ژوکوف، گئورگی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ ژوکوف، گیورگی (۱۸۹۶ـ۱۹۷۴) را به ژوکوف، گئورگی منتقل کرد) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ژوکوف، گئوْرگی ( | ژوکوف، گئوْرگی (۱۸۹۶ـ۱۹۷۴م)(Zhukov, Georgi) | ||
[[File:24015800.jpg|thumb| | [[File:24015800.jpg|thumb|گئوْرگی ژوکوف]] | ||
مارشال شوروی در جنگ جهانی اول و وزیر دفاع آن کشور ( | مارشال شوروی در جنگ جهانی اول و وزیر دفاع آن کشور (۱۹۵۵ـ۱۹۵۷م). از ۱۹۴۱م ریاست ستاد ارتش شوروی را برعهده داشت و در ۱۹۴۱م دفاع از مسکو را رهبری کرد، در ۱۹۴۲م در استالینگراد<ref>Stalingrad</ref> (ولگاگراد<ref>Volgograd </ref> کنونی) ضد حمله بر آلمانیها را ترتیب داد، در ۱۹۴۳م محاصرۀ لنینگراد (سنپترزبورگ کنونی) را در هم شکست، و در ۱۹۴۴م تهاجم نیروهای شوروی از مرز اوکراین به درون خاک آلمان را رهبری کرد که به سقوط برلین انجامید. ژوکوف در ۱۹۱۸م به بلشویک<ref>Bolshevik </ref>ها و ارتش سرخ<ref>Red Army</ref> پیوست و در جنگ داخلی (۱۹۱۸ـ۱۹۲۰م) فرماندهی یک هنگ سوار را برعهده داشت. در ۱۹۳۹م سپاه وی نیروهای ژاپنی را در مغولستان شکست داد. در پایان جنگ جهانی دوم ریاست هیئتی را برعهده داشت که نامۀ تسلیم آلمان را دریافت کرد. پس از آن فرماندۀ نیروهای اشغالگر شوروی در آلمان بود. در دورۀ خروشچف<ref>Khrushchev</ref> در ۱۹۵۷م، به کارشکنی در جریان فعالیت حزب و تشویق کیش شخصیت ژوکوف متهم شد، ولی در ۱۹۶۵م از او اعادۀ حیثیت بهعمل آمد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۴۱
ژوکوف، گئوْرگی (۱۸۹۶ـ۱۹۷۴م)(Zhukov, Georgi)
مارشال شوروی در جنگ جهانی اول و وزیر دفاع آن کشور (۱۹۵۵ـ۱۹۵۷م). از ۱۹۴۱م ریاست ستاد ارتش شوروی را برعهده داشت و در ۱۹۴۱م دفاع از مسکو را رهبری کرد، در ۱۹۴۲م در استالینگراد[۱] (ولگاگراد[۲] کنونی) ضد حمله بر آلمانیها را ترتیب داد، در ۱۹۴۳م محاصرۀ لنینگراد (سنپترزبورگ کنونی) را در هم شکست، و در ۱۹۴۴م تهاجم نیروهای شوروی از مرز اوکراین به درون خاک آلمان را رهبری کرد که به سقوط برلین انجامید. ژوکوف در ۱۹۱۸م به بلشویک[۳]ها و ارتش سرخ[۴] پیوست و در جنگ داخلی (۱۹۱۸ـ۱۹۲۰م) فرماندهی یک هنگ سوار را برعهده داشت. در ۱۹۳۹م سپاه وی نیروهای ژاپنی را در مغولستان شکست داد. در پایان جنگ جهانی دوم ریاست هیئتی را برعهده داشت که نامۀ تسلیم آلمان را دریافت کرد. پس از آن فرماندۀ نیروهای اشغالگر شوروی در آلمان بود. در دورۀ خروشچف[۵] در ۱۹۵۷م، به کارشکنی در جریان فعالیت حزب و تشویق کیش شخصیت ژوکوف متهم شد، ولی در ۱۹۶۵م از او اعادۀ حیثیت بهعمل آمد.