اشپرش گزانگ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
اِشْپِرِش گِزانگ (Sprechgesang) | اِشْپِرِش گِزانگ (Sprechgesang) | ||
(در آلمانی | (در آلمانی به معنای ترانۀ گفتاری) در [[موسیقی]]، نوعی تکنیک آوازخوانی، که ترکیبی از ترانۀ خالص و گفتار است. این تکنیک از اجرای آهنگین گفتار با زیرایی‌های (زیروبم‌های) تقریبی تشکیل شده است، که معمولاً به‌جای نت‌های معمولی با نشانه‌های چلیپامانند نت‌نویسی می‌شوند. با این‌که این زیرایی‌ها تقریبی‌اند، ریتم‌شان بیشتر به صورت‌های سنتی نت‌نویسی می‌شود. «ترانۀ گفتاری» نخستین‌بار در ۱۹۱۰ در ملودرام بچه‌های پادشاه<ref>Kingskinder</ref> اثر [[هومپردینک، انگلبرت (۱۸۵۴ـ۱۹۲۱)|اِنگلبرت هومپردینک]]<ref>Engelbert Humperdinck | ||
</ref> ارائه شد. شونبرگ<ref>Schoenberg</ref> در چندین اثر، از این تکنیک استفاده کرد. | </ref> ارائه شد. شونبرگ<ref>Schoenberg</ref> در چندین اثر، از این تکنیک استفاده کرد. | ||
| خط ۱۰: | خط ۹: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:موسیقی]] [[Category:اصطلاحات، تجهیزات و رویدادها]] | [[Category:موسیقی]] | ||
[[Category:اصطلاحات، تجهیزات و رویدادها]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۶
اِشْپِرِش گِزانگ (Sprechgesang)
(در آلمانی به معنای ترانۀ گفتاری) در موسیقی، نوعی تکنیک آوازخوانی، که ترکیبی از ترانۀ خالص و گفتار است. این تکنیک از اجرای آهنگین گفتار با زیرایی‌های (زیروبم‌های) تقریبی تشکیل شده است، که معمولاً به‌جای نت‌های معمولی با نشانه‌های چلیپامانند نت‌نویسی می‌شوند. با این‌که این زیرایی‌ها تقریبی‌اند، ریتم‌شان بیشتر به صورت‌های سنتی نت‌نویسی می‌شود. «ترانۀ گفتاری» نخستین‌بار در ۱۹۱۰ در ملودرام بچه‌های پادشاه[۱] اثر اِنگلبرت هومپردینک[۲] ارائه شد. شونبرگ[۳] در چندین اثر، از این تکنیک استفاده کرد.