دونلی: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:دونَلی.gif|بندانگشتی|دونَلی]] | |||
دونَلی <br> | دونَلی <br> | ||
<p>به‌معنای دونِی. سازی از گروه سازهای بادی یا آیروفون‌های مضاعف، با زبانۀ داخلی. نوع زبانه و شیوۀ دمیدن در دونلی مانند فلوت‌های ریکوردر است. دونلی، که امروز در بلوچستان کم‌وبیش نواخته می‌شود، از سازهای مهاجر است و حدود نیم‌قرن پیش از ایالت سِند و بلوچستان پاکستان به بلوچستان ایران آورده شد. جنس آن از چوب است و لوله‌های صوتی بلند آن نر و ماده نام دارند. لولۀ صوتی نر برای اجرای واخوان و لولۀ صوتی ماده برای اجرای ملودی است. روی لولۀ صوتی ماده دَه سوراخ است که فقط روی شش سوراخ انگشت‌گذاری می‌شود. روی لولۀ صوتی نر نیز هفت سوراخ است و بر روی هیچ‌کدام انگشت‌گذاری نمی‌شود. سوراخ یا سوراخ‌های لولۀ صوتی نر را، برای ایجاد واخوان‌های گوناگون و بنابر نیاز، با موم مسدود می‌کنند. نی‌های مضاعف این ساز به‌هم متصل نیستند. نی ماده سمت چپ و نی نر سمت راست قرار می‌گیرد. لوله‌های صوتی دونلی در پشت، سوراخ صوتی ندارند. ذکرهای گواتی، انواع مقام‌های ذهیروک و لیکو و ترانه‌های سَوت ازجمله رپرتوآر این ساز در بلوچستان است. دونلی معمولاً با همراهی یک تمبورک و یک دهلک نواخته می‌شود. شیوۀ دمیدن در دونلی به‌صورت ممتد و نفس‌برگردان است. </p> | <p>به‌معنای دونِی. سازی از گروه سازهای بادی یا آیروفون‌های مضاعف، با زبانۀ داخلی. نوع زبانه و شیوۀ دمیدن در دونلی مانند فلوت‌های ریکوردر است. دونلی، که امروز در بلوچستان کم‌وبیش نواخته می‌شود، از سازهای مهاجر است و حدود نیم‌قرن پیش از ایالت سِند و بلوچستان [[پاکستان]] به بلوچستان ایران آورده شد. جنس آن از چوب است و لوله‌های صوتی بلند آن نر و ماده نام دارند. لولۀ صوتی نر برای اجرای واخوان و لولۀ صوتی ماده برای اجرای ملودی است. روی لولۀ صوتی ماده دَه سوراخ است که فقط روی شش سوراخ انگشت‌گذاری می‌شود. روی لولۀ صوتی نر نیز هفت سوراخ است و بر روی هیچ‌کدام انگشت‌گذاری نمی‌شود. سوراخ یا سوراخ‌های لولۀ صوتی نر را، برای ایجاد واخوان‌های گوناگون و بنابر نیاز، با موم مسدود می‌کنند. نی‌های مضاعف این ساز به‌هم متصل نیستند. نی ماده سمت چپ و نی نر سمت راست قرار می‌گیرد. لوله‌های صوتی دونلی در پشت، سوراخ صوتی ندارند. ذکرهای گواتی، انواع مقام‌های [[ذهیروک]] و [[لیکو]] و ترانه‌های سَوت ازجمله رپرتوآر این ساز در بلوچستان است. دونلی معمولاً با همراهی یک [[تمبورک]] و یک [[دهلک]] نواخته می‌شود. شیوۀ دمیدن در دونلی به‌صورت ممتد و نفس‌برگردان است. </p> | ||
<br><!--20212400--> | <br><!--20212400--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:سازهای ایرانی]] | [[رده:سازهای ایرانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۸
دونَلی
به‌معنای دونِی. سازی از گروه سازهای بادی یا آیروفون‌های مضاعف، با زبانۀ داخلی. نوع زبانه و شیوۀ دمیدن در دونلی مانند فلوت‌های ریکوردر است. دونلی، که امروز در بلوچستان کم‌وبیش نواخته می‌شود، از سازهای مهاجر است و حدود نیم‌قرن پیش از ایالت سِند و بلوچستان پاکستان به بلوچستان ایران آورده شد. جنس آن از چوب است و لوله‌های صوتی بلند آن نر و ماده نام دارند. لولۀ صوتی نر برای اجرای واخوان و لولۀ صوتی ماده برای اجرای ملودی است. روی لولۀ صوتی ماده دَه سوراخ است که فقط روی شش سوراخ انگشت‌گذاری می‌شود. روی لولۀ صوتی نر نیز هفت سوراخ است و بر روی هیچ‌کدام انگشت‌گذاری نمی‌شود. سوراخ یا سوراخ‌های لولۀ صوتی نر را، برای ایجاد واخوان‌های گوناگون و بنابر نیاز، با موم مسدود می‌کنند. نی‌های مضاعف این ساز به‌هم متصل نیستند. نی ماده سمت چپ و نی نر سمت راست قرار می‌گیرد. لوله‌های صوتی دونلی در پشت، سوراخ صوتی ندارند. ذکرهای گواتی، انواع مقام‌های ذهیروک و لیکو و ترانه‌های سَوت ازجمله رپرتوآر این ساز در بلوچستان است. دونلی معمولاً با همراهی یک تمبورک و یک دهلک نواخته می‌شود. شیوۀ دمیدن در دونلی به‌صورت ممتد و نفس‌برگردان است.