ووییار، ادویار (۱۸۶۸ـ۱۹۴۰): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


ووئیار، ادوئار (۱۸۶۸ـ۱۹۴۰)(Vuillard, Edouard)
ووئیار، ادوئار (۱۸۶۸ـ۱۹۴۰)(Vuillard, Edouard)
 
[[پرونده:40123300-2.jpg|بندانگشتی|خودنگاره‌ای از ووییار]]
[[File:40123300.jpg|thumb|تابلوي ورودي شهر، اثر ادوئار ووئيار]]
نقاش و چاپ‌نقش‌گر<ref>printmaker
 
</ref>فرانسوی. از بنیادگذاران [[نبی ها|گروه نبی‌ها]]<ref>Les Nabis </ref> بود، و به‌سبب نقاشی‌های تزیینی‌اش از فضاهای خانگی صمیمی با افرادی در آن‌ها، و لیتوگراف<ref>lithograph </ref>های رنگین‌اش شهرت یافت؛ تابلوی رنگ‌روغنی ''ورودیِ شهر''<ref>''L’entrée de la Ville ''</ref> (۱۹۰۳، موزۀ هنرهای معاصر تهران) از آن جمله است. با [[بونار، پیر (۱۸۶۷ـ۱۹۴۷)|پیِر بونار]]<ref> Pierre Bonnard </ref>، دوست دیرینه‌اش، ارتباط نزدیکی داشت، و در هنرش هم‌سو با او حرکت می‌کرد. خودش می‌گفت که کارش «هیچ جنبۀ انقلابی» ندارد. اصطلاح نقاشی صحنه خودمانی (انتیمیست)<ref>Intimiste</ref> که به هر دوی ایشان اطلاق می‌شد، به‌درستی به محیط دنج و لطیفی اشاره دارد که ووئیار با نور چراغ در فضاهای خانگی خلق می‌کرد. ووئیار در مقایسه با بونار جسارت کمتر، و گرایش آکادمیک<ref> academic </ref> بیشتری داشت، ولی در لیتوگراف‌های رنگی‌اش که از باسمه‌های ژاپنی متأثر بود، طرح‌های نامتعارف زیبایی پدید آورد. نیز برای ساختمان «کمدی شانزه‌لیزه<ref>Comédie des Champs Elysées </ref>» (۱۹۱۳)، پاله دو شایو<ref>Palais de Chaillot </ref> (۱۹۳۷)، و کاخ ملل<ref>Palais des Nations </ref> در ژنو<ref>Geneva </ref> (۱۹۳۸) آثاری تزیینی خلق کرد. یادداشت‌ها و خاطراتِ او به کتابخانۀ ملی<ref>Bibliothèque Nationale</ref> فرانسه واگذار شدند، مشروط بر آن‌که تا ۱۹۸۰ کسی آن‌ها را نخوانَد.
نقاش و چاپنقشگر<ref>printmaker
[[پرونده:40123300-3.jpg|بندانگشتی|اثری از ووییار]]
 
</ref>فرانسوی. از بنیادگذاران گروه نبی‌ها<ref>Les Nabis </ref> بود، و به‌سبب نقاشی‌های تزیینی‌اش از فضاهای خانگی صمیمی با افرادی در آن‌ها، و لیتوگراف<ref>lithograph </ref>های رنگین‌اش شهرت یافت؛ تابلوی رنگ‌روغنی ''ورودیِ شهر''<ref>''L’entrée de la Ville ''</ref> (۱۹۰۳، موزۀ هنرهای معاصر تهران) از آن جمله است. با پیِر بونار<ref> Pierre Bonnard </ref>، دوست دیرینه‌اش، ارتباط نزدیکی داشت، و در هنرش هم‌سو با او حرکت می‌کرد. خودش می‌گفت که کارش «هیچ جنبۀ انقلابی» ندارد. اصطلاح نقاشی صحنه خودمانی (انتیمیست)<ref>Intimiste</ref> که به هر دوی ایشان اطلاق می‌شد، به‌درستی به محیط دنج و لطیفی اشاره دارد که ووئیار با نور چراغ در فضاهای خانگی خلق می‌کرد. ووئیار در مقایسه با بونار جسارت کمتر، و گرایش آکادمیک<ref> academic </ref> بیشتری داشت، ولی در لیتوگراف‌های رنگی‌اش که از باسمه‌های ژاپنی متأثر بود، طرح‌های نامتعارف زیبایی پدید آورد. نیز برای ساختمان «کمدی شانزه‌لیزه<ref>Comédie des Champs Elysées </ref>» (۱۹۱۳)، پاله دو شایو<ref>Palais de Chaillot </ref> (۱۹۳۷)، و کاخ ملل<ref>Palais des Nations </ref> در ژنو<ref>Geneva </ref> (۱۹۳۸) آثاری تزیینی خلق کرد. یادداشت‌ها و خاطراتِ او به کتابخانۀ ملی<ref>Bibliothèque Nationale</ref> فرانسه واگذار شدند، مشروط بر آن‌که تا ۱۹۸۰ کسی آن‌ها را نخوانَد.
 
&nbsp;
&nbsp;


----
----


[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:قرن 20 - اشخاص]]
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]]  
[[Category:قرن 20 - اشخاص]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۱

ووئیار، ادوئار (۱۸۶۸ـ۱۹۴۰)(Vuillard, Edouard)

خودنگاره‌ای از ووییار

نقاش و چاپ‌نقش‌گر[۱]فرانسوی. از بنیادگذاران گروه نبی‌ها[۲] بود، و به‌سبب نقاشی‌های تزیینی‌اش از فضاهای خانگی صمیمی با افرادی در آن‌ها، و لیتوگراف[۳]های رنگین‌اش شهرت یافت؛ تابلوی رنگ‌روغنی ورودیِ شهر[۴] (۱۹۰۳، موزۀ هنرهای معاصر تهران) از آن جمله است. با پیِر بونار[۵]، دوست دیرینه‌اش، ارتباط نزدیکی داشت، و در هنرش هم‌سو با او حرکت می‌کرد. خودش می‌گفت که کارش «هیچ جنبۀ انقلابی» ندارد. اصطلاح نقاشی صحنه خودمانی (انتیمیست)[۶] که به هر دوی ایشان اطلاق می‌شد، به‌درستی به محیط دنج و لطیفی اشاره دارد که ووئیار با نور چراغ در فضاهای خانگی خلق می‌کرد. ووئیار در مقایسه با بونار جسارت کمتر، و گرایش آکادمیک[۷] بیشتری داشت، ولی در لیتوگراف‌های رنگی‌اش که از باسمه‌های ژاپنی متأثر بود، طرح‌های نامتعارف زیبایی پدید آورد. نیز برای ساختمان «کمدی شانزه‌لیزه[۸]» (۱۹۱۳)، پاله دو شایو[۹] (۱۹۳۷)، و کاخ ملل[۱۰] در ژنو[۱۱] (۱۹۳۸) آثاری تزیینی خلق کرد. یادداشت‌ها و خاطراتِ او به کتابخانۀ ملی[۱۲] فرانسه واگذار شدند، مشروط بر آن‌که تا ۱۹۸۰ کسی آن‌ها را نخوانَد.

اثری از ووییار

 


  1. printmaker
  2. Les Nabis
  3. lithograph
  4. L’entrée de la Ville
  5. Pierre Bonnard
  6. Intimiste
  7. academic
  8. Comédie des Champs Elysées
  9. Palais de Chaillot
  10. Palais des Nations
  11. Geneva
  12. Bibliothèque Nationale