شهبازیان، فریدون (تهران ۱۳۲۱ش ): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


شهبازیان، فریدون (تهران ۱۳۲۱ش‌)<br>
شهبازیان، فریدون (تهران ۱۳۲۱ش‌)<br>
[[پرونده: 26157300.jpg | بندانگشتی|شهبازيان، فريدون]]
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = فریدون شهبازیان
|عنوان = فریدون شهبازیان
خط ۲۹: خط ۲۸:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>آهنگ‌ساز و ویولن‌نواز ایرانی. در کلاس‌های هنرستان عالی موسیقی (کنسرواتوار تهران) نزد استادانی همچون عطاالله خادم میثاق تعالیم پراکنده‌ای دید. بعدها وارد دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، شد و تحصیلات خود را با دریافت لیسانس در رشتۀ ویولن به‌پایان برد. از دوران تحصیل در دانشگاه در ارکسترهای گوناگونی چون ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر گل‌ها و ارکستر فارابی، نوازندۀ ویولن بود. شهبازیان احیاکنندۀ موسیقی پاپ امروز ایران است. او اندک اندک جذب آهنگ‌سازی شد و در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آثاری با نام ''صدای شاعر'' آفرید. پس از پیروزی انقلاب اسلامی چند سالی مدیر واحد موسیقی رادیو بود. از مهم‌ترین آثار اوست: ''راپسودی برای تار و ارکستر''، ''گل‌های تازه شمارۀ ۷۷'' با اشعار فریدون مشیری و صدای شجریان؛ موسیقی فیلم‌های ''شیرسنگی''، ''در مسیر تندباد''، ''پاییزان''، ''سال‌های خاکستری'' به کارگردانی مهدی صباغ‌زاده؛ موسیقی سریال ''میرزا کوچک‌خان'' به کارگردانی امیر قوی‌دل؛ و نیز آهنگ تعدادی آواز و ترانه از‌جمله ''پرکن پیاله را''، ''آوای تنهایی''، ''گریز''، ''گل‌ گلدون من''، و ''قصۀ شهر سکوت''.</p>
}}
[[پرونده:فریدون شهبازیان.jpg|بندانگشتی|فریدون شهبازیان]]
<p>آهنگ‌ساز و ویولن‌نواز ایرانی. در کلاس‌های [[هنرستان عالی موسیقی]] (کنسرواتوار تهران) نزد استادانی همچون [[خادم میثاق، عطاالله ‍ (تهران ۱۲۹۹ـ اتریش ۱۳۷۶ش)|عطاالله خادم میثاق]] تعالیم پراکنده‌ای دید. بعدها وارد [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران]]، شد و تحصیلات خود را با دریافت لیسانس در رشتۀ ویولن به‌پایان برد. از دوران تحصیل در دانشگاه در ارکسترهای گوناگونی چون [[ارکستر سمفونیک تهران]]، ارکستر گل‌ها و ارکستر فارابی، نوازندۀ ویولن بود. شهبازیان احیاکنندۀ موسیقی پاپ امروز ایران است. او اندک اندک جذب آهنگ‌سازی شد و در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آثاری با نام ''صدای شاعر'' آفرید. پس از پیروزی انقلاب اسلامی چند سالی مدیر واحد موسیقی رادیو بود. از مهم‌ترین آثار اوست: ''راپسودی برای تار و ارکستر''، ''گل‌های تازه شمارۀ ۷۷'' با اشعار فریدون مشیری و صدای [[محمدرضا شجریان (خواننده)|شجریان]]؛ موسیقی فیلم‌های ''شیرسنگی''، ''در مسیر تندباد''، ''پاییزان''، ''سال‌های خاکستری'' به کارگردانی [[مهدی صباغ زاده|مهدی صباغ‌زاده]]؛ موسیقی سریال ''میرزا کوچک‌خان'' به کارگردانی [[قوی دل، امیر (مشهد ۱۳۲۶ـ تهران ۱۳۸۸ش)|امیر قوی‌دل]]؛ و نیز آهنگ تعدادی آواز و ترانه از‌جمله ''پرکن پیاله را''، ''آوای تنهایی''، ''گریز''، ''گل‌ گلدون من''، و ''قصۀ شهر سکوت''.</p>
<br><!--26157300-->
<br><!--26157300-->
[[رده:موسیقی]]
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - اشخاص]]
[[رده:ایران - اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۳

شهبازیان، فریدون (تهران ۱۳۲۱ش‌)

فریدون شهبازیان
زادروز تهران 1321ش‌
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل لیسانس ویولن از دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران
شغل و تخصص اصلی آهنگساز
شغل و تخصص های دیگر نوازنده ویولن
آثار گل‌های تازه شمارۀ 77؛ موسیقی فیلم‌های شیرسنگی و در مسیر تندباد
گروه مقاله موسیقی
فریدون شهبازیان

آهنگ‌ساز و ویولن‌نواز ایرانی. در کلاس‌های هنرستان عالی موسیقی (کنسرواتوار تهران) نزد استادانی همچون عطاالله خادم میثاق تعالیم پراکنده‌ای دید. بعدها وارد دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، شد و تحصیلات خود را با دریافت لیسانس در رشتۀ ویولن به‌پایان برد. از دوران تحصیل در دانشگاه در ارکسترهای گوناگونی چون ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر گل‌ها و ارکستر فارابی، نوازندۀ ویولن بود. شهبازیان احیاکنندۀ موسیقی پاپ امروز ایران است. او اندک اندک جذب آهنگ‌سازی شد و در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آثاری با نام صدای شاعر آفرید. پس از پیروزی انقلاب اسلامی چند سالی مدیر واحد موسیقی رادیو بود. از مهم‌ترین آثار اوست: راپسودی برای تار و ارکستر، گل‌های تازه شمارۀ ۷۷ با اشعار فریدون مشیری و صدای شجریان؛ موسیقی فیلم‌های شیرسنگی، در مسیر تندباد، پاییزان، سال‌های خاکستری به کارگردانی مهدی صباغ‌زاده؛ موسیقی سریال میرزا کوچک‌خان به کارگردانی امیر قوی‌دل؛ و نیز آهنگ تعدادی آواز و ترانه از‌جمله پرکن پیاله را، آوای تنهایی، گریز، گل‌ گلدون من، و قصۀ شهر سکوت.