باز (شیمی): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
NH<sub>۳</sub> + H<sub>۲</sub>O <font class="DGJ" face="dg" size="۵">→</font> NH<sup>+</sup><sub>۴</sub> + OH<sup>-</sup> | NH<sub>۳</sub> + H<sub>۲</sub>O <font class="DGJ" face="dg" size="۵">→</font> NH<sup>+</sup><sub>۴</sub> + OH<sup>-</sup> | ||
به بازهایی که در آب حل می‌شوند قلیا می‌گویند. بازهای معدنی معمولاً اکسید یا هیدروکسیدفلزات‌اند که با اسیدهای رقیق واکنش می‌دهند و تولید نمک و آب می‌کنند. بسیاری از کربنات‌ها نیز با اسیدهای رقیق واکنش می‌دهند و دی‌اکسید کربن آزاد می‌کنند. (نگاه کنید به جدول)<br/> <!--12046200--> | به بازهایی که در آب حل می‌شوند قلیا می‌گویند. بازهای معدنی معمولاً اکسید یا هیدروکسیدفلزات‌اند که با اسیدهای رقیق واکنش می‌دهند و تولید نمک و آب می‌کنند. بسیاری از کربنات‌ها نیز با اسیدهای رقیق واکنش می‌دهند و دی‌اکسید کربن آزاد می‌کنند. (نگاه کنید به جدول) | ||
<br /> <!--12046200--> | |||
[[Category:شیمی و بیوشیمی]] [[Category:عناصر و فرآورده ها، تجهیزات]] | [[Category:شیمی و بیوشیمی]] [[Category:عناصر و فرآورده ها، تجهیزات]] | ||
نسخهٔ ۳۰ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۳۹
باز (شیمی)(base)
در شیمی، مادۀ پذیرای پروتون (یون هیدروژن). بازها ممکن است یون منفی داشته باشند، مانند یون هیدروکسید (OH-) که قوی‌ترین بازها است، یا مانند آمونیاک (NH۳) مولکول خنثی باشند (نیز ← اسید). آمونیاک باز ضعیفی است، زیرا فقط تعدادی از مولکول‌های آن پروتون می‌پذیرند.
OH- + H+ (aq) → H۲O (l)
NH۳ + H۲O → NH+۴ + OH-
به بازهایی که در آب حل می‌شوند قلیا می‌گویند. بازهای معدنی معمولاً اکسید یا هیدروکسیدفلزات‌اند که با اسیدهای رقیق واکنش می‌دهند و تولید نمک و آب می‌کنند. بسیاری از کربنات‌ها نیز با اسیدهای رقیق واکنش می‌دهند و دی‌اکسید کربن آزاد می‌کنند. (نگاه کنید به جدول)