امامزاده سلطان سیداسحاق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:11486300. | [[پرونده:11486300- 2.jpg|بندانگشتی|نمایی از بقعه]] | ||
امامزاده سلطان سیّداسحاق <br> | امامزاده سلطان سیّداسحاق <br> | ||
<p>بقعه‌ای واقع در شهر ساوه. طبق آنچه بر کاشی‌های روی قبر نقش بسته این امامزاده فرزند امام موسی کاظم (ع) است، اما نظر دیگر نسب او را با پنج واسطه به آن حضرت می‌رساند. ساختمان بقعه از آثار قرن ۷ق است که در قرن‌های بعد واحدهایی به آن افزوده شده و تزئیناتی در سال‌های ۶۷۶ و ۱۰۲۳ق در آن صورت گرفته است.</p> | <p>بقعه‌ای واقع در شهر ساوه. طبق آنچه بر کاشی‌های روی قبر نقش بسته این امامزاده فرزند امام موسی کاظم (ع) است، اما نظر دیگر نسب او را با پنج واسطه به آن حضرت می‌رساند. ساختمان بقعه از آثار قرن ۷ق است که در قرن‌های بعد واحدهایی به آن افزوده شده و تزئیناتی در سال‌های ۶۷۶ و ۱۰۲۳ق در آن صورت گرفته است. </p> | ||
<p>مجموعۀ بنا در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۱۵ش به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.</p> | |||
<p></p> | |||
<p>'''ویژگی‌های معماری'''</p> | |||
<p>هستۀ اصلی اين آرامگاه برج‌مانند به سبک بناهای دورۀ سلجوقی و در نيمۀ قرن هفتم هجری ساخته شده و گنبد آن در عصر صفويه به صورت كنونی درآمده است. قاعدۀ گنبد از داخل و خارج برجی‌شكل و درگاه‌های آن تنگ و كوتاه است. در دورۀ قاجار نيز الحاقاتی به بنای اصلی افزوده شده است. اين بنا از داخل هشت‌ضلعی و دارای دو ورودی، يكی در شمال و ديگری در شرق، است. در داخل مقبره سنگ قبر مدفون آن به شکل سكويی ديده می‌شود كه با تعدادی كاشی بزرگ فيروزه‌ای و لاجوردی پوشيده شده است. بنای اصلی دارای گنبد دوپوش زيبايی است. پوستۀ رويی آجری و نسبت به خود بنا كوچک‌تر است. گنبد از داخل با نقاشی‌ها و تزئينات رنگارنگ دورۀ صفوی آراسته شده است. </p> | |||
----<p></p> | |||
<br><!--11486300--> | <br><!--11486300--> | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۷
امامزاده سلطان سیّداسحاق
بقعه‌ای واقع در شهر ساوه. طبق آنچه بر کاشی‌های روی قبر نقش بسته این امامزاده فرزند امام موسی کاظم (ع) است، اما نظر دیگر نسب او را با پنج واسطه به آن حضرت می‌رساند. ساختمان بقعه از آثار قرن ۷ق است که در قرن‌های بعد واحدهایی به آن افزوده شده و تزئیناتی در سال‌های ۶۷۶ و ۱۰۲۳ق در آن صورت گرفته است.
مجموعۀ بنا در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۱۵ش به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ویژگی‌های معماری
هستۀ اصلی اين آرامگاه برج‌مانند به سبک بناهای دورۀ سلجوقی و در نيمۀ قرن هفتم هجری ساخته شده و گنبد آن در عصر صفويه به صورت كنونی درآمده است. قاعدۀ گنبد از داخل و خارج برجی‌شكل و درگاه‌های آن تنگ و كوتاه است. در دورۀ قاجار نيز الحاقاتی به بنای اصلی افزوده شده است. اين بنا از داخل هشت‌ضلعی و دارای دو ورودی، يكی در شمال و ديگری در شرق، است. در داخل مقبره سنگ قبر مدفون آن به شکل سكويی ديده می‌شود كه با تعدادی كاشی بزرگ فيروزه‌ای و لاجوردی پوشيده شده است. بنای اصلی دارای گنبد دوپوش زيبايی است. پوستۀ رويی آجری و نسبت به خود بنا كوچک‌تر است. گنبد از داخل با نقاشی‌ها و تزئينات رنگارنگ دورۀ صفوی آراسته شده است.