آرمین، حسین (تهران ۱۲۹۳ـ۱۳۷۴ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جز (Added English title to display title and first line)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
Armin, Hossein
آرمین، حسین (تهران ۱۲۹۳ـ۱۳۷۴ش)<br/> [[File:10097600.jpg|thumb|آرمين، حسين]]
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =حسین آرمین
|عنوان =حسین آرمین
|نام =
|نام =Hossein Armin
|نام دیگر=
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام اصلی=
خط ۲۲: خط ۱۸:
|سمت =رییس درمانگاه آسیب شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران (۱۳۲۳ش)، رییس بخش آسیب شناسی دانشگاه تهران (۱۳۲۷ش)، استادی کرسی آسیب شناسی (۱۳۳۴ش)، ریاست آزمایشگاه جنایی شهربانی (۱۳۴۸ش)، ریاست دانشکده پزشکی دانشگاه تهران (۱۳۵۰ش)، دبیرکل سازمان نظام پزشکی  
|سمت =رییس درمانگاه آسیب شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران (۱۳۲۳ش)، رییس بخش آسیب شناسی دانشگاه تهران (۱۳۲۷ش)، استادی کرسی آسیب شناسی (۱۳۳۴ش)، ریاست آزمایشگاه جنایی شهربانی (۱۳۴۸ش)، ریاست دانشکده پزشکی دانشگاه تهران (۱۳۵۰ش)، دبیرکل سازمان نظام پزشکی  
|جوایز و افتخارات =نشان درجه سه همایون، دریافت نشان های لویی پاستور و شوالیه از دولت فرانسه
|جوایز و افتخارات =نشان درجه سه همایون، دریافت نشان های لویی پاستور و شوالیه از دولت فرانسه
|آثار =سرطان شناسی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۴، ۱۳۳۷نکروز کبد (تهران، ۱۳۴۱آسیب شناسی عمومی و اختصاصی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۵۱)
|آثار =آسیب‌شناسی آزردگی‌های سورنال «غدد فوق کلیوی» (تهران، ۱۳۳۳ش)؛ آسیب‌شناسی آزردگی‌های سیستم رتیکولواندوتلیال، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۱، ۱۳۳۲ش)، آسیب‌شناسی عمومی و اختصاصی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۵۱ش)؛ آسیب‌شناسی، گانگلیون استلو (تهران، ۱۳۲۹ش)؛ آسیب‌شناسی لنفوگرانوماتوزیدخیم (تهران، ۱۳۲۸شاگرانولوسیتوز و سندروم اگرانولوسیتر (تهران، بی‌تابیماری خون و بافت‌های خون و لنف‌ساز (تهران، ۱۳۲۱ش)؛ سرطان‌شناسی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۴، ۱۳۳۷ش)؛ نکروز کبد (تهران، ۱۳۴۱ش)
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =پزشکی
|گروه مقاله =پزشکی
خط ۳۰: خط ۲۶:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}
}}[[File:10097600.jpg|thumb|آرمين، حسين]]آرمین، حسین (تهران ۱۲۹۳ـ۱۳۷۴ش)  Armin, Hossein<br />
 
معروف به «کمال‌الدین»، پزشک ایرانی. دورۀ ابتدایی را در مدرسۀ حسینیۀ [[تهران، شهر|تهران]] و دورۀ دبیرستان را در مدارس تدین و ثروت ([[ایرانشهر، شهر|ایرانشهر]]) به پایان برد. در ۱۳۱۳ش، در مدرسۀ علوم عالی طب (دانشکدۀ پزشکی) به تحصیل پرداخت. در ۱۳۱۹ش، دانشنامۀ دکتری خود را اخذ کرد. چندی مسئول سالن تشریح بود. در ۱۳۲۳ش، رئیس درمانگاه آسیب‌شناسی دانشکدۀ پزشکی [[دانشگاه تهران]] و در ۱۳۲۷ش، رئیس بخش آسیب‌شناسی آن شد. در ۱۳۲۹ش، به [[فرانسه]] رفت و دورۀ آسیب‌شناسی عمومی را به پایان رسانید. سپس به [[ایران]] بازگشت. در ۱۳۳۴ش، سمت استادی کرسی آسیب‌شناسی را عهده‌دار شد. در ۱۳۴۸ش، ریاست آزمایشگاه جنایی شهربانی و در ۱۳۵۰ش، ریاست دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران را به‌عهده گرفت. در نخستین دورۀ نظام پزشکی چند ماهی دبیرکل سازمان نظام پزشکی بود. وی از اعضای انجمن‌های داخلی و خارجی چون انجمن رتیکولواندوتلیال، انجمن آسیب‌شناسی ایران، انجمن جراحی ایران و انستیتوی علوم نیویورک بود. در ۱۳۴۶ش، از [[محمدرضا شاه پهلوی (۱۲۹۸ـ۱۳۵۹ش)|محمدرضا شاه پهلوی]] نشان درجۀ سه همایون و از دولت فرانسه نشان‌های لوئی پاستور و [[شوالیه]] گرفت. گویند وی عضو لژ ماسونی کوروش بود.


معروف به «کمال‌الدین»، پزشک ایرانی. دورۀ ابتدایی را در مدرسۀ حسینیۀ تهران و دورۀ دبیرستان را در مدارس تدین و ثروت (ایرانشهر) به‌پایان برد. در ۱۳۱۳ش، در مدرسۀ علوم عالی طب (دانشکدۀ پزشکی) به تحصیل پرداخت. در ۱۳۱۹ش، دانشنامۀ دکتری خود را اخذ کرد. چندی مسئول سالن تشریح بود. در ۱۳۲۳، رئیس درمانگاه آسیب‌شناسی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران و در ۱۳۲۷، رئیس بخش آسیب‌شناسی آن شد. در ۱۳۲۹، به فرانسه رفت و دورۀ آسیب‌شناسی عمومی را به‌پایان رسانید. سپس به ایران بازگشت. در ۱۳۳۴، سمت استادی کرسی آسیب‌شناسی را عهده‌دار شد. در ۱۳۴۸، ریاست آزمایشگاه جنایی شهربانی و در ۱۳۵۰، ریاست دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران را به‌عهده گرفت. در نخستین دورۀ نظام پزشکی چند ماهی دبیرکل سازمان نظام پزشکی بود. وی از اعضای انجمن‌های داخلی و خارجی چون انجمن رتیکولواندوتلیال، انجمن آسیب‌شناسی ایران، انجمن جراحی ایران و انستیتوی علوم نیویورک بود. در ۱۳۴۶، از محمدرضا شاه پهلوی نشان درجۀ سه همایون و از دولت فرانسه نشان‌های لوئی پاستور و شوالیه گرفت. گویند وی عضو لژ ماسونی کوروش بود. از آثارش: ''آسیب‌شناسی آزردگی‌های سورنال'' «غدد فوق کلیوی» (تهران، ۱۳۳۳)؛ ''آسیب‌شناسی آزردگی‌های سیستم رتیکولواندوتلیال''، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۱، ۱۳۳۲)، ''آسیب‌شناسی عمومی و اختصاصی''، ۲ جلد (تهران، ۱۳۵۱)؛ ''آسیب‌شناسی''، گانگلیون استلو (تهران، ۱۳۲۹)؛ ''آسیب‌شناسی لنفوگرانوماتوزیدخیم'' (تهران، ۱۳۲۸)؛ ''اگرانولوسیتوز و سندروم اگرانولوسیتر'' (تهران، بی‌تا)؛ ''بیماری خون و بافت‌های خون و لنف‌ساز'' (تهران، ۱۳۲۱)؛ ''سرطان‌شناسی''، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۴، ۱۳۳۷)؛ ''نکروز کبد'' (تهران، ۱۳۴۱).
از آثارش: ''آسیب‌شناسی آزردگی‌های سورنال'' «غدد فوق کلیوی» (تهران، ۱۳۳۳ش)؛ ''آسیب‌شناسی آزردگی‌های سیستم رتیکولواندوتلیال''، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۱، ۱۳۳۲ش)، ''آسیب‌شناسی عمومی و اختصاصی''، ۲ جلد (تهران، ۱۳۵۱ش)؛ ''آسیب‌شناسی''، گانگلیون استلو (تهران، ۱۳۲۹ش)؛ ''آسیب‌شناسی لنفوگرانوماتوزیدخیم'' (تهران، ۱۳۲۸ش)؛ ''اگرانولوسیتوز و سندروم اگرانولوسیتر'' (تهران، بی‌تا)؛ ''بیماری خون و بافت‌های خون و لنف‌ساز'' (تهران، ۱۳۲۱ش)؛ ''سرطان‌شناسی''، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۴، ۱۳۳۷ش)؛ ''نکروز کبد'' (تهران، ۱۳۴۱ش).


&nbsp;
&nbsp;


[[Category:پزشکی]] [[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]
[[Category:پزشکی]] [[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۲۳

حسین آرمین
Hossein Armin
زادروز تهران ۱۲۹۳ش
درگذشت ۱۳۷۴ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل دکتری مدرسه علوم عالی طب (دانشکده پزشکی، ۱۳۱۹ش)، دوره آسیب شناسی عمومی در فرانسه (۱۳۲۹ش)
شغل و تخصص اصلی پزشک
آثار آسیب‌شناسی آزردگی‌های سورنال «غدد فوق کلیوی» (تهران، ۱۳۳۳ش)؛ آسیب‌شناسی آزردگی‌های سیستم رتیکولواندوتلیال، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۱، ۱۳۳۲ش)، آسیب‌شناسی عمومی و اختصاصی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۵۱ش)؛ آسیب‌شناسی، گانگلیون استلو (تهران، ۱۳۲۹ش)؛ آسیب‌شناسی لنفوگرانوماتوزیدخیم (تهران، ۱۳۲۸ش)؛ اگرانولوسیتوز و سندروم اگرانولوسیتر (تهران، بی‌تا)؛ بیماری خون و بافت‌های خون و لنف‌ساز (تهران، ۱۳۲۱ش)؛ سرطان‌شناسی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۴، ۱۳۳۷ش)؛ نکروز کبد (تهران، ۱۳۴۱ش)
گروه مقاله پزشکی
جوایز و افتخارات نشان درجه سه همایون، دریافت نشان های لویی پاستور و شوالیه از دولت فرانسه
آرمين، حسين

آرمین، حسین (تهران ۱۲۹۳ـ۱۳۷۴ش) Armin, Hossein

معروف به «کمال‌الدین»، پزشک ایرانی. دورۀ ابتدایی را در مدرسۀ حسینیۀ تهران و دورۀ دبیرستان را در مدارس تدین و ثروت (ایرانشهر) به پایان برد. در ۱۳۱۳ش، در مدرسۀ علوم عالی طب (دانشکدۀ پزشکی) به تحصیل پرداخت. در ۱۳۱۹ش، دانشنامۀ دکتری خود را اخذ کرد. چندی مسئول سالن تشریح بود. در ۱۳۲۳ش، رئیس درمانگاه آسیب‌شناسی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران و در ۱۳۲۷ش، رئیس بخش آسیب‌شناسی آن شد. در ۱۳۲۹ش، به فرانسه رفت و دورۀ آسیب‌شناسی عمومی را به پایان رسانید. سپس به ایران بازگشت. در ۱۳۳۴ش، سمت استادی کرسی آسیب‌شناسی را عهده‌دار شد. در ۱۳۴۸ش، ریاست آزمایشگاه جنایی شهربانی و در ۱۳۵۰ش، ریاست دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران را به‌عهده گرفت. در نخستین دورۀ نظام پزشکی چند ماهی دبیرکل سازمان نظام پزشکی بود. وی از اعضای انجمن‌های داخلی و خارجی چون انجمن رتیکولواندوتلیال، انجمن آسیب‌شناسی ایران، انجمن جراحی ایران و انستیتوی علوم نیویورک بود. در ۱۳۴۶ش، از محمدرضا شاه پهلوی نشان درجۀ سه همایون و از دولت فرانسه نشان‌های لوئی پاستور و شوالیه گرفت. گویند وی عضو لژ ماسونی کوروش بود.

از آثارش: آسیب‌شناسی آزردگی‌های سورنال «غدد فوق کلیوی» (تهران، ۱۳۳۳ش)؛ آسیب‌شناسی آزردگی‌های سیستم رتیکولواندوتلیال، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۱، ۱۳۳۲ش)، آسیب‌شناسی عمومی و اختصاصی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۵۱ش)؛ آسیب‌شناسی، گانگلیون استلو (تهران، ۱۳۲۹ش)؛ آسیب‌شناسی لنفوگرانوماتوزیدخیم (تهران، ۱۳۲۸ش)؛ اگرانولوسیتوز و سندروم اگرانولوسیتر (تهران، بی‌تا)؛ بیماری خون و بافت‌های خون و لنف‌ساز (تهران، ۱۳۲۱ش)؛ سرطان‌شناسی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۴، ۱۳۳۷ش)؛ نکروز کبد (تهران، ۱۳۴۱ش).