شول، کلیفورد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جز (Mohammadi3 صفحهٔ شول، کلیفورد (۱۹۱۵ـ۲۰۰۱ ) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به شول، کلیفورد منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[File:26149900.jpg|thumb|شول، کلیفورد]]شول، کلیفورد (۱۹۱۵ـ۲۰۰۱م)(Shull, Clifford)


شول، کلیفورْد (۱۹۱۵ـ۲۰۰۱ )(Shull, Clifford)
فیزیک‌دان امریکایی. به همراه برترام بروکهاوس<ref>Bertram Brockhouse</ref> به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۹۴م دست ‌یافت. اعطای این جایزه به‌سبب پدیدآوردن روش پراش نوترون<ref>neutron diffraction</ref> برای بررسی ساختار و خواص ماده بود که به پیشرفت‌هایی در فناوری نیم‌رسانا<ref>semiconductor technology</ref> منجر شد. شول روش پراش نوترون را برای پاسخ‌گویی به مسائلی مانند تعیین محل استقرار اتم‌های سبک هیدروژن در بلور یخ به‌کار برد. روش مشابه، یعنی پراش پرتو ایکس<ref>x-ray diffraction</ref>، از پاسخ‌گویی به این‌گونه مسائل درمانده بود. شول همچنین نشان داد که با استفاده از نوترون می‌توان به خواص مغناطیسی فلزات و آلیاژها پی‌برد. او کشف کرد که نقش پراش پروتون<ref>proton diffraction</ref> با نقش پراش دوترون<ref>deuteron</ref>، متشکل از یک پروتون و یک نوترون، تفاوت دارد. با مقایسۀ نقش ‌پراش‌های تولیدشده با آب و اکسید دوتریم توانست شناخت بیشتری از پیوند هیدروژنی<ref>hydrogen bond</ref> فراهم آورد. او روشن ساخت که برهم‌کنش‌های مغناطیسی بین نوترون‌ها و اتم‌ها منجر به تولید نقش پراش می‌شود. وجود مواد پادفِرومغناطیس<ref>antiferromagnetic materials</ref> را نیز به اثبات رساند. در این مواد، نیمی از اتم‌ها از لحاظ مغناطیسی در یک‌جهت و نیمی دیگر در جهت دیگرند.


[[File:26149900.jpg|thumb|شول، کليفورْد]]
&nbsp;


فیزیک‌دان امریکایی. به همراه برترام بروکهاوس<ref>Bertram Brockhouse</ref> به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۹۴ دست ‌یافت. اعطای این جایزه به‌سبب پدیدآوردن روش پراش نوترون<ref>neutron diffraction</ref> برای بررسی ساختار و خواص ماده بود که به پیشرفت‌هایی در فناوری نیم‌رسانا<ref>semiconductor technology</ref> منجر شد. شول روش پراش نوترون را برای پاسخ‌گویی به مسائلی مانند تعیین محل استقرار اتم‌های سبک هیدروژن در بلور یخ به‌کار برد. روش مشابه، یعنی پراش پرتو ایکس<ref>x-ray diffraction</ref>، از پاسخ‌گویی به این‌گونه مسائل درمانده بود. شول همچنین نشان داد که با استفاده از نوترون می‌توان به خواص مغناطیسی فلزات و آلیاژها پی‌برد. او کشف کرد که نقش پراش پروتون<ref>proton diffraction</ref> با نقش پراش دوترون<ref>deuteron</ref>، متشکل از یک پروتون و یک نوترون، تفاوت دارد. با مقایسۀ نقش ‌پراش‌های تولیدشده با آب و اکسید دوتریم توانست شناخت بیشتری از پیوند هیدروژنی<ref>hydrogen bond</ref> فراهم آورد. او روشن ساخت که برهم‌کنش‌های مغناطیسی بین نوترون‌ها و اتم‌ها منجر به تولید نقش پراش می‌شود. وجود مواد پادفِرومغناطیس<ref>antiferromagnetic materials</ref> را نیز به اثبات رساند. در این مواد، نیمی از اتم‌ها از لحاظ مغناطیسی در یک‌جهت و نیمی دیگر در جهت دیگرند.
کلیفورد شول، ۳۱ مارس ۲۰۰۱ میلادی (برابر با ۱۱ فروردین ۱۳۸۰ شمسی) در سن ۸۵ سالگی بر اثر بیماری در فرامینگهام، ماساچوست آمریکا درگذشت.


&nbsp;


----
----


[[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]]
[[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۶

شول، کلیفورد

شول، کلیفورد (۱۹۱۵ـ۲۰۰۱م)(Shull, Clifford)

فیزیک‌دان امریکایی. به همراه برترام بروکهاوس[۱] به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۹۴م دست ‌یافت. اعطای این جایزه به‌سبب پدیدآوردن روش پراش نوترون[۲] برای بررسی ساختار و خواص ماده بود که به پیشرفت‌هایی در فناوری نیم‌رسانا[۳] منجر شد. شول روش پراش نوترون را برای پاسخ‌گویی به مسائلی مانند تعیین محل استقرار اتم‌های سبک هیدروژن در بلور یخ به‌کار برد. روش مشابه، یعنی پراش پرتو ایکس[۴]، از پاسخ‌گویی به این‌گونه مسائل درمانده بود. شول همچنین نشان داد که با استفاده از نوترون می‌توان به خواص مغناطیسی فلزات و آلیاژها پی‌برد. او کشف کرد که نقش پراش پروتون[۵] با نقش پراش دوترون[۶]، متشکل از یک پروتون و یک نوترون، تفاوت دارد. با مقایسۀ نقش ‌پراش‌های تولیدشده با آب و اکسید دوتریم توانست شناخت بیشتری از پیوند هیدروژنی[۷] فراهم آورد. او روشن ساخت که برهم‌کنش‌های مغناطیسی بین نوترون‌ها و اتم‌ها منجر به تولید نقش پراش می‌شود. وجود مواد پادفِرومغناطیس[۸] را نیز به اثبات رساند. در این مواد، نیمی از اتم‌ها از لحاظ مغناطیسی در یک‌جهت و نیمی دیگر در جهت دیگرند.

 

کلیفورد شول، ۳۱ مارس ۲۰۰۱ میلادی (برابر با ۱۱ فروردین ۱۳۸۰ شمسی) در سن ۸۵ سالگی بر اثر بیماری در فرامینگهام، ماساچوست آمریکا درگذشت.



  1. Bertram Brockhouse
  2. neutron diffraction
  3. semiconductor technology
  4. x-ray diffraction
  5. proton diffraction
  6. deuteron
  7. hydrogen bond
  8. antiferromagnetic materials