فرانسوا پریه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
(نام اصلی: فرانسوا پیلو<ref>François Pillu</ref>) بازیگر فرانسوی تئاتر، سینما و تلویزیون. از سال 1938 تا واپسین سال فعالیتش (1996) در بیش‌تر از صد فیلم سینمایی، 20 فیلم و مجموعۀ تلویزیونی و بیش از 30 نمایش صحنه‌ای در نقش‌های اصلی یا دوم حضور داشت. پریه در زمان اوج بازیگری‌اش (سال‌های پس از جنگ جهانی دوم) از ممتازترین بازیگران فرانسه و اروپا بود. او در سال 1957 برای بازی در فیلم ژروز<ref>Gervaise</ref> برندۀ بهترین بازیگر مرد از مراسم جوایز آکادمی فیلم بریتانیا (بفتا) شد. | (نام اصلی: فرانسوا پیلو<ref>François Pillu</ref>) بازیگر فرانسوی تئاتر، سینما و تلویزیون. از سال 1938 تا واپسین سال فعالیتش (1996) در بیش‌تر از صد فیلم سینمایی، 20 فیلم و مجموعۀ تلویزیونی و بیش از 30 نمایش صحنه‌ای در نقش‌های اصلی یا دوم حضور داشت. پریه در زمان اوج بازیگری‌اش (سال‌های پس از جنگ جهانی دوم) از ممتازترین بازیگران فرانسه و اروپا بود. او در سال 1957 برای بازی در فیلم ژروز<ref>Gervaise</ref> برندۀ بهترین بازیگر مرد از مراسم جوایز آکادمی فیلم بریتانیا (بفتا) شد. | ||
پریه در آموزشگاه کورس سیمون<ref>cours Simon</ref> (پاریس) دورۀ بازیگری را گذراند و سپس در «دانشکدۀ ملی هنرهای دراماتیک<ref>Le Conservatoire national supérieur d'art dramatique</ref>» تحصیل کرد. همزمان در سال 1938 با بازی در نمایشی از کلود آندره پوژه<ref>Claude-André Puget</ref> و فیلمی از ژان بوایه<ref><bdi>Jean Boyer</bdi></ref> (''گرمای سینه''<ref>''La Chaleur du sein''</ref>) فعالیت حرفه‌ای را آغاز کرد. حضور بعدی‌اش در سینما در نقش اول فیلم ''هتل دو نو''<ref>''Hôtel du Nord''</ref> (ساختۀ مارسل کارنه<ref>Marcel Carné</ref>) بود. پریه از ابتدای دهۀ 1950 چنان شهرتی به هم زده بود که مورد توجه کارگردانان شاخص ایتالیایی نیز قرار گرفت. فرانسوا پریه براثر حملۀ قلبی درگذشت. | پریه در آموزشگاه کورس سیمون<ref>cours Simon</ref> (پاریس) دورۀ بازیگری را گذراند و سپس در «دانشکدۀ ملی هنرهای دراماتیک<ref>Le Conservatoire national supérieur d'art dramatique</ref>» تحصیل کرد. همزمان در سال 1938 با بازی در نمایشی از کلود آندره پوژه<ref>Claude-André Puget</ref> و فیلمی از ژان بوایه<ref><bdi>Jean Boyer</bdi></ref> (''گرمای سینه''<ref>''La Chaleur du sein''</ref>) فعالیت حرفه‌ای را آغاز کرد. حضور بعدی‌اش در سینما در نقش اول فیلم ''هتل دو نو''<ref>''Hôtel du Nord''</ref> (ساختۀ [[کارنه، مارسل (۱۹۰۶ـ۱۹۹۶)|مارسل کارنه]]<ref>Marcel Carné</ref>) بود. پریه از ابتدای دهۀ 1950 چنان شهرتی به هم زده بود که مورد توجه کارگردانان شاخص ایتالیایی نیز قرار گرفت. فرانسوا پریه براثر حملۀ قلبی درگذشت. | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
'''برخی از آثار سینمایی''' | '''برخی از آثار سینمایی''' | ||
*پیوند عشق (آنری دوکوآ<ref>Henri Decoin</ref> - 1942) | *''پیوند عشق'' (آنری دوکوآ<ref>Henri Decoin</ref> - 1942) | ||
*زندگی | *''زندگی گلگو''ن (ژان فور<ref>Jean Faurez</ref> - 1948) | ||
*بازگشت به زندگی (آنری-ژرژ کلوزو<ref><bdi>Henri-Georges Clouzot</bdi></ref> - 1949) | *''بازگشت به زندگی'' (آنری-ژرژ کلوزو<ref><bdi>Henri-Georges Clouzot</bdi></ref> - 1949) | ||
*اورفه ([[ژان کوکتو (۱۸۸۹ـ۱۹۶۳)|ژان کوکتو]] - 1950) | *''اورفه'' ([[ژان کوکتو (۱۸۸۹ـ۱۹۶۳)|ژان کوکتو]] - 1950) | ||
*در پارک اتفاق افتاد ([[ویتوریو دسیکا]] و جانی فرانچولینی<ref>Gianni Franciolini</ref> - 1953) | *''در پارک اتفاق افتاد'' ([[ویتوریو دسیکا]] و جانی فرانچولینی<ref>Gianni Franciolini</ref> - 1953) | ||
*مردی که هرگز نبود (رونالد نیم<ref>Ronald Neame</ref> - 1956) | *''مردی که هرگز نبود'' (رونالد نیم<ref>Ronald Neame</ref> - 1956) | ||
*ژرزو (رنه کلمنت<ref>René Clément</ref> - 1957) | *''ژرزو'' (رنه کلمنت<ref>René Clément</ref> - 1957) | ||
*شب‌های کابیریا ([[فدریکو فلینی]] - 1957) | *''شب‌های کابیریا'' ([[فدریکو فلینی]] - 1957) | ||
*وصیتنامۀ اورفه ([[ژان کوکتو (۱۸۸۹ـ۱۹۶۳)|ژان کوکتو]] - 1960) | *''وصیتنامۀ اورفه'' ([[ژان کوکتو (۱۸۸۹ـ۱۹۶۳)|ژان کوکتو]] - 1960) | ||
* | *عشق و زن فرانسوی (گروه کارگردانان - 1960) | ||
* | *شیرین و ترش (ژاک باراتیه<ref>Jacques Baratier</ref> - 1963) | ||
*''سامورایی'' [[ژان پیر ملویل|(ژان پیر ملویل]] - 1967) | *''سامورایی'' [[ژان پیر ملویل|(ژان پیر ملویل]] - 1967) | ||
*زد ([[کوستا ـ گاوراس، کنستاندینوس (۱۹۳۳)|کوستا گاوراس]] - 1969) | *''زد'' ([[کوستا ـ گاوراس، کنستاندینوس (۱۹۳۳)|کوستا گاوراس]] - 1969) | ||
*دایرۀ سرخ (ژان پیر ملویل - 1970) | *''دایرۀ سرخ'' (ژان پیر ملویل - 1970) | ||
*استاویسکی ([[آلن رنه]] - 1974) | *''استاویسکی'' ([[آلن رنه]] - 1974) | ||
*نبرد پلیس‌ها (رابین دیویس<ref>Robin Davis</ref> - 1979) | *''نبرد پلیس‌ها'' (رابین دیویس<ref>Robin Davis</ref> - 1979) | ||
*ضارب ([[آلن دلون]] - 1983) | *''ضارب'' ([[آلن دلون]] - 1983) | ||
*حق خود را بگیر ([[گدار، ژان ـ لوک (۱۹۳۰)|ژان- لوک گدار]] - 1987) | *''حق خود را بگیر'' ([[گدار، ژان ـ لوک (۱۹۳۰)|ژان- لوک گدار]] - 1987) | ||
*مادام بوواری ([[کلود شابرول]] - 1991) | *''مادام بوواری'' ([[کلود شابرول]] - 1991) | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۳۸
| فرانسوا پریه François Périer | |
|---|---|
| زادروز |
پاریس 10 نوامبر 1919م |
| درگذشت | 28 ژوئن 2002م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | بازیگری- دانشکدۀ ملی هنرهای دراماتیک |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | اورفه (1950)؛ در پارک اتفاق افتاد (1953)؛ مردی که هرگز نبود (1956)؛ ژرزو (1957)؛ شب‌های کابیریا (1957)؛ وصیتنامۀ اورفه (1960) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | بهترین بازیگر مرد از مراسم جوایز آکادمی فیلم بریتانیا (بفتا)/ 1957 |
فرانسوا پریه (پاریس 10 نوامبر 1919- 28 ژوئن 2002م) (François Périer)
(نام اصلی: فرانسوا پیلو[۱]) بازیگر فرانسوی تئاتر، سینما و تلویزیون. از سال 1938 تا واپسین سال فعالیتش (1996) در بیش‌تر از صد فیلم سینمایی، 20 فیلم و مجموعۀ تلویزیونی و بیش از 30 نمایش صحنه‌ای در نقش‌های اصلی یا دوم حضور داشت. پریه در زمان اوج بازیگری‌اش (سال‌های پس از جنگ جهانی دوم) از ممتازترین بازیگران فرانسه و اروپا بود. او در سال 1957 برای بازی در فیلم ژروز[۲] برندۀ بهترین بازیگر مرد از مراسم جوایز آکادمی فیلم بریتانیا (بفتا) شد.
پریه در آموزشگاه کورس سیمون[۳] (پاریس) دورۀ بازیگری را گذراند و سپس در «دانشکدۀ ملی هنرهای دراماتیک[۴]» تحصیل کرد. همزمان در سال 1938 با بازی در نمایشی از کلود آندره پوژه[۵] و فیلمی از ژان بوایه[۶] (گرمای سینه[۷]) فعالیت حرفه‌ای را آغاز کرد. حضور بعدی‌اش در سینما در نقش اول فیلم هتل دو نو[۸] (ساختۀ مارسل کارنه[۹]) بود. پریه از ابتدای دهۀ 1950 چنان شهرتی به هم زده بود که مورد توجه کارگردانان شاخص ایتالیایی نیز قرار گرفت. فرانسوا پریه براثر حملۀ قلبی درگذشت.
برخی از آثار سینمایی
- پیوند عشق (آنری دوکوآ[۱۰] - 1942)
- زندگی گلگون (ژان فور[۱۱] - 1948)
- بازگشت به زندگی (آنری-ژرژ کلوزو[۱۲] - 1949)
- اورفه (ژان کوکتو - 1950)
- در پارک اتفاق افتاد (ویتوریو دسیکا و جانی فرانچولینی[۱۳] - 1953)
- مردی که هرگز نبود (رونالد نیم[۱۴] - 1956)
- ژرزو (رنه کلمنت[۱۵] - 1957)
- شب‌های کابیریا (فدریکو فلینی - 1957)
- وصیتنامۀ اورفه (ژان کوکتو - 1960)
- عشق و زن فرانسوی (گروه کارگردانان - 1960)
- شیرین و ترش (ژاک باراتیه[۱۶] - 1963)
- سامورایی (ژان پیر ملویل - 1967)
- زد (کوستا گاوراس - 1969)
- دایرۀ سرخ (ژان پیر ملویل - 1970)
- استاویسکی (آلن رنه - 1974)
- نبرد پلیس‌ها (رابین دیویس[۱۷] - 1979)
- ضارب (آلن دلون - 1983)
- حق خود را بگیر (ژان- لوک گدار - 1987)
- مادام بوواری (کلود شابرول - 1991)
- ↑ François Pillu
- ↑ Gervaise
- ↑ cours Simon
- ↑ Le Conservatoire national supérieur d'art dramatique
- ↑ Claude-André Puget
- ↑ Jean Boyer
- ↑ La Chaleur du sein
- ↑ Hôtel du Nord
- ↑ Marcel Carné
- ↑ Henri Decoin
- ↑ Jean Faurez
- ↑ Henri-Georges Clouzot
- ↑ Gianni Franciolini
- ↑ Ronald Neame
- ↑ René Clément
- ↑ Jacques Baratier
- ↑ Robin Davis