دومیه، اونوره (۱۸۰۸ـ۱۸۷۹): تفاوت میان نسخه‌ها

Honoré Daumier
اونوره دومیه; Honoré Daumier
زادروز	والموندو ۱۸۰۸م;
درگذشت	۱۸۷۹م
ملیت	فرانسوی
شغل و تخصص اصلی	نقاش
مکتب	باربیزون
آثار	بیش از ۴هزار چاپنقش سنگی و نقاشی هجوآمیز و گویا (بیشتر پس از ۱۸۶۰)
گروه مقاله	نگارگری و مجسمه سازی جهان

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۲

دومیِه، اونوره (۱۸۰۸ـ۱۸۷۹م)(Daumier, Honoré)

نقاش فرانسوی. با کاریکاتورهای طنزآمیز و بسیار احساسی‌اش، جامعۀ پاریسی را تشریح کرده است. بیش از ۴هزار چاپنقش سنگی^[۱] و نقاشی‌ هجوآمیز و گویا (بیشتر پس از ۱۸۶۰م) پدید آورد که در عصر خویش توجه چندانی را برنیانگیخت. دومیه برای نشریه‌های ادواری لا کاریکاتور^[۲] و شاری‌واری^[۳] و دیگر نشریات طراحی کرد. تصاویر کلیشه‌ای خیالی از شخصیت‌های معاصرش می‌ساخت؛ یک‌بار به‌سبب انتقاد از پادشاه لوئی فیلیپ^[۴]زندانی شد. نقاشی‌هایش نشان‌دهندۀ سبک روان و پالت تک‌رنگ اویند. از کاریکاتورهایش، مجسمه نیز می‌ساخت، ازجمله مجسمۀ مفرغی^[۵] راتاپویل^[۶] (ح ۱۸۵۰م؛ لوور^[۷]، پاریس). دومیه در کاریکاتورسازی‌هایش بینش مجسمه‌سازی داشت، و پیکره‌های گِلی کوچکی می‌ساخت و سپس آن‌ها را با چاپنقش‌های سنگی‌اش انطباق می‌داد، و تضادهای تاریک‌وروشن مجسمه‌وار را در آثارش حفظ می‌کرد. با این همه در ۴۰سالگی، احتمالاً به توصیۀ دوستان نقاشِ خود در مکتب باربیزون^[۸]، به نقاشی پرداخت؛ در این مسیر با ساده‌سازی احساس‌برانگیز و تمرکز بر رنگ‌سایه‌ها، به مراحل اعلایی دست یافت. دومیه به استثنای نقاشی‌های خیالی‌اش از موضوع دون کیشوت^[۹] ـ که به آن بسیار علاقه‌مند بود ـ در مضمون، نقاشی واقع‌گرا^[۱۰] شمرده می‌شود که صحنه‌های زندگی روزمره را می‌کشید و اغلب در مقابل سالن‌های تئاتر و ایستگاه‌های راه‌آهن به طراحی می‌پرداخت؛ چندین اثرش از قطار درجۀ سه^[۱۱]، تمایل او را در به‌تصویرکشیدن اجتماع و انزوای فردیِ مکنون در آن، بازمی‌تاباند. دومیه آثار رامبرانت^[۱۲] را در موزۀ لوور مطالعه و بررسی کرده بود، لیکن در شیوۀ هنری‌اش، با آخرین نقاشی‌های گویا^[۱۳] قرابت بیشتری دارد، و این ویژگی در کارهای گرافیکی‌اش مشهود است. دومیه در اواخر عمر، دچار ضعف بینایی شد و در هنگام مرگ تقریباً نابینا بود، و در خانۀ محقری در والموندوا^[۱۴]، سِن ـ اِ ـ اوآز^[۱۵]، که دوستش کورو^[۱۶]برایش مهیا کرده بود، درگذشت.

↑ lithograph
↑ La Caricature
↑ Charivari
↑ King Louis
↑ bronze
↑ Ratapoil
↑ Louvre
↑ Barbizon School
↑ Don Quixote
↑ realist
↑ Third Class Carriage
↑ Rembrandt
↑ Goya
↑ Valmondois
↑ Seine-et-Oise
↑ Corot

[1] thograph

[2] La Caricature

[3] Charivari

[4] King Louis

[5] ronze

[6] Ratapoil

[7] Louvre

[8] Barbizon School

[9] Don Quixote

[10] realist

[11] Third Class Carriage

[12] Rembrandt

[13] Goya

[14] Valmondois

[15] Seine-et-Oise

[16] Corot

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}دومیِه، اونوره (۱۸۰۸ـ۱۸۷۹)(Daumier, Honoré)<br/> [[File:20208500.jpg|thumb|دون کيشوت، اثر اونوره دوميِه]]
+}}دومیِه، اونوره (۱۸۰۸ـ۱۸۷۹م)(Daumier, Honoré)<br/> [[File:20208500.jpg|thumb|دون کيشوت، اثر اونوره دوميِه]]
 &nbsp;
@@ خط ۳۳: / خط ۳۳: @@
 نقاش فرانسوی. با کاریکاتورهای طنزآمیز و بسیار احساسی‌اش، جامعۀ پاریسی را تشریح کرده است. بیش از ۴هزار چاپنقش سنگی<ref>lithograph
-</ref> و نقاشی‌ هجوآمیز و گویا (بیشتر پس از ۱۸۶۰) پدید آورد که در عصر خویش توجه چندانی را برنیانگیخت. دومیه برای نشریه‌های ادواری ''لا کاریکاتور''<ref>La Caricature</ref> و ''شاری‌واری''<ref> Charivari </ref> و دیگر نشریات طراحی کرد. تصاویر کلیشه‌ایِ خیالی از شخصیت‌های معاصرش می‌ساخت؛ یک‌بار به‌سبب انتقاد از پادشاه لوئی فیلیپ<ref>King Louis </ref>زندانی شد. نقاشی‌هایش نشان‌دهندۀ سبک روان و پالت تک‌رنگ اویند. از کاریکاتورهایش، مجسمه نیز می‌ساخت، ازجمله مجسمۀ مفرغی<ref> bronze </ref> ''راتاپویل''<ref>''Ratapoil''</ref> (ح ۱۸۵۰؛ لوور<ref> Louvre </ref>، پاریس). دومیه در کاریکاتورسازی‌هایش بینش مجسمه‌سازی داشت، و پیکره‌های گِلی کوچکی می‌ساخت و سپس آن‌ها را با چاپنقش‌های سنگی‌اش انطباق می‌داد، و تضادهای تاریک‌وروشن مجسمه‌وار را در آثارش حفظ می‌کرد. با این همه در ۴۰سالگی، احتمالاً به توصیۀ دوستان نقاشِ خود در مکتب باربیزون<ref>Barbizon School </ref>، به نقاشی پرداخت؛ در این مسیر با ساده‌سازی احساس‌برانگیز و تمرکز بر رنگ‌سایه‌ها، به مراحل اعلایی دست یافت. دومیه به استثنای نقاشی‌های خیالی‌اش از موضوع دون کیشوت<ref>Don Quixote </ref> ـ که به آن بسیار علاقه‌مند بود ـ در مضمون، نقاشی واقع‌گرا<ref>realist </ref> شمرده می‌شود که صحنه‌های زندگی روزمره را می‌کشید و اغلب در مقابل سالن‌های تئاتر و ایستگاه‌های راه‌آهن به طراحی می‌پرداخت؛ چندین اثرش از ''قطار درجۀ سه''<ref>''Third Class Carriage'' </ref>، تمایل او را در به‌تصویرکشیدن اجتماع و انزوای فردیِ مکنون در آن، بازمی‌تاباند. دومیه آثار رامبرانت<ref>Rembrandt </ref> را در موزۀ لوور مطالعه و بررسی کرده بود، لیکن در شیوۀ هنری‌اش، با آخرین نقاشی‌های گویا<ref>Goya </ref> قرابت بیشتری دارد، و این ویژگی در کارهای گرافیکی‌اش مشهود است. دومیه در اواخر عمر، دچار ضعف بینایی شد و در هنگام مرگ تقریباً نابینا بود، و در خانۀ محقری در والموندوا<ref>Valmondois </ref>، سِن ـ اِ ـ اوآز<ref>Seine-et-Oise </ref>، که دوستش کورو<ref>Corot</ref>برایش مهیا کرده بود، درگذشت.
+</ref> و نقاشی‌ هجوآمیز و گویا (بیشتر پس از ۱۸۶۰م) پدید آورد که در عصر خویش توجه چندانی را برنیانگیخت. دومیه برای نشریه‌های ادواری ''لا کاریکاتور''<ref>La Caricature</ref> و ''شاری‌واری''<ref> Charivari </ref> و دیگر نشریات طراحی کرد. تصاویر کلیشه‌ای خیالی از شخصیت‌های معاصرش می‌ساخت؛ یک‌بار به‌سبب انتقاد از پادشاه [[لویی فیلیپ|لوئی فیلیپ]]<ref>King Louis </ref>زندانی شد. نقاشی‌هایش نشان‌دهندۀ سبک روان و پالت تک‌رنگ اویند. از کاریکاتورهایش، مجسمه نیز می‌ساخت، ازجمله مجسمۀ مفرغی<ref> bronze </ref> ''راتاپویل''<ref>''Ratapoil''</ref> (ح ۱۸۵۰م؛ [[لوور]]<ref> Louvre </ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]]). دومیه در کاریکاتورسازی‌هایش بینش مجسمه‌سازی داشت، و پیکره‌های گِلی کوچکی می‌ساخت و سپس آن‌ها را با چاپنقش‌های سنگی‌اش انطباق می‌داد، و تضادهای تاریک‌وروشن مجسمه‌وار را در آثارش حفظ می‌کرد. با این همه در ۴۰سالگی، احتمالاً به توصیۀ دوستان نقاشِ خود در مکتب باربیزون<ref>Barbizon School </ref>، به نقاشی پرداخت؛ در این مسیر با ساده‌سازی احساس‌برانگیز و تمرکز بر رنگ‌سایه‌ها، به مراحل اعلایی دست یافت. دومیه به استثنای نقاشی‌های خیالی‌اش از موضوع دون کیشوت<ref>Don Quixote </ref> ـ که به آن بسیار علاقه‌مند بود ـ در مضمون، نقاشی واقع‌گرا<ref>realist </ref> شمرده می‌شود که صحنه‌های زندگی روزمره را می‌کشید و اغلب در مقابل سالن‌های تئاتر و ایستگاه‌های راه‌آهن به طراحی می‌پرداخت؛ چندین اثرش از ''قطار درجۀ سه''<ref>''Third Class Carriage'' </ref>، تمایل او را در به‌تصویرکشیدن اجتماع و انزوای فردیِ مکنون در آن، بازمی‌تاباند. دومیه آثار رامبرانت<ref>Rembrandt </ref> را در موزۀ لوور مطالعه و بررسی کرده بود، لیکن در شیوۀ هنری‌اش، با آخرین نقاشی‌های گویا<ref>Goya </ref> قرابت بیشتری دارد، و این ویژگی در کارهای گرافیکی‌اش مشهود است. دومیه در اواخر عمر، دچار ضعف بینایی شد و در هنگام مرگ تقریباً نابینا بود، و در خانۀ محقری در والموندوا<ref>Valmondois </ref>، سِن ـ اِ ـ اوآز<ref>Seine-et-Oise </ref>، که دوستش [[کورو، ژان باپتیست کامی (۱۷۹۶ـ۱۸۷۵)|کورو]]<ref>Corot</ref>برایش مهیا کرده بود، درگذشت.
 &nbsp;