آغوزبن (بابل): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران | |||
| نام فارسی = | |||
|نام لاتین =(Babol) Aghuzbon | |||
| نام قدیمی = | |||
| نام دیگر = | |||
| استان = مازندران | |||
| شهرستان =بابل | |||
| بخش = مرکزی | |||
| موقعیت = 28 کیلومتری غرب شهر ساری | |||
| جمعیت = 1,442نفر (1395ش) | |||
| نوع اقلیم = | |||
| ارتفاع از سطح دریا =۶متر پایین‌تر | |||
| تولیدات و صنایع مهم = برنج، انواع مرکبات، صیفی‌جات و تولیدات دامی | |||
| برخی بناهای مهم = | |||
| شهر ها و آبادی های مهم = | |||
}} | |||
آغوزبن (بابل) (Babol) Aghuzbon | آغوزبن (بابل) (Babol) Aghuzbon | ||
روستایی در دهستان فیضیه، در بخش مرکزیِ شهرستان | روستایی در دهستان فیضیه، در بخش مرکزیِ [[بابل، شهرستان|شهرستان بابل]]، استان [[مازندران]]. متصل به محلات شمال شرقی [[بابل، شهر|شهر بابل]]، در 28 کیلومتری غرب [[ساری، شهر|شهر ساری]]، 15 کیلومتری جنوب [[خزر، دریای|دریای خزر]]، 135 کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع ۶متری پایین‌تر از سطح دریاهای آزاد قرار دارد. از طریق دو جاده به مرکز شهر بابل و جادۀ شمالی مشهد - تهران و شبکۀ اصلی راه‌های کشور متصل است. رودخانۀ کوچک آقارود در غرب اراضی آغوزبن، و در میانۀ روستای بندارکلای آغوزبن با خط سیر جنوبی - شمالی در جریان است و بخشی از اراضی شمال غربی روستا را آب‌بندانی<ref>گونه‌ای آبگیر دست‌ساز برای ذخیرۀ آبِ مورد نیاز کشاورزی.</ref> با 40 هکتار وسعت تشکیل می‌دهد. این روستا که در منطقه‌ای پست و جلگه‌ای واقع شده، در جنوب به شهر بابل، در شرق به روستای رمنت، در شمال شرقی به روستای بالابیشه‌سر، و در غرب به روستای بندارکلای آغوزبن محدود شده است. آغوزبن خانۀ بهداشت و زیارتگاهی به نام امامزاده طاهر دارد. «آغوز» در زبان طبری به معنای گردو و پسوند «بن» در نام آبادی‌های آن به معنای جا یا جایگاه و تلویحاً آبادی است و در مجموع آغوزبن را آبادی گردو (به معنای روستایی که گردو زیاد دارد) می‌توان معنا کرد؛ اگرچه در حال حاضر این آبادی‌ها درخت گردو نداشته باشند. | ||
در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت آغوزبن 1,442نفر بوده است. شغل مردم این روستا کشاورزی و باغداری و دامداری است. محصولات مهم روستا شامل | در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت آغوزبن 1,442نفر بوده است. شغل مردم این روستا [[کشاورزی]] و باغداری و [[دامداری]] است. محصولات مهم روستا شامل [[برنج]]، انواع [[مرکبات]]، صیفی‌جات و تولیدات دامی می‌شود. مردم آغوزبن به زبان [[طبری]] (گویش بابلی) سخن می‌گویند. | ||
---- | ---- | ||
| خط ۱۰: | خط ۲۶: | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
[[رده:مازندران]] | [[رده:مازندران]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۷
| آغوزبن (بابل) | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | مازندران |
| شهرستان | بابل |
| بخش | مرکزی |
| جمعیت | 1,442نفر (1395ش) |
| موقعیت | 28 کیلومتری غرب شهر ساری |
| ارتفاع از سطح دریا | ۶متر پایین‌تر |
| تولیدات و صنایع مهم | برنج، انواع مرکبات، صیفی‌جات و تولیدات دامی |
| نام لاتین | (Babol) Aghuzbon |
آغوزبن (بابل) (Babol) Aghuzbon
روستایی در دهستان فیضیه، در بخش مرکزیِ شهرستان بابل، استان مازندران. متصل به محلات شمال شرقی شهر بابل، در 28 کیلومتری غرب شهر ساری، 15 کیلومتری جنوب دریای خزر، 135 کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع ۶متری پایین‌تر از سطح دریاهای آزاد قرار دارد. از طریق دو جاده به مرکز شهر بابل و جادۀ شمالی مشهد - تهران و شبکۀ اصلی راه‌های کشور متصل است. رودخانۀ کوچک آقارود در غرب اراضی آغوزبن، و در میانۀ روستای بندارکلای آغوزبن با خط سیر جنوبی - شمالی در جریان است و بخشی از اراضی شمال غربی روستا را آب‌بندانی[۱] با 40 هکتار وسعت تشکیل می‌دهد. این روستا که در منطقه‌ای پست و جلگه‌ای واقع شده، در جنوب به شهر بابل، در شرق به روستای رمنت، در شمال شرقی به روستای بالابیشه‌سر، و در غرب به روستای بندارکلای آغوزبن محدود شده است. آغوزبن خانۀ بهداشت و زیارتگاهی به نام امامزاده طاهر دارد. «آغوز» در زبان طبری به معنای گردو و پسوند «بن» در نام آبادی‌های آن به معنای جا یا جایگاه و تلویحاً آبادی است و در مجموع آغوزبن را آبادی گردو (به معنای روستایی که گردو زیاد دارد) می‌توان معنا کرد؛ اگرچه در حال حاضر این آبادی‌ها درخت گردو نداشته باشند.
در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت آغوزبن 1,442نفر بوده است. شغل مردم این روستا کشاورزی و باغداری و دامداری است. محصولات مهم روستا شامل برنج، انواع مرکبات، صیفی‌جات و تولیدات دامی می‌شود. مردم آغوزبن به زبان طبری (گویش بابلی) سخن می‌گویند.
- ↑ گونه‌ای آبگیر دست‌ساز برای ذخیرۀ آبِ مورد نیاز کشاورزی.