استوکس، جورج گبریل (۱۸۱۹ـ۱۹۰۳): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =جورج گبریل استوکس | |عنوان =جورج گبریل استوکس | ||
| خط ۹: | خط ۶: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب=بارونت اول | |لقب=بارونت اول | ||
|زادروز=۱۸۱۹م | |زادروز=اسکرین، اسلایگو ۱۸۱۹م | ||
|تاریخ مرگ=۱۹۰۳م | |تاریخ مرگ=۱۹۰۳م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۶: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت =استاد ریاضی در کرسی لوکازی، دانشگاه کیمبریج (۱۸۴۹) | ||
|جوایز و افتخارات =دریافت لقب بارونت اول (۱۸۸۹) | |جوایز و افتخارات =دریافت لقب بارونت اول (۱۸۸۹) | ||
|آثار =مقالاتی در فیزیک و ریاضی (۱۸۸۰ـ۱۹۰۵) | |آثار =مقالاتی در فیزیک و ریاضی (۱۸۸۰ـ۱۹۰۵)، دربارۀ نور (۱۸۸۴ـ۱۸۸۷)، و خاطرات و مکاتبات علمی (۱۹۰۷) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =فیزیک و مکانیک | |گروه مقاله =فیزیک و مکانیک | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:11277700.jpg|بندانگشتی|جورج گبریل استوکس]] | |||
اِستوکْس، جورج گبریل (۱۸۱۹ـ۱۹۰۳)(Stokes, George Gabriel) | |||
</ref> (مقاومت دربرابر حرکت نسبی) شاره‌ها تحقیق می‌کرد. این تحقیقات منجربه عرضۀ قانون استوکس<ref>stockes' law </ref> شد که برای اجسام کروی‌شکلی | فیزیک‌دان ایرلندی. در زمینۀ گران‌روی<ref>viscosity | ||
</ref> (مقاومت دربرابر حرکت نسبی) شاره‌ها تحقیق می‌کرد. این تحقیقات منجربه عرضۀ قانون استوکس<ref>stockes' law </ref> شد که برای اجسام کروی‌شکلی به کار می‌رود که در مایعی درحال سقوط‌اند. در این فرمول، F نیرویی است که مایع بر جسم وارد می‌کند، η گران‌روی مایع است، و r و v به ترتیب شعاع و سرعت جسم‌اند. در ۱۸۸۹، استوکس لقب بارونت اول گرفت. در ۱۸۵۲، پدیدۀ فلوئورتابی<ref>fluorescence </ref> را اولین‌بار توضیح داد و این اصطلاح را نیز وضع کرد. او متوجه شد که در این پدیده، نور فرابنفش ابتدا جذب و سپس به صورت نور مرئی گسیل می‌شود. همین امر سبب شد که فلوئورتابی را به صورت روشی برای بررسی طیف‌های فرابنفش به‌کار ببرد. استوکس در اسکرین<ref>Skreen </ref>، واقع در استان [[اسلایگو]]<ref>Sligo </ref>، زاده شد. در دانشگاه‌های بریستول<ref>Bristol </ref> و [[دانشگاه کیمبریج|کیمبریج]] درس خواند. در ۱۸۴۹، در دانشگاه کیمبریج به استادی ریاضی در کرسی لوکازی<ref>Lucasian </ref> برگزیده شد. در اواخر دهۀ ۱۸۴۰، پژوهش استوکس در زمینۀ [[دینامیک]] شاره‌ها سبب شد که اثیر، محیطی فرضی برای انتشار امواج نور، را بررسی کند. او در این بررسی نشان داد که قوانین [[نورشناسی]]<ref>optics</ref> در صورتی برقرارند که زمین، ضمن حرکت در فضا، اثیر را هم با خود بکشد، و بدین‌سان نتیجه گرفت که اثیر باید ماده‌ای کشسان باشد که همراه با زمین جاری می‌شود. در ۱۸۵۴، متوجه شد که طیف خورشید متشکل از طیف‌های عناصری است که [[خورشید]] را می‌سازند. همچنین، پی‌برد که [[فرانهوفر، خطوط|خطوط تاریک فرانهوفر]]<ref> dark fraunhofher lines </ref> در طیف خورشید در واقع خطوط طیفی عناصری است که در لایه‌های بیرونی سطح خورشید قسمتی از نور را جذب می‌کنند. بعضی از آثار او عبارت‌اند از ''مقالاتی در فیزیک و ریاضی''<ref>''Mathematical and Physical Papers'' </ref> (۱۸۸۰ـ۱۹۰۵)، ''دربارۀ نور''<ref>''On Light'' </ref> (۱۸۸۴ـ۱۸۸۷)، و ''خاطرات و مکاتبات علمی''<ref>''Memoires and Scientific Correspondence''</ref> (۱۹۰۷). | |||
| | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]] | [[Category:فیزیک و مکانیک]] | ||
[[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۵ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۲۱
| جورج گبریل استوکس George Gabriel Stokes | |
|---|---|
| زادروز |
اسکرین، اسلایگو ۱۸۱۹م |
| درگذشت | ۱۹۰۳م |
| ملیت | ایرلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه های بریستول و کیمبریج |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| شغل و تخصص های دیگر | ریاضی دان |
| لقب | بارونت اول |
| آثار | مقالاتی در فیزیک و ریاضی (۱۸۸۰ـ۱۹۰۵)، دربارۀ نور (۱۸۸۴ـ۱۸۸۷)، و خاطرات و مکاتبات علمی (۱۹۰۷) |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | دریافت لقب بارونت اول (۱۸۸۹) |
اِستوکْس، جورج گبریل (۱۸۱۹ـ۱۹۰۳)(Stokes, George Gabriel)
فیزیک‌دان ایرلندی. در زمینۀ گران‌روی[۱] (مقاومت دربرابر حرکت نسبی) شاره‌ها تحقیق می‌کرد. این تحقیقات منجربه عرضۀ قانون استوکس[۲] شد که برای اجسام کروی‌شکلی به کار می‌رود که در مایعی درحال سقوط‌اند. در این فرمول، F نیرویی است که مایع بر جسم وارد می‌کند، η گران‌روی مایع است، و r و v به ترتیب شعاع و سرعت جسم‌اند. در ۱۸۸۹، استوکس لقب بارونت اول گرفت. در ۱۸۵۲، پدیدۀ فلوئورتابی[۳] را اولین‌بار توضیح داد و این اصطلاح را نیز وضع کرد. او متوجه شد که در این پدیده، نور فرابنفش ابتدا جذب و سپس به صورت نور مرئی گسیل می‌شود. همین امر سبب شد که فلوئورتابی را به صورت روشی برای بررسی طیف‌های فرابنفش به‌کار ببرد. استوکس در اسکرین[۴]، واقع در استان اسلایگو[۵]، زاده شد. در دانشگاه‌های بریستول[۶] و کیمبریج درس خواند. در ۱۸۴۹، در دانشگاه کیمبریج به استادی ریاضی در کرسی لوکازی[۷] برگزیده شد. در اواخر دهۀ ۱۸۴۰، پژوهش استوکس در زمینۀ دینامیک شاره‌ها سبب شد که اثیر، محیطی فرضی برای انتشار امواج نور، را بررسی کند. او در این بررسی نشان داد که قوانین نورشناسی[۸] در صورتی برقرارند که زمین، ضمن حرکت در فضا، اثیر را هم با خود بکشد، و بدین‌سان نتیجه گرفت که اثیر باید ماده‌ای کشسان باشد که همراه با زمین جاری می‌شود. در ۱۸۵۴، متوجه شد که طیف خورشید متشکل از طیف‌های عناصری است که خورشید را می‌سازند. همچنین، پی‌برد که خطوط تاریک فرانهوفر[۹] در طیف خورشید در واقع خطوط طیفی عناصری است که در لایه‌های بیرونی سطح خورشید قسمتی از نور را جذب می‌کنند. بعضی از آثار او عبارت‌اند از مقالاتی در فیزیک و ریاضی[۱۰] (۱۸۸۰ـ۱۹۰۵)، دربارۀ نور[۱۱] (۱۸۸۴ـ۱۸۸۷)، و خاطرات و مکاتبات علمی[۱۲] (۱۹۰۷).