگاه، بانک، دفتر پيشخوان خدمات دولت، تکیه و زیارتگاههایی به نام امامزاده عبدالله، موسی بن جعفر، عباس، محمد و قاسم دارند. تکیۀ دیواملکشاه که در دورۀ قاجار ساخته شده، در سال 1380ش به ثبت ملی رسیده است. خانههای تاریخی دو روستا که مربوط به دورههای قاجار و پهلوی هستند و همچنین جاذبههای طبیعی متنوع پیرامون دیوا، از جاذبههای گردشگری آن هستند. | ||
در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت دیواملکشاه 1,868نفر بوده است. شغل مردم این روستا [[کشاورزی]]، باغداری و [[دامداری]]، و محصولات آنها [[برنج]]، [[آلوچه]]، ازگیل وحشی، و انواع رب و شیره و دوشاب میوههای جنگلی است. مردم دیواملکشاه به زبان [[طبری]] (گویش بابلی) سخن میگویند. | |||
---- | |||
[[رده:جغرافیای ایران]] | |||
[[رده:مازندران]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۲۹
| دیواملکشاه | |
|---|---|
| استان | مازندران |
| شهرستان | بابل |
| بخش | بندپی غربی |
| دهستان | خوشرود |
| جمعیت | 1,868نفر (1395ش) |
| موقعیت | فاصله 27کیلومتری جنوب غربی شهر بابل |
| ارتفاع از سطح دریا | 180متر |
| تولیدات و صنایع مهم | برنج، آلوچه، ازگیل وحشی، و انواع رب و شیره و دوشاب میوههای جنگلی |
| نام لاتین | Diva Molkshah |
دیواملکشاه (Diva Molkshah)
روستایی در دهستان خوشرود، بخش بندپی غربی شهرستان بابل، استان مازندران. در فاصلۀ 27کیلومتری جنوب غربی شهر بابل، 52کیلومتری جنوب غربی شهر ساری، 42کیلومتری جنوب دریای خزر، 120کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع 180متری از سطح دریا قرار دارد. روستایی کوهپایهای در بخشهای شمالی جنگلهای بندپی و در مسیر جادۀ خوشرودپی به گلوگاه است. دیواملکشاه بخشی از روستای تاریخی دیوا است که در گویش محلی «دیا» نیز گفته میشود و در تقسیمات کشوری اخیر به دو روستای دیواعمران و دیواملکشاه شده است. در مورد ریشۀ بخش اول نام این دو روستا (دیوا) چند نظر متفاوت وجود دارد که شاید پیوند آن با ریشۀ اوستایی دئو (نامی کلی برای خدایان پیشازرتشتی اقوام هندواروپایی) از همه موثقتر باشد؛ اما بخش دوم نام این دو روستای به هم پیوسته ناظر بر نام اقوام قدیمی ساکن در آن (ملکشاهی و عمران) است. بخش قابل توجهی از اهالی دو روستا طی ماههای گرم سال در روستای ییلاقی فیلبند زندگی میکنند. دیوا جز در شمال، در باقی مناطق با جنگل احاطه شده و دو سرشاخۀ کلارود در جنوب شرقی آن به هم پیوسته و در شرق روستا به سمت شمال به جریانش ادامه میدهد. روستاهای معتبر اطراف این آبادی عبارتند از: ادملا در شرق، شیاده در شمال غرب، و دولترودبار در شمال. مجموعۀ دو روستای ملکشاه و عمران اقامتگاههای اجارهای متعدد، دبستان، دبیرستان، داروخانه، درمانگاه، بانک، دفتر پيشخوان خدمات دولت، تکیه و زیارتگاههایی به نام امامزاده عبدالله، موسی بن جعفر، عباس، محمد و قاسم دارند. تکیۀ دیواملکشاه که در دورۀ قاجار ساخته شده، در سال 1380ش به ثبت ملی رسیده است. خانههای تاریخی دو روستا که مربوط به دورههای قاجار و پهلوی هستند و همچنین جاذبههای طبیعی متنوع پیرامون دیوا، از جاذبههای گردشگری آن هستند.
در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت دیواملکشاه 1,868نفر بوده است. شغل مردم این روستا کشاورزی، باغداری و دامداری، و محصولات آنها برنج، آلوچه، ازگیل وحشی، و انواع رب و شیره و دوشاب میوههای جنگلی است. مردم دیواملکشاه به زبان طبری (گویش بابلی) سخن میگویند.