آلدو فابریتسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2042165797.jpg|جایگزین=آلدو فابریتسی|بندانگشتی|آلدو فابریتسی]] | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =آلدو فابریتسی | |||
|نام =Aldo Fabrizi | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=رم 1 نوامبر 1905م | |||
|تاریخ مرگ=رم 2 آوریل 1990م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=ایتالیایی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر | |||
|شغل و تخصص های دیگر=فیلمنامه‌نویس و کارگردان | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات =جایزۀ بهترین فیلمنامه از جشنواره کن 1952 برای پلیس‌ها و دزدها | |||
|آثار =رم، شهر بی‌دفاع (روبرتو روسلینی - 1945)؛ پسرم پروفسور (رناتو کاستلانی - 1946)؛ زندگی در صلح (لوئیجی زامپا - 1946)؛ مهاجران (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1948)؛ فرانچسکو، دلقک خدا (روبرتو روسلینی - 1950)؛ نخستین اجتماع (آلساندرو بلازتی - 1950)؛ زندگی سگی (مونیچلی و استنو - 1950)؛ بابا مامان می‌شه (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1952) | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}}[[پرونده:2042165797.jpg|جایگزین=آلدو فابریتسی|بندانگشتی|آلدو فابریتسی|360x360پیکسل]] | |||
آلدو فابریتسی (رم 1 نوامبر 1905- رم 2 آوریل 1990م) (Aldo Fabrizi) | آلدو فابریتسی (رم 1 نوامبر 1905- رم 2 آوریل 1990م) (Aldo Fabrizi) | ||
بازیگر، کارگردان و فیلمنامه‌نویس ایتالیایی. از بازیگران شاخص سینمای نئورئالیستی و همچنین تئاتر ایتالیا طی دهه‌های | بازیگر، کارگردان و فیلمنامه‌نویس ایتالیایی. از بازیگران شاخص سینمای نئورئالیستی و همچنین تئاتر [[ایتالیا]] طی دهه‌های 1940م تا اواخر دهۀ 1960م بود. در طول حدود 45 سال فعالیت حرفه‌ای، از اوایل دهۀ 1940م تا اواخر دهۀ 1980م، در بیش از 90 فیلم سینمایی و فیلم و سریال تلویزیونی به عنوان بازیگر یا دوبلور حضور یافت و خود نیز فیلمنامۀ 9 فیلم سینمایی را نوشت و کارگردانی کرد. | ||
در خانواده‌ای | در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد. از 11 سالگی به دلیل مرگ پدرش، برای تأمین معاش خانواده‌اش، مجبور به ترک تحصیل شد. در سال‌های آغازین دهۀ 1930م ابتدا به عنوان کمدین روی صحنه می‌رفت و سپس به راديو راه یافت. در اوایل دهۀ ۱۹۴۰م با ایفای نقش‌های دوم در فیلم‌های ایتالیایی به بازیگری روی آورد و با ایفای نقش کشیش شجاع فیلم ''رم، شهر بی‌دفاع''<ref>''Roma, città aperta''</ref> (1945م) به شهرتی جهانی دست یافت. در پی آن، به بازی در نقش‌های دوم فیلم‌های کمدی و درام ادامه داد و در اواخر همین دهه گهگاه به نوشتن فیلمنامه و کارگردانی فیلم‌هایش نیز پرداخت. اما تجربه‌های کارگردانی او در خارج از ایتالیا انعکاس چندانی پیدا نکردند. فابریتسی در دهۀ ۱۹۳۰م به کار نمایش روی آورد و در کمدی تقلید لهجه تخصص پیدا کرد. همین امتیاز منجر به بازی در سینما و ایفای نقش در کمدی‌هایی شد که انعکاس زندگی روزمرۀ مردم فقیر و شرافتمند بودند. شخصیت‌هایی که از آدم‌های معمولی تصویر کرد، پرسونایی خشن را از او به نمایش گذاشتند. اما با ایفای نقش دون پیترو<ref>Don Pietro</ref> در ''رم، شهر بی‌دفاع''، از خطر گرفتار آمدن در کلیشۀ نقش‌های پیشین گریخت و شخصیت کشیشی کاتولیک را عرضه کرد که در جبهۀ مقاومت عليه فاشیست‌ها می‌جنگد و تا لحظۀ اعدام به مبارزه ادامه می‌دهد. این‌جا بازی درخشان فابریتسی بسیار مورد توجه قرار گرفت و فیلم، با شکستن رکورد فروش گیشه، آغازگر موفقیت سینمای نئورآلیسم در سراسر دنیا شد. او با دو فیلم موفق دیگر، ''پسرم پروفسور''<ref>''Mio figlio professore''</ref> و ''زندگی در صلح''<ref>''Vivere in pace''</ref>، بر بازیگری نئورآلیستی ایتالیا تاثیری بسیار عمیق برجای گذاشت. الساندرو بلازتی<ref>Alessandro Blasetti</ref> در ''نخستین اجتماع''<ref>''Prima comunione''</ref>، فابریتسی را در نقش پدری نالایق به بازی گرفت، اما در همان سال، [[روسلینی، روبرتو (۱۹۰۶ـ۱۹۷۷)|روسلینی]] ظاهر عجیب و غریب و هیکل چاق او را برای نمایش خصوصیات نیکلا<ref>Nicolaio</ref>ی ''فرانچسکو، دلقک خدا''<ref>''Francesco, giullare di Dio''</ref> مناسب‌تر از همه یافت. فابریتسی در دهۀ ۱۹۵۰م تجربۀ فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی را ادامه داد، اما نه تنها به اعتبار خویش نیفزود، بلکه در همین دهه و دهۀ بعد در فیلم‌هایی به ایفای نقش پرداخت که به‌ندرت در خارج از ایتالیا به نمایش درآمدند. هیکل بسیار تنومندش، از سوی دیگر او را بر آن داشته بود تا نقش شخصیت‌های مضحک را به عهده بگیرد و در اواخر کارش به طنزهای سطحی و پیش پاافتاده روی آورد. | ||
فابریتسی در جشنوارۀ فیلم کن | فابریتسی در [[کن، جشنواره فیلم|جشنوارۀ فیلم کن]] 1952م جایزۀ بهترین فیلمنامه را برای ''پلیس‌ها و دزدها''<ref>''Guardie e ladri''</ref> (ساختۀ ماریو مونیچلی<ref>Mario Monicelli</ref> و استنو<ref>Steno</ref>) دریافت کرد. | ||
'''برخی از آثار سینمایی''' | '''برخی از آثار سینمایی''' | ||
* ''الماس اسرارآميز'' (ماریو ماتولی<ref>Mario Mattoli</ref> - | *''الماس اسرارآميز'' (ماریو ماتولی<ref>Mario Mattoli</ref> - 1943م) | ||
* ''سیرک'' (ماریو ماتولی - | *''سیرک'' (ماریو ماتولی - 1944م) | ||
* ''رم، شهر بی‌دفاع'' ([[روبرتو روسلینی]] - | *''رم، شهر بی‌دفاع'' ([[روبرتو روسلینی]] - 1945م) | ||
* ''پسرم پروفسور'' (رناتو کاستلانی<ref>Renato Castellani</ref> - | *''پسرم پروفسور'' (رناتو کاستلانی<ref>Renato Castellani</ref> - 1946م) | ||
* ''زندگی در صلح'' (لوئیجی زامپا<ref>Luigi Zampa</ref> - | *''زندگی در صلح'' (لوئیجی زامپا<ref>Luigi Zampa</ref> - 1946م) | ||
* ''مهاجران''<ref>''Emigrantes''</ref> (نویسنده، کارگردان و بازیگر - | *''مهاجران''<ref>''Emigrantes''</ref> (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1948م) | ||
* ''فرانچسکو، دلقک خدا'' (روبرتو روسلینی - | *''فرانچسکو، دلقک خدا'' (روبرتو روسلینی - 1950م) | ||
* ''نخستین اجتماع'' (آلساندرو بلازتی<ref>Alessandro Blasetti</ref> - | *''خوش آمدید، بزرگوار!''<ref>''Welcome, Reverend!''</ref> (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1950م) | ||
* ''زندگی سگی'' (مونیچلی و استنو - | *''نخستین اجتماع'' (آلساندرو بلازتی<ref>Alessandro Blasetti</ref> - 1950م) | ||
* ''همه مستأجر هستیم'' (ماریو ماتولی - | *''زندگی سگی'' (مونیچلی و استنو - 1950م) | ||
* ''دوناتلا'' (مونیچلی - | *''خانوادۀ پاساگوآی''<ref>''The Passaguai Family''</ref> (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1951م) | ||
* ''گارد، گارد مخصوص گروهبان و مارشال'' (مائورو بولونینی<ref>Mauro Bolognini </ref> - | *''خانوادۀ پاساگوآی ثروتمند می‌شود''<ref>''The Passaguai Family Gets Rich''</ref> (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1952م) | ||
* ''مستکبرها'' (ماتولی - | *''بابا مامان می‌شه''<ref>''Papà diventa mamma''</ref> (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1952م) | ||
* ''از | *''همه مستأجر هستیم'' (ماریو ماتولی - 1953م) | ||
* ''یک سرباز و نصفی'' (استنو - | *''یکی از آن‌ها''<ref>''Una di quelle''</ref> (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1953م) | ||
* ''سه گاز از سیب'' (آلوین گانتسر<ref>Alvin Ganzer</ref> - | *''از زندگی و عشق''<ref>''Of Life and Love''</ref> (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1954م) | ||
* ''همۀ ما این‌قدر | *''تراموایی را دزدیدند''<ref>''They Stole a Tram''</ref> (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1954م) | ||
* ''جووانی بی خیال'' (مارکو کولی<ref>Marco Colli</ref> - | *''دوناتلا'' (مونیچلی - 1956م) | ||
*''گارد، گارد مخصوص گروهبان و مارشال'' (مائورو بولونینی<ref>Mauro Bolognini </ref> - 1956م) | |||
*''مستکبرها'' (ماتولی - 1958م) | |||
*''از پا افتاده‌ها'' (استنو - 1959م) | |||
*''یک سرباز و نصفی'' (استنو - 1960م) | |||
*''سه گاز از سیب'' (آلوین گانتسر<ref>Alvin Ganzer</ref> - 1967م) | |||
*''همۀ ما این‌قدر همدیگر را دوست داشتیم'' (اتوره اسکولا<ref>Ettore Scola</ref> - 1971م) | |||
*''جووانی بی خیال'' (مارکو کولی<ref>Marco Colli</ref> - 1985م) | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۵۷
| آلدو فابریتسی Aldo Fabrizi | |
|---|---|
| زادروز |
رم 1 نوامبر 1905م |
| درگذشت | رم 2 آوریل 1990م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| شغل و تخصص های دیگر | فیلمنامه‌نویس و کارگردان |
| آثار | رم، شهر بی‌دفاع (روبرتو روسلینی - 1945)؛ پسرم پروفسور (رناتو کاستلانی - 1946)؛ زندگی در صلح (لوئیجی زامپا - 1946)؛ مهاجران (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1948)؛ فرانچسکو، دلقک خدا (روبرتو روسلینی - 1950)؛ نخستین اجتماع (آلساندرو بلازتی - 1950)؛ زندگی سگی (مونیچلی و استنو - 1950)؛ بابا مامان می‌شه (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1952) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ بهترین فیلمنامه از جشنواره کن 1952 برای پلیس‌ها و دزدها |
آلدو فابریتسی (رم 1 نوامبر 1905- رم 2 آوریل 1990م) (Aldo Fabrizi)
بازیگر، کارگردان و فیلمنامه‌نویس ایتالیایی. از بازیگران شاخص سینمای نئورئالیستی و همچنین تئاتر ایتالیا طی دهه‌های 1940م تا اواخر دهۀ 1960م بود. در طول حدود 45 سال فعالیت حرفه‌ای، از اوایل دهۀ 1940م تا اواخر دهۀ 1980م، در بیش از 90 فیلم سینمایی و فیلم و سریال تلویزیونی به عنوان بازیگر یا دوبلور حضور یافت و خود نیز فیلمنامۀ 9 فیلم سینمایی را نوشت و کارگردانی کرد.
در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد. از 11 سالگی به دلیل مرگ پدرش، برای تأمین معاش خانواده‌اش، مجبور به ترک تحصیل شد. در سال‌های آغازین دهۀ 1930م ابتدا به عنوان کمدین روی صحنه می‌رفت و سپس به راديو راه یافت. در اوایل دهۀ ۱۹۴۰م با ایفای نقش‌های دوم در فیلم‌های ایتالیایی به بازیگری روی آورد و با ایفای نقش کشیش شجاع فیلم رم، شهر بی‌دفاع[۱] (1945م) به شهرتی جهانی دست یافت. در پی آن، به بازی در نقش‌های دوم فیلم‌های کمدی و درام ادامه داد و در اواخر همین دهه گهگاه به نوشتن فیلمنامه و کارگردانی فیلم‌هایش نیز پرداخت. اما تجربه‌های کارگردانی او در خارج از ایتالیا انعکاس چندانی پیدا نکردند. فابریتسی در دهۀ ۱۹۳۰م به کار نمایش روی آورد و در کمدی تقلید لهجه تخصص پیدا کرد. همین امتیاز منجر به بازی در سینما و ایفای نقش در کمدی‌هایی شد که انعکاس زندگی روزمرۀ مردم فقیر و شرافتمند بودند. شخصیت‌هایی که از آدم‌های معمولی تصویر کرد، پرسونایی خشن را از او به نمایش گذاشتند. اما با ایفای نقش دون پیترو[۲] در رم، شهر بی‌دفاع، از خطر گرفتار آمدن در کلیشۀ نقش‌های پیشین گریخت و شخصیت کشیشی کاتولیک را عرضه کرد که در جبهۀ مقاومت عليه فاشیست‌ها می‌جنگد و تا لحظۀ اعدام به مبارزه ادامه می‌دهد. این‌جا بازی درخشان فابریتسی بسیار مورد توجه قرار گرفت و فیلم، با شکستن رکورد فروش گیشه، آغازگر موفقیت سینمای نئورآلیسم در سراسر دنیا شد. او با دو فیلم موفق دیگر، پسرم پروفسور[۳] و زندگی در صلح[۴]، بر بازیگری نئورآلیستی ایتالیا تاثیری بسیار عمیق برجای گذاشت. الساندرو بلازتی[۵] در نخستین اجتماع[۶]، فابریتسی را در نقش پدری نالایق به بازی گرفت، اما در همان سال، روسلینی ظاهر عجیب و غریب و هیکل چاق او را برای نمایش خصوصیات نیکلا[۷]ی فرانچسکو، دلقک خدا[۸] مناسب‌تر از همه یافت. فابریتسی در دهۀ ۱۹۵۰م تجربۀ فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی را ادامه داد، اما نه تنها به اعتبار خویش نیفزود، بلکه در همین دهه و دهۀ بعد در فیلم‌هایی به ایفای نقش پرداخت که به‌ندرت در خارج از ایتالیا به نمایش درآمدند. هیکل بسیار تنومندش، از سوی دیگر او را بر آن داشته بود تا نقش شخصیت‌های مضحک را به عهده بگیرد و در اواخر کارش به طنزهای سطحی و پیش پاافتاده روی آورد.
فابریتسی در جشنوارۀ فیلم کن 1952م جایزۀ بهترین فیلمنامه را برای پلیس‌ها و دزدها[۹] (ساختۀ ماریو مونیچلی[۱۰] و استنو[۱۱]) دریافت کرد.
برخی از آثار سینمایی
- الماس اسرارآميز (ماریو ماتولی[۱۲] - 1943م)
- سیرک (ماریو ماتولی - 1944م)
- رم، شهر بی‌دفاع (روبرتو روسلینی - 1945م)
- پسرم پروفسور (رناتو کاستلانی[۱۳] - 1946م)
- زندگی در صلح (لوئیجی زامپا[۱۴] - 1946م)
- مهاجران[۱۵] (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1948م)
- فرانچسکو، دلقک خدا (روبرتو روسلینی - 1950م)
- خوش آمدید، بزرگوار![۱۶] (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1950م)
- نخستین اجتماع (آلساندرو بلازتی[۱۷] - 1950م)
- زندگی سگی (مونیچلی و استنو - 1950م)
- خانوادۀ پاساگوآی[۱۸] (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1951م)
- خانوادۀ پاساگوآی ثروتمند می‌شود[۱۹] (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1952م)
- بابا مامان می‌شه[۲۰] (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1952م)
- همه مستأجر هستیم (ماریو ماتولی - 1953م)
- یکی از آن‌ها[۲۱] (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1953م)
- از زندگی و عشق[۲۲] (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1954م)
- تراموایی را دزدیدند[۲۳] (نویسنده، کارگردان و بازیگر - 1954م)
- دوناتلا (مونیچلی - 1956م)
- گارد، گارد مخصوص گروهبان و مارشال (مائورو بولونینی[۲۴] - 1956م)
- مستکبرها (ماتولی - 1958م)
- از پا افتاده‌ها (استنو - 1959م)
- یک سرباز و نصفی (استنو - 1960م)
- سه گاز از سیب (آلوین گانتسر[۲۵] - 1967م)
- همۀ ما این‌قدر همدیگر را دوست داشتیم (اتوره اسکولا[۲۶] - 1971م)
- جووانی بی خیال (مارکو کولی[۲۷] - 1985م)
- ↑ Roma, città aperta
- ↑ Don Pietro
- ↑ Mio figlio professore
- ↑ Vivere in pace
- ↑ Alessandro Blasetti
- ↑ Prima comunione
- ↑ Nicolaio
- ↑ Francesco, giullare di Dio
- ↑ Guardie e ladri
- ↑ Mario Monicelli
- ↑ Steno
- ↑ Mario Mattoli
- ↑ Renato Castellani
- ↑ Luigi Zampa
- ↑ Emigrantes
- ↑ Welcome, Reverend!
- ↑ Alessandro Blasetti
- ↑ The Passaguai Family
- ↑ The Passaguai Family Gets Rich
- ↑ Papà diventa mamma
- ↑ Una di quelle
- ↑ Of Life and Love
- ↑ They Stole a Tram
- ↑ Mauro Bolognini
- ↑ Alvin Ganzer
- ↑ Ettore Scola
- ↑ Marco Colli