اقبال السلطنه، آقارضا (۱۲۵۹ـ۱۳۰۷ق): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:11415100.jpg|بندانگشتی|آقارضا اقبال السلطنه]] | }}[[پرونده:11415100.jpg|بندانگشتی|آقارضا اقبال السلطنه]] | ||
آقارضا اقبالالسلطنه (تهران ۱۲۵۹ـ همانجا 10 جمادیالثانی ۱۳۰۷ق)<br> | آقارضا اقبالالسلطنه (تهران ۱۲۵۹ـ همانجا 10 جمادیالثانی ۱۳۰۷ق) Agha-reza Eghbag-o-lsoltan<br> | ||
<p>عکاس ایرانی. نخستین عکاس حرفهای ایران بود. </p> | <p>عکاس ایرانی. نخستین عکاس حرفهای ایران بود. </p> | ||
<p>عکاسی را از فرانسیس کارلهیان، عکاس فرانسوی، آموخت، که بهخواست [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین شاه]] به ایران آمده بود. در ۱۲۸۰ق به دریافت لقب «عکاسباشی» نائل آمد. مدیر اولین عکاسخانۀ ایران، با نام عکاسخانۀ مبارکۀ همایونی، در [[کاخ گلستان]] بود. بسیاری از عکسهایش در آلبومخانۀ کاخ گلستان موجود است. عکسهای بسیاری از ابنیه، مناظر و بقاع متبرکه در مشهد و عتبات عالیات دارد. به روش کلودیون مرطوب روی شیشه عکس میانداخت، و آنها را روی کاغذ آلبومینه چاپ میکرد. </p> | <p>عکاسی را در حدود 20سالگی از فرانسیس کارلهیان، عکاس فرانسوی، آموخت، که بهخواست [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین شاه]] به ایران آمده بود. در ۱۲۸۰ق به دریافت لقب «عکاسباشی» نائل آمد. آقارضا بعدها شاگردانی از جمله «عباسعلی بیک» را تربیت کرد. اقبالالسلطنه مدیر اولین عکاسخانۀ ایران، با نام عکاسخانۀ مبارکۀ همایونی، در [[کاخ گلستان]] بود. بسیاری از عکسهایش در آلبومخانۀ کاخ گلستان موجود است. عکسهای بسیاری از ابنیه، مناظر و بقاع متبرکه در مشهد و عتبات عالیات دارد. به روش کلودیون مرطوب روی شیشه عکس میانداخت، و آنها را روی کاغذ آلبومینه چاپ میکرد. </p> | ||
<p>آقارضا از غلامبچههای درباری بود، که پس از چندی ترقی کرد. اجدادش از کلیمیان اصفهان بودند که در زمان پدرش به دین اسلام درآمدند. پدرش، آقا اسماعیل جدیدالاسلام، پیشخدمتباشی سلام و رئیس تشریفات مراسم سلام [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلیشاه]]، [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه]] و ناصرالدینشاه و برادرش میرزا علینقیخان حکیمالممالک پزشک مخصوص شاه بود. آقارضا در ۱۲۹۵ق به سِمَت آجودان مخصوص درآمد، و در ۱۳۰۲ق به «اقبالالسلطنه» ملقب گردید. در میانسالی به مرگ ناگهانی در باغ شخصیاش (شمیران) درگذشت.</p> | <p>آقارضا از غلامبچههای درباری بود، که پس از چندی ترقی کرد. اجدادش از کلیمیان اصفهان بودند که در زمان پدرش به دین اسلام درآمدند. پدرش، آقا اسماعیل جدیدالاسلام، پیشخدمتباشی سلام و رئیس تشریفات مراسم سلام [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلیشاه]]، [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه]] و ناصرالدینشاه و برادرش میرزا علینقیخان حکیمالممالک پزشک مخصوص شاه بود. آقارضا در ۱۲۹۵ق به سِمَت آجودان مخصوص درآمد، و در ۱۳۰۲ق به «اقبالالسلطنه» ملقب گردید. در میانسالی به مرگ ناگهانی در باغ شخصیاش (شمیران) درگذشت.</p> | ||
<br><!--11415100--> | <br><!--11415100--> | ||
[[رده:عکاسی]] | [[رده:عکاسی]] | ||
[[رده:(عکاسی)اشخاص و آثار]] | [[رده:(عکاسی)اشخاص و آثار]] |
نسخهٔ کنونی تا ۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۱۵
آقارضا اقبالالسلطنه | |
---|---|
زادروز |
تهران ۱۲۵۹ق |
درگذشت | تهران 10 جمادیالثانی ۱۳۰۷ق |
ملیت | ایرانی |
شغل و تخصص اصلی | عکاس |
گروه مقاله | عکاسی |
خویشاوندان سرشناس | آقا اسماعیل جدیدالاسلام (پدر)؛ میرزا علینقیخان حکیمالممالک (برادر) |
آقارضا اقبالالسلطنه (تهران ۱۲۵۹ـ همانجا 10 جمادیالثانی ۱۳۰۷ق) Agha-reza Eghbag-o-lsoltan
عکاس ایرانی. نخستین عکاس حرفهای ایران بود.
عکاسی را در حدود 20سالگی از فرانسیس کارلهیان، عکاس فرانسوی، آموخت، که بهخواست ناصرالدین شاه به ایران آمده بود. در ۱۲۸۰ق به دریافت لقب «عکاسباشی» نائل آمد. آقارضا بعدها شاگردانی از جمله «عباسعلی بیک» را تربیت کرد. اقبالالسلطنه مدیر اولین عکاسخانۀ ایران، با نام عکاسخانۀ مبارکۀ همایونی، در کاخ گلستان بود. بسیاری از عکسهایش در آلبومخانۀ کاخ گلستان موجود است. عکسهای بسیاری از ابنیه، مناظر و بقاع متبرکه در مشهد و عتبات عالیات دارد. به روش کلودیون مرطوب روی شیشه عکس میانداخت، و آنها را روی کاغذ آلبومینه چاپ میکرد.
آقارضا از غلامبچههای درباری بود، که پس از چندی ترقی کرد. اجدادش از کلیمیان اصفهان بودند که در زمان پدرش به دین اسلام درآمدند. پدرش، آقا اسماعیل جدیدالاسلام، پیشخدمتباشی سلام و رئیس تشریفات مراسم سلام فتحعلیشاه، محمدشاه و ناصرالدینشاه و برادرش میرزا علینقیخان حکیمالممالک پزشک مخصوص شاه بود. آقارضا در ۱۲۹۵ق به سِمَت آجودان مخصوص درآمد، و در ۱۳۰۲ق به «اقبالالسلطنه» ملقب گردید. در میانسالی به مرگ ناگهانی در باغ شخصیاش (شمیران) درگذشت.