تامسون، ویرجیل (۱۸۹۶ـ۱۹۸۹): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ویرجیل تامسون|نام=Virgil Thomson|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۹۶م|تاریخ مرگ=۱۹۸۹م|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی‌|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=فرانسه‌|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز و منتقد|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=مادر همۀ‌ ما (۱۹۴۷)، بایرون (۱۹۷۲)، بالۀ‌ ایستگاه‌ بارگیری، موسیقی‌ صحنه‌ای مِدِ‌آ، دو سمفونی‌، دوتانگوی‌ احساساتی‌، تکچهره‌ها، سمفونی‌ برمبنای‌ نغمۀ‌ یک‌ سرود مذهبی‌ (۱۹۴۸)، سوناتا دا کیِزا (سونات‌ کلیسایی‌)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}تامسون، ویرجیل (۱۸۹۶ـ۱۹۸۹)(Thomson, Virgil)
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ویرجیل تامسون|نام=Virgil Thomson|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۹۶م|تاریخ مرگ=۱۹۸۹م|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی‌|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=فرانسه‌|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز و منتقد|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=مادر همۀ‌ ما (۱۹۴۷)، بایرون (۱۹۷۲)، بالۀ‌ ایستگاه‌ بارگیری، موسیقی‌ صحنه‌ای مِدِ‌آ، دو سمفونی‌، دوتانگوی‌ احساساتی‌، تکچهره‌ها، سمفونی‌ برمبنای‌ نغمۀ‌ یک‌ سرود مذهبی‌ (۱۹۴۸)، سوناتا دا کیِزا (سونات‌ کلیسایی‌)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}تامسون، ویرجیل (۱۸۹۶ـ۱۹۸۹)(Thomson, Virgil)
[[پرونده:Virgil-Thomson.jpg|بندانگشتی|ویرجیل تامسون]]
[[پرونده:Virgil-Thomson.jpg|بندانگشتی|ویرجیل تامسون]]
آهنگ‌ساز و منتقد امریکایی‌. موسیقی‌ او به‌سبب حذف هوشیارانۀ بیان احساس شاخص است‌، و نقد او نیز به‌دلیل واقع‌بینی‌ قاطع آن‌، که‌ هردو در نهایت‌ با فرهنگ‌ موسیقایی‌ رایج‌ [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] درآمیخته‌اند. اپرای ''چهار قدیس‌ در سه‌ پرده''<ref>''Four Saints in Three Acts''</ref> (۱۹۲۷ـ۱۹۳۳) با لیبرِتّویی‌ از [[استاین، گرترود (۱۸۷۴ـ۱۹۴۶)|گرترود استاین]]<ref>Gertrude Stein </ref>، و موسیقی‌ فیلم‌های ''گاوآهنی‌ که‌ سرخ‌پوستان‌ پلاین‌ را شکست‌ داد''<ref>''The Plow That Broke the Plains'' </ref> (۱۹۳۶) و ''داستان‌ لوئیزیانا''<ref>''Louisiana Story'' </ref> (۱۹۴۸) شهرت او را موجب شدند. تامسون‌ پس‌ از تحصیل‌ در فرانسه‌ زیرنظر [[بولانژه، نادیا (۱۸۸۷ـ۱۹۷۹)|نادیا بولانژه]]<ref>Nadia Boulanger </ref>، ۱۹۲۱ـ۱۹۲۲، در سال‌های‌ ۱۹۲۳ـ۱۹۲۴ ارگ‌نواز کینگز چَپِل‌ (نمازخانۀ کینگ)<ref>King’s Chapel </ref> در [[بوستون|بوستون‌]] شد، و بعد به‌ پاریس‌ بازگشت‌ و سال‌های‌ ۱۹۲۵ـ۱۹۴۰ را در میان‌ حلقۀ‌ یاران‌ گرترود استاین‌ گذراند. از ۱۹۴۰ نقد موسیقی‌ را در روزنامه‌ها و گاهنامه‌های‌ گوناگون‌ امریکایی‌ آغاز کرد و دیدگاه‌های‌ هوشمندانۀ او شهرتش را به دنبال داشت. در موسیقی بیشترین تأثیر را از ساتی<ref>Satie </ref> و موسیقی‌ نئوکلاسیک‌ استراوینسکی‌<ref>Stravinsky </ref> گرفت‌. ازجمله‌ آثار اوست: '''اپرا و صحنه‌ای''' ''مادر همۀ‌ ما''<ref>''The Mother of us all'' </ref> (۱۹۴۷، لیبرِتّوها از گرترود استاین‌)، ''بایرون''<ref>''Byron'' </ref> (۱۹۷۲)؛ بالۀ‌ ''ایستگاه‌ بارگیری''<ref>''The Filling -Station'' </ref>؛ موسیقی‌ صحنه‌ای ''مِدِ‌آ''<ref>''Medea'' </ref> اثر [[ایوریپیدس|ائوریپیدِس]]<ref>Euripides </ref>، ''هَملِت''<ref>''Hamlet'' </ref> اثر [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]<ref>Shakespeare </ref>؛ موسیقی‌ فیلم‌. '''ارکستری‌'''. دو سمفونی‌، دو''تانگوی‌ احساساتی''<ref>''Sentimental Tangoes''</ref>''‌''، ''تکچهره‌ها''<ref>''Portraits'' </ref>، ''سمفونی‌ برمبنای‌ نغمۀ‌ یک‌ سرود مذهبی''<ref>''Symphony on a Hymn-Tune'' </ref>''‌'' (۱۹۴۸)، ''سوناتا دا کیِزا (سونات‌ کلیسایی‌)''<ref>''Sonata da Chiesa'' </ref> برای‌ ارکستر. آواز همراه‌ با ارکستر یا هم‌نوازان‌ ''خطبۀ‌ خاکسپاری''<ref>''Oraison funèbre''</ref> (بوسوئه‌<ref> Bossuet</ref>) برای‌ تنور و ارکستر؛ ''۲ میسا برِویس''<ref>''2Missae breves'' </ref>، سه‌ مزمور برای‌ صداهای‌ زنانه‌، ''پایتخت‌ پایتخت‌ها''<ref>Capital Capitals </ref> (گرترود استاین‌) برای‌ کُر مردان‌ و پیانو؛ ''استابات‌ ماتِر''<ref>Stabat Mater </ref> برای‌ [[سوپرانو]]<ref>soprano </ref> و [[کوآرتت زهی|کوارتت زهی]]<ref>string quartet </ref>، ''پنج‌ جمله‌ از ترانۀ‌ سلیمان''<ref>''Five Phrases from the song of Solomon'' </ref> برای‌ سوپرانو و سازهای‌ کوبی‌. '''موسیقی‌ مجلسی''' ۵ ''تکچهره''<ref>''5Portraits'' </ref> برای‌ ۴ کلارینت‌<ref>clarinet</ref>؛ ''۵۰ تکچهره''<ref>''50Portraits''</ref> برای‌ [[ویولن|ویولن‌]] و [[پیانو]].
آهنگ‌ساز و منتقد امریکایی‌. موسیقی‌ او به‌سبب حذف هوشیارانۀ بیان احساس شاخص است‌، و نقد او نیز به‌دلیل واقع‌بینی‌ قاطع آن‌، که‌ هردو در نهایت‌ با فرهنگ‌ موسیقایی‌ رایج‌ [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] درآمیخته‌اند. اپرای ''چهار قدیس‌ در سه‌ پرده''<ref>''Four Saints in Three Acts''</ref> (۱۹۲۷ـ۱۹۳۳) با لیبرِتّویی‌ از [[استاین، گرترود (۱۸۷۴ـ۱۹۴۶)|گرترود استاین]]<ref>Gertrude Stein </ref>، و موسیقی‌ فیلم‌های ''گاوآهنی‌ که‌ سرخ‌پوستان‌ پلاین‌ را شکست‌ داد''<ref>''The Plow That Broke the Plains'' </ref> (۱۹۳۶) و ''داستان‌ لوئیزیانا''<ref>''Louisiana Story'' </ref> (۱۹۴۸) شهرت او را موجب شدند. تامسون‌ پس‌ از تحصیل‌ در فرانسه‌ زیرنظر [[بولانژه، نادیا (۱۸۸۷ـ۱۹۷۹)|نادیا بولانژه]]<ref>Nadia Boulanger </ref>، ۱۹۲۱ـ۱۹۲۲، در سال‌های‌ ۱۹۲۳ـ۱۹۲۴ ارگ‌نواز کینگز چَپِل‌ (نمازخانۀ کینگ)<ref>King’s Chapel </ref> در [[بوستون|بوستون‌]] شد، و بعد به‌ پاریس‌ بازگشت‌ و سال‌های‌ ۱۹۲۵ـ۱۹۴۰ را در میان‌ حلقۀ‌ یاران‌ گرترود استاین‌ گذراند. از ۱۹۴۰ نقد موسیقی‌ را در روزنامه‌ها و گاهنامه‌های‌ گوناگون‌ امریکایی‌ آغاز کرد و دیدگاه‌های‌ هوشمندانۀ او شهرتش را به دنبال داشت. در موسیقی بیشترین تأثیر را از ساتی<ref>Satie </ref> و موسیقی‌ نئوکلاسیک‌ استراوینسکی‌<ref>Stravinsky </ref> گرفت‌. ازجمله‌ آثار اوست: '''اپرا و صحنه‌ای''' ''مادر همۀ‌ ما''<ref>''The Mother of us all'' </ref> (۱۹۴۷، لیبرِتّوها از گرترود استاین‌)، ''بایرون''<ref>''Byron'' </ref> (۱۹۷۲)؛ بالۀ‌ ''ایستگاه‌ بارگیری''<ref>''The Filling -Station'' </ref>؛ موسیقی‌ صحنه‌ای ''مِدِ‌آ''<ref>''Medea'' </ref> اثر [[ائوریپیدس|ائوریپیدِس]]<ref>Euripides </ref>، ''هَملِت''<ref>''Hamlet'' </ref> اثر [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]<ref>Shakespeare </ref>؛ موسیقی‌ فیلم‌. '''ارکستری‌'''. دو سمفونی‌، دو''تانگوی‌ احساساتی''<ref>''Sentimental Tangoes''</ref>''‌''، ''تکچهره‌ها''<ref>''Portraits'' </ref>، ''سمفونی‌ برمبنای‌ نغمۀ‌ یک‌ سرود مذهبی''<ref>''Symphony on a Hymn-Tune'' </ref>''‌'' (۱۹۴۸)، ''سوناتا دا کیِزا (سونات‌ کلیسایی‌)''<ref>''Sonata da Chiesa'' </ref> برای‌ ارکستر. آواز همراه‌ با ارکستر یا هم‌نوازان‌ ''خطبۀ‌ خاکسپاری''<ref>''Oraison funèbre''</ref> (بوسوئه‌<ref> Bossuet</ref>) برای‌ تنور و ارکستر؛ ''۲ میسا برِویس''<ref>''2Missae breves'' </ref>، سه‌ مزمور برای‌ صداهای‌ زنانه‌، ''پایتخت‌ پایتخت‌ها''<ref>Capital Capitals </ref> (گرترود استاین‌) برای‌ کُر مردان‌ و پیانو؛ ''استابات‌ ماتِر''<ref>Stabat Mater </ref> برای‌ [[سوپرانو]]<ref>soprano </ref> و [[کوآرتت زهی|کوارتت زهی]]<ref>string quartet </ref>، ''پنج‌ جمله‌ از ترانۀ‌ سلیمان''<ref>''Five Phrases from the song of Solomon'' </ref> برای‌ سوپرانو و سازهای‌ کوبی‌. '''موسیقی‌ مجلسی''' ۵ ''تکچهره''<ref>''5Portraits'' </ref> برای‌ ۴ کلارینت‌<ref>clarinet</ref>؛ ''۵۰ تکچهره''<ref>''50Portraits''</ref> برای‌ [[ویولن|ویولن‌]] و [[پیانو]].


<br/> <!--14046200-->
<br/> <!--14046200-->
 
----
[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]
[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۵

ویرجیل تامسون
Virgil Thomson
زادروز ۱۸۹۶م
درگذشت ۱۹۸۹م
ملیت امریکایی‌
تحصیلات و محل تحصیل فرانسه‌
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز و منتقد
آثار مادر همۀ‌ ما (۱۹۴۷)، بایرون (۱۹۷۲)، بالۀ‌ ایستگاه‌ بارگیری، موسیقی‌ صحنه‌ای مِدِ‌آ، دو سمفونی‌، دوتانگوی‌ احساساتی‌، تکچهره‌ها، سمفونی‌ برمبنای‌ نغمۀ‌ یک‌ سرود مذهبی‌ (۱۹۴۸)، سوناتا دا کیِزا (سونات‌ کلیسایی‌)
گروه مقاله موسیقی

تامسون، ویرجیل (۱۸۹۶ـ۱۹۸۹)(Thomson, Virgil)

ویرجیل تامسون

آهنگ‌ساز و منتقد امریکایی‌. موسیقی‌ او به‌سبب حذف هوشیارانۀ بیان احساس شاخص است‌، و نقد او نیز به‌دلیل واقع‌بینی‌ قاطع آن‌، که‌ هردو در نهایت‌ با فرهنگ‌ موسیقایی‌ رایج‌ امریکا درآمیخته‌اند. اپرای چهار قدیس‌ در سه‌ پرده[۱] (۱۹۲۷ـ۱۹۳۳) با لیبرِتّویی‌ از گرترود استاین[۲]، و موسیقی‌ فیلم‌های گاوآهنی‌ که‌ سرخ‌پوستان‌ پلاین‌ را شکست‌ داد[۳] (۱۹۳۶) و داستان‌ لوئیزیانا[۴] (۱۹۴۸) شهرت او را موجب شدند. تامسون‌ پس‌ از تحصیل‌ در فرانسه‌ زیرنظر نادیا بولانژه[۵]، ۱۹۲۱ـ۱۹۲۲، در سال‌های‌ ۱۹۲۳ـ۱۹۲۴ ارگ‌نواز کینگز چَپِل‌ (نمازخانۀ کینگ)[۶] در بوستون‌ شد، و بعد به‌ پاریس‌ بازگشت‌ و سال‌های‌ ۱۹۲۵ـ۱۹۴۰ را در میان‌ حلقۀ‌ یاران‌ گرترود استاین‌ گذراند. از ۱۹۴۰ نقد موسیقی‌ را در روزنامه‌ها و گاهنامه‌های‌ گوناگون‌ امریکایی‌ آغاز کرد و دیدگاه‌های‌ هوشمندانۀ او شهرتش را به دنبال داشت. در موسیقی بیشترین تأثیر را از ساتی[۷] و موسیقی‌ نئوکلاسیک‌ استراوینسکی‌[۸] گرفت‌. ازجمله‌ آثار اوست: اپرا و صحنه‌ای مادر همۀ‌ ما[۹] (۱۹۴۷، لیبرِتّوها از گرترود استاین‌)، بایرون[۱۰] (۱۹۷۲)؛ بالۀ‌ ایستگاه‌ بارگیری[۱۱]؛ موسیقی‌ صحنه‌ای مِدِ‌آ[۱۲] اثر ائوریپیدِس[۱۳]، هَملِت[۱۴] اثر شکسپیر[۱۵]؛ موسیقی‌ فیلم‌. ارکستری‌. دو سمفونی‌، دوتانگوی‌ احساساتی[۱۶]، تکچهره‌ها[۱۷]، سمفونی‌ برمبنای‌ نغمۀ‌ یک‌ سرود مذهبی[۱۸] (۱۹۴۸)، سوناتا دا کیِزا (سونات‌ کلیسایی‌)[۱۹] برای‌ ارکستر. آواز همراه‌ با ارکستر یا هم‌نوازان‌ خطبۀ‌ خاکسپاری[۲۰] (بوسوئه‌[۲۱]) برای‌ تنور و ارکستر؛ ۲ میسا برِویس[۲۲]، سه‌ مزمور برای‌ صداهای‌ زنانه‌، پایتخت‌ پایتخت‌ها[۲۳] (گرترود استاین‌) برای‌ کُر مردان‌ و پیانو؛ استابات‌ ماتِر[۲۴] برای‌ سوپرانو[۲۵] و کوارتت زهی[۲۶]، پنج‌ جمله‌ از ترانۀ‌ سلیمان[۲۷] برای‌ سوپرانو و سازهای‌ کوبی‌. موسیقی‌ مجلسی ۵ تکچهره[۲۸] برای‌ ۴ کلارینت‌[۲۹]؛ ۵۰ تکچهره[۳۰] برای‌ ویولن‌ و پیانو.



  1. Four Saints in Three Acts
  2. Gertrude Stein
  3. The Plow That Broke the Plains
  4. Louisiana Story
  5. Nadia Boulanger
  6. King’s Chapel
  7. Satie
  8. Stravinsky
  9. The Mother of us all
  10. Byron
  11. The Filling -Station
  12. Medea
  13. Euripides
  14. Hamlet
  15. Shakespeare
  16. Sentimental Tangoes
  17. Portraits
  18. Symphony on a Hymn-Tune
  19. Sonata da Chiesa
  20. Oraison funèbre
  21. Bossuet
  22. 2Missae breves
  23. Capital Capitals
  24. Stabat Mater
  25. soprano
  26. string quartet
  27. Five Phrases from the song of Solomon
  28. 5Portraits
  29. clarinet
  30. 50Portraits