حزین لاهیجی، محمدعلی (اصفهان ۱۱۰۳ـ بنارس ۱۱۸۰ق): تفاوت میان نسخه‌ها

محمدعلی حزین لاهیجی;
زادروز	اصفهان ۱۱۰۳ق;
درگذشت	بنارس ۱۱۸۰ق
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	عالم، تذکره نویس
شغل و تخصص های دیگر	وقایع نگار سفری و شاعر
سبک	هندی
آثار	سفرنامه تاریخ حزین/ سوانح عمری (اصفهان، ۱۳۳۲ ش)، تذکره المعاصرین (شرح حال ۱۰۰ تن از علما و شعرای اواخر روزگار صفوی) (اصفهان، ۱۳۳۴ش، تهران، ۱۳۷۵ش)

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۱

حَزین لاهیجی، محمّدعلی (اصفهان ۱۱۰۳ـ بنارس ۱۱۸۰ق)

عالم، تذکره‌نویس، و وقایع‌نگار سفری و شاعر صوفی‌مسلک ایرانی. در شهرهای مختلف ایران و عربستان تحصیل کرد و سرانجام به هند رفت (۱۱۴۶ق). با آن‌که پادشاهان و حکام هند او را حرمت می‌گذاشتند، به‌سبب اوضاع بدِ هند و مردمش، آنان را هجو می‌کرد. به فلسفۀ اشراق و عرفان نظری و عملی بیش از دیگر مکتب‌های فلسفی توجه داشت و دربارۀ آیین‌هایی چون مسیحیت، یهود، زردشت، صابئین و مذاهب مختلف اسلام تحقیق کرد. از شعرای سبک هندی است و اشعارش بیشتر رنگ و بوی صوفیانه دارد. بسیاری از آثار وی در علوم گوناگون از‌بین رفته است. از آثارش: پنج دیوان که آخرین آن‌ها چاپ شده است (تهران، ۱۳۷۴ش)؛ سفرنامۀ تاریخ حزین/ سوانح عمری (اصفهان، ۱۳۳۲ ش)؛ تذکرة‌المعاصرین که شرح‌حال ۱۰۰ تن از علما و شعرای اواخر روزگار صفوی است (اصفهان، ۱۳۳۴ش؛ تهران، ۱۳۷۵ش)؛ مدة‌العمر که مهم‌ترین یادداشت‌های زندگی مؤلف است (حیدرآباد دکن، ۱۳۴۸ق).

@@ خط ۲۹: / خط ۲۹: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}عالم، تذکره‌نویس، و وقایع‌نگار سفری و شاعر صوفی‌مسلک ایرانی. در شهرهای مختلف ایران و عربستان تحصیل کرد و سرانجام به هند رفت (۱۱۴۶ق). با آن‌که پادشاهان و حکام هند او را حرمت می‌گذاشتند، به‌سبب اوضاع بدِ هند و مردمش، آنان را هجو می‌کرد. به فلسفۀ اشراق و عرفان نظری و عملی بیش از دیگر مکتب‌های فلسفی توجه داشت و دربارۀ آیین‌هایی چون مسیحیت، یهود، زردشت، صابئین و مذاهب مختلف اسلام تحقیق کرد. از شعرای سبک هندی است و اشعارش بیشتر رنگ و بوی صوفیانه دارد. بسیاری از آثار وی در علوم گوناگون از‌بین رفته است. از آثارش: پنج ''دیوان ''که آخرین آن‌ها چاپ شده است (تهران، ۱۳۷۴ش)؛ سفرنامۀ ''تاریخ حزین''/ ''سوانح عمری'' (اصفهان، ۱۳۳۲ ش)؛ ''تذکرة‌المعاصرین'' که شرح‌حال ۱۰۰ تن از علما و شعرای اواخر روزگار صفوی است (اصفهان، ۱۳۳۴ش؛ تهران، ۱۳۷۵ش)؛ ''مدة‌العمر'' که مهم‌ترین یادداشت‌های زندگی مؤلف است (حیدرآباد دکن، ۱۳۴۸ق).
+}}عالم، تذکره‌نویس، و وقایع‌نگار سفری و شاعر صوفی‌مسلک ایرانی. در شهرهای مختلف ایران و [[عربستان سعودی|عربستان]] تحصیل کرد و سرانجام به [[هند]] رفت (۱۱۴۶ق). با آن‌که پادشاهان و حکام هند او را حرمت می‌گذاشتند، به‌سبب اوضاع بدِ هند و مردمش، آنان را هجو می‌کرد. به فلسفۀ اشراق و عرفان نظری و عملی بیش از دیگر مکتب‌های فلسفی توجه داشت و دربارۀ آیین‌هایی چون [[مسیحیت]]، [[یهود]]، [[زردشت]]، [[صابیین|صابئین]] و مذاهب مختلف اسلام تحقیق کرد. از شعرای [[سبک هندی]] است و اشعارش بیشتر رنگ و بوی صوفیانه دارد. بسیاری از آثار وی در علوم گوناگون از‌بین رفته است. از آثارش: پنج ''دیوان ''که آخرین آن‌ها چاپ شده است (تهران، ۱۳۷۴ش)؛ سفرنامۀ ''[[تاریخ حزین]]''/ ''سوانح عمری'' (اصفهان، ۱۳۳۲ ش)؛ ''تذکرة‌المعاصرین'' که شرح‌حال ۱۰۰ تن از علما و شعرای اواخر روزگار [[صفویه|صفوی]] است (اصفهان، ۱۳۳۴ش؛ تهران، ۱۳۷۵ش)؛ ''مدة‌العمر'' که مهم‌ترین یادداشت‌های زندگی مؤلف است (حیدرآباد دکن، ۱۳۴۸ق).
 <br><!--18046800-->
 [[رده:ادبیات فارسی]]
 [[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]