طلایی، داریوش (دماوند ۱۳۳۱ش ): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
طلایی، داریوش (دماوند ۱۳۳۱ش)<br> | طلایی، داریوش (دماوند ۱۳۳۱ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = داریوش طلایی | |عنوان = داریوش طلایی | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>ردیف‌دان، تک‌نواز تار و | }}[[پرونده: 29029400.jpg | بندانگشتی|طلايي، داريوش]]<p>ردیف‌دان، تک‌نواز تار و سه‌تار، و موسیقی‌شناس ایرانی. نواختن تار را در هنرستان موسیقی ملی نزد هوشنگ ظریف و علی‌اکبر شهنازی فراگرفت و در ۱۳۵۴ به دریافت دانشنامۀ لیسانس از دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، نایل آمد. هم‌زمان در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی از تجربیات نورعلی برومند، یوسف فروتن، سعید هرمزی، عبدالله دوامی و ... نیز بهره‌مند شد. در ۱۳۵۴ در آزمون باربد در رشته‌های نوازندگی تار و سه‌تار، مقام نخست را به خود اختصاص داد و از ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۸ استادِ دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، بود. از ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ نیز در برنامه‌های جشن هنر شیراز، حضوری فعال داشت. طلایی پس از انقلاب راهی فرانسه شد و در ۱۳۶۲ موفق به دریافت دانشنامۀ فوق‌لیسانس در رشته آموزش موسیقی از دانشگاه پاریس شد. در این دوران ضمن اجرای کنسرت‌های متعدد و ضبط کاست، به ضبط ردیف موسیقی ایرانی همت گماشت که در فرانسه انتشار یافت. ۱۰ سال نیز در مرکز پژوهش موسیقی شرقی، در دانشگاه سوربن، تدریس می‌کرد. او در ۱۳۷۰ در مقام استاد مدعو در بخش موسیقی دانشگاه واشینگتن به تدریس پرداخت و از ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۱ در دانشگاه تهران تدریس کرد. از آثار اوست: آلبوم‌های ''چهارگاه''، ''سایه‌روشن''، ''تک‌نوازی سه‌تار''، ''شب وصل''، ''دود عود''، ''ساز و آواز''، و کتاب‌های ''نگرشی نو به تئوری موسیقی ایرانی''، کتاب و نوار ''ردیف میرزا عبدالله''؛'' نت‌نویسی آموزشی و تحلیلی''، اجرا با سه‌تار، همچنین مقاله‌هایی به فارسی و انگلیسی در ''ایران‌نامه'' و ''دانشنامه موسیقی گارلند''.</p> | ||
<br><!--29029400--> | <br><!--29029400--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۱۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۵
طلایی، داریوش (دماوند ۱۳۳۱ش)
| داریوش طلایی | |
|---|---|
| زادروز |
دماوند 1331ش |
| محل زندگی | ایران و فرانسه |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشنامۀ لیسانس از دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران در 1354، دانشنامۀ فوق‌لیسانس در رشته آموزش موسیقی از دانشگاه پاریس در 1362 |
| شغل و تخصص اصلی | مـوسـیـقی‌شـنـاس |
| شغل و تخصص های دیگر | ردیف‌دان، تک‌نواز تار و سـه‌تـار |
| آثار | آلبوم‌های چهارگاه؛ سایه‌روشن؛ تک‌نوازی سه‌تار؛ شب وصل؛ دود عود؛ ساز و آواز؛ کتاب‌های نگرشی نو به تئوری موسیقی ایرانی؛ کتاب و نوار ردیف میرزا عبدالله |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | مقام نخست در آزمون باربد در رشته‌های نوازندگی تار و سه‌تار در 1354 |
ردیف‌دان، تک‌نواز تار و سه‌تار، و موسیقی‌شناس ایرانی. نواختن تار را در هنرستان موسیقی ملی نزد هوشنگ ظریف و علی‌اکبر شهنازی فراگرفت و در ۱۳۵۴ به دریافت دانشنامۀ لیسانس از دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، نایل آمد. هم‌زمان در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی از تجربیات نورعلی برومند، یوسف فروتن، سعید هرمزی، عبدالله دوامی و ... نیز بهره‌مند شد. در ۱۳۵۴ در آزمون باربد در رشته‌های نوازندگی تار و سه‌تار، مقام نخست را به خود اختصاص داد و از ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۸ استادِ دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، بود. از ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ نیز در برنامه‌های جشن هنر شیراز، حضوری فعال داشت. طلایی پس از انقلاب راهی فرانسه شد و در ۱۳۶۲ موفق به دریافت دانشنامۀ فوق‌لیسانس در رشته آموزش موسیقی از دانشگاه پاریس شد. در این دوران ضمن اجرای کنسرت‌های متعدد و ضبط کاست، به ضبط ردیف موسیقی ایرانی همت گماشت که در فرانسه انتشار یافت. ۱۰ سال نیز در مرکز پژوهش موسیقی شرقی، در دانشگاه سوربن، تدریس می‌کرد. او در ۱۳۷۰ در مقام استاد مدعو در بخش موسیقی دانشگاه واشینگتن به تدریس پرداخت و از ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۱ در دانشگاه تهران تدریس کرد. از آثار اوست: آلبوم‌های چهارگاه، سایه‌روشن، تک‌نوازی سه‌تار، شب وصل، دود عود، ساز و آواز، و کتاب‌های نگرشی نو به تئوری موسیقی ایرانی، کتاب و نوار ردیف میرزا عبدالله؛ نت‌نویسی آموزشی و تحلیلی، اجرا با سه‌تار، همچنین مقاله‌هایی به فارسی و انگلیسی در ایران‌نامه و دانشنامه موسیقی گارلند.