دبیرسیاقی، سید محمد (قزوین ۱۲۹۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
استاد و محقق در ادبیات فارســـی. وی تحصیـلات ابتدایی و متوسطه خود را در زادگاهش و تهران طی کرد و پس از اخذ دیپلم به دانشگاه تهران راه یافت. دبیرسیاقی به‌دلیل علاقه شدید به ادبیات، از ابتدا در همین رشته تحصیل کرد و در ۱۳۲۴ش، موفق به اخذ دانشنامۀ دکترای ادبیات فارسی از این دانشگاه شد. وی مشاغل دولتی خود را از وزارت دارایی آغاز کرد و با تدریس ادبیات فارسی در دانشگاه‌های تهران و ملّی به‌کار خود در عرصۀ تخصص ادبی ادامه داد و سفرهایی نیز برای تدریس ادب فارسی به دانشگاه‌های چین و مصر رفت. از ۱۳۲۶ تا ۱۳۳۴ش، به همکاری با علی‌اکبر دهخدا در تألیف ''لغت‌نامه'' پرداخت که پس از درگذشت استاد دهخدا، تا پایان کار ''لغت‌نامه'' در ۱۳۵۹ش، ادامه داشت. وی چندی هم همکار دکتر معین در تألیف فرهنگ فارسی بود. دبیرسیاقی در سازمان لغت‌نامۀ | |||
استاد و محقق در ادبیات فارســـی. وی تحصیـلات ابتدایی و متوسطه خود را در زادگاهش و تهران طی کرد و پس از اخذ دیپلم به [[دانشگاه تهران]] راه یافت. دبیرسیاقی به‌دلیل علاقه شدید به ادبیات، از ابتدا در همین رشته تحصیل کرد و در ۱۳۲۴ش، موفق به اخذ دانشنامۀ دکترای ادبیات فارسی از این دانشگاه شد. وی مشاغل دولتی خود را از وزارت دارایی آغاز کرد و با تدریس ادبیات فارسی در دانشگاه‌های تهران و ملّی به‌کار خود در عرصۀ تخصص ادبی ادامه داد و سفرهایی نیز برای تدریس ادب فارسی به دانشگاه‌های [[چین]] و [[مصر]] رفت. از ۱۳۲۶ تا ۱۳۳۴ش، به همکاری با [[دهخدا، علی اکبر (تهران ۱۲۵۷ـ همان جا ۱۳۳۴ش)|علی‌اکبر دهخدا]] در تألیف ''لغت‌نامه'' پرداخت که پس از درگذشت استاد دهخدا، تا پایان کار ''لغت‌نامه'' در ۱۳۵۹ش، ادامه داشت. وی چندی هم همکار دکتر [[معین، محمد (رشت ۱۲۹۳ـ تهران ۱۳۵۰ش)|معین]] در تألیف [[فرهنگ فارسی]] بود. دبیرسیاقی در سازمان [[لغت نامه دهخدا|لغت‌نامۀ دهخدا]]، در ۱۳۶۰ کار لغت‌نامه جدید فارسی را پایه گذاشت. او در عرصه‌های تصحیح، پژوهش و تألیف متون کلاسیک فارسی و تحلیل مسائل ادب فارسی آثار متعددی منتشر کرده که قریب به ۱۰۰ کتاب را دربر می‌گیرد. برخی آثار وی عبارت‌اند از: تصحیح ''دیوان'' [[منوچهری دامغانی، احمد بن قوص ( ـ ۴۳۲ق)|منوچهری]]، تصحیح ''نزهت‌القلوب''، ''تصحیح فرهنگ سروری'' تصحیح [[آنندراج]]، تصحیح ''[[شاهنامه|شاهنامۀ]] [[فردوسی طوسی، ابوالقاسم (طوس ۳۲۹ـ ۴۱۷/۴۱۱ق)|فردوسی]]'' و تألیف کتاب‌هایی چون ''سلطان جلال‌الدین خوارزمشاه، پیشاهنگان شعر فارسی، گزیدۀ نثرهای آموزنده و دلاویز.'' | |||
<br/> <!--20066300--> | <br/> <!--20066300--> | ||
[[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات معاصر - اشخاص]] [[Category:فرهنگ نامه و مرجع نویسی]] [[Category:اشخاص و موسسات]] | [[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات معاصر - اشخاص]] [[Category:فرهنگ نامه و مرجع نویسی]] [[Category:اشخاص و موسسات]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۰
| سید محمد دبیرسیاقی | |
|---|---|
| زادروز |
قزوین ۱۲۹۸ش |
| درگذشت | قزوین 15 مهر 1397ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشنامه دکترای ادبیات فارسی دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | استاد و محقق در ادبیات فارســـی |
| آثار | پیشاهنگان شعر فارسی |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی، فرهنگ نامه و مرجع نویسی |
دبیرسیاقی، سید محمد (قزوین ۱۲۹۸ش- همانجا 15 مهر 1397ش)
استاد و محقق در ادبیات فارســـی. وی تحصیـلات ابتدایی و متوسطه خود را در زادگاهش و تهران طی کرد و پس از اخذ دیپلم به دانشگاه تهران راه یافت. دبیرسیاقی به‌دلیل علاقه شدید به ادبیات، از ابتدا در همین رشته تحصیل کرد و در ۱۳۲۴ش، موفق به اخذ دانشنامۀ دکترای ادبیات فارسی از این دانشگاه شد. وی مشاغل دولتی خود را از وزارت دارایی آغاز کرد و با تدریس ادبیات فارسی در دانشگاه‌های تهران و ملّی به‌کار خود در عرصۀ تخصص ادبی ادامه داد و سفرهایی نیز برای تدریس ادب فارسی به دانشگاه‌های چین و مصر رفت. از ۱۳۲۶ تا ۱۳۳۴ش، به همکاری با علی‌اکبر دهخدا در تألیف لغت‌نامه پرداخت که پس از درگذشت استاد دهخدا، تا پایان کار لغت‌نامه در ۱۳۵۹ش، ادامه داشت. وی چندی هم همکار دکتر معین در تألیف فرهنگ فارسی بود. دبیرسیاقی در سازمان لغت‌نامۀ دهخدا، در ۱۳۶۰ کار لغت‌نامه جدید فارسی را پایه گذاشت. او در عرصه‌های تصحیح، پژوهش و تألیف متون کلاسیک فارسی و تحلیل مسائل ادب فارسی آثار متعددی منتشر کرده که قریب به ۱۰۰ کتاب را دربر می‌گیرد. برخی آثار وی عبارت‌اند از: تصحیح دیوان منوچهری، تصحیح نزهت‌القلوب، تصحیح فرهنگ سروری تصحیح آنندراج، تصحیح شاهنامۀ فردوسی و تألیف کتاب‌هایی چون سلطان جلال‌الدین خوارزمشاه، پیشاهنگان شعر فارسی، گزیدۀ نثرهای آموزنده و دلاویز.