ارژنگی، فرهاد (تهران ۱۳۱۷ـ همان جا ۱۳۴۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَرژَنگی، فرهاد (تهران ۱۳۱۷ـ همان‌جا ۱۳۴۰ش)<br/> | اَرژَنگی، فرهاد (تهران ۱۳۱۷ـ همان‌جا ۱۳۴۰ش)<br /> {{جعبه زندگینامه | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =فرهاد ارژنگی | |عنوان =فرهاد ارژنگی | ||
|نام = | |نام = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }}[[File:11191900.jpg|thumb|اَرژَنگي، فرهاد]] | ||
نوازندۀ تار، | نوازندۀ تار، نواساز و نقاش ایرانی. فرزند رسّام ارژنگی، نقاش معروف عصر رضاشاه، بود. با راهنمایی پدرش به هنرستان ملی موسیقی وارد شد و از درس‌های علی‌اکبر شهنازی و موسی معروفی، استادان بزرگ تار، بهره گرفت. استعداد سرشار او با اجرای کنسرت‌هایی موفق در داخل و خارج از کشور و نیز با ساختن آهنگ‌هایی متعدد و موردپسند محافل موسیقی در مدتی کوتاه شناخته شد و با ضبط‌های تلویزیونی متعدد به‌شهرت رسید. علت مرگ او در ۲۲ سالگی در پرده‌ای از ابهام باقی ماند و مجموعۀ آثارش نیز تاکنون در شمارگان بالا منتشر نشده است. محمدرضا لطفی، کارشناس برجستۀ موسیقی ایرانی، او را یگانه وارثِ مکتب هنری استاد علی‌اکبر شهنازی معرفی کرده است. | ||
<br/> <!--11191900--> | <br /> <!--11191900--> | ||
[[Category:موسیقی]] [[Category:ایران - اشخاص]] | [[Category:موسیقی]] | ||
[[Category:ایران - اشخاص]] | |||
نسخهٔ ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۵۵
اَرژَنگی، فرهاد (تهران ۱۳۱۷ـ همان‌جا ۱۳۴۰ش)
| فرهاد ارژنگی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۱۷ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۴۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز |
| شغل و تخصص های دیگر | نوازنده تار |
| سبک | سنتی |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | رسام ارژنگی (پدر) |
نوازندۀ تار، نواساز و نقاش ایرانی. فرزند رسّام ارژنگی، نقاش معروف عصر رضاشاه، بود. با راهنمایی پدرش به هنرستان ملی موسیقی وارد شد و از درس‌های علی‌اکبر شهنازی و موسی معروفی، استادان بزرگ تار، بهره گرفت. استعداد سرشار او با اجرای کنسرت‌هایی موفق در داخل و خارج از کشور و نیز با ساختن آهنگ‌هایی متعدد و موردپسند محافل موسیقی در مدتی کوتاه شناخته شد و با ضبط‌های تلویزیونی متعدد به‌شهرت رسید. علت مرگ او در ۲۲ سالگی در پرده‌ای از ابهام باقی ماند و مجموعۀ آثارش نیز تاکنون در شمارگان بالا منتشر نشده است. محمدرضا لطفی، کارشناس برجستۀ موسیقی ایرانی، او را یگانه وارثِ مکتب هنری استاد علی‌اکبر شهنازی معرفی کرده است.