آرنت، هانا (۱۹۰۶ـ۱۹۷۵): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
آرِنْت، هانا (۱۹۰۶ـ۱۹۷۵)(Arendt, Hanna)<br/> [[File:10098500.jpg|thumb| | آرِنْت، هانا (۱۹۰۶ـ۱۹۷۵) (Arendt, Hanna)<br/> [[File:10098500.jpg|thumb|هانا آرنت]]فیلسوف سیاسی آلمانی. در دانشگاه هایدلبرگ نزد استادانی چون [[هوسرل، ادموند (۱۸۵۹ـ۱۹۳۸)|ادموند هوسِر'''ْ'''ل]] و [[کارل یاسپرس|کارل یاسپِرس]] درس خواند. مدتی با [[مارتین هایدگر]] همکاری کرد. پس از ظهور نازیسم، بیشتر بدان سبب که یهودی بود، به فرانسه و سپس به امریکا مهاجرت کرد (۱۹۴۰). تا ۱۹۵۲ در انجمنهای کمکرسانی به یهودیان مشغول بهکار بود. پس از آن عمدۀ اوقات خود را صرف تدریس در دانشگاههایی چون پرینستون، شیکاگو و «مدرسۀ جدید پژوهشهای اجتماعی»، و نوشتن آثاری مهم در فلسفۀ سیاست کرد. دغدغههای عمدۀ آرنت عبارتاند از خودکامگی، ماهیت شرّ و تضعیف مشارکت عمومی در روند سیاسی. آرنت در ''سرچشمههای توتالیتاریسم'' (۱۹۵۱) شباهتهای نازیسم و کمونیسم را برشمرد و تحلیل کرد. او با طرح عبارت مشهور «ابتذال شرارت» عملکردهای دیوانسالاری را توصیف کرد. | ||
ازجمله آثار اوست: ''وضعیت بشری''<ref>Human Condition</ref> (۱۹۵۸)؛ ''آیشمان در اورشلیم''<ref>Eichmann in Jerusalem</ref> (۱۹۶۳)؛ ''انقلاب''<ref>On Revolution</ref> (۱۹۶۳)؛ ''خشونت''<ref>On Violence</ref>(۱۹۷۰)؛ ''بحرانهای جمهوری''<ref>Crises of the Republic</ref> (۱۹۷۲)؛ ''حیات ذهن''<ref>The Life of the Mind</ref> (۱۹۷۷). | |||
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۰۲
آرِنْت، هانا (۱۹۰۶ـ۱۹۷۵) (Arendt, Hanna)
فیلسوف سیاسی آلمانی. در دانشگاه هایدلبرگ نزد استادانی چون ادموند هوسِرْل و کارل یاسپِرس درس خواند. مدتی با مارتین هایدگر همکاری کرد. پس از ظهور نازیسم، بیشتر بدان سبب که یهودی بود، به فرانسه و سپس به امریکا مهاجرت کرد (۱۹۴۰). تا ۱۹۵۲ در انجمنهای کمکرسانی به یهودیان مشغول بهکار بود. پس از آن عمدۀ اوقات خود را صرف تدریس در دانشگاههایی چون پرینستون، شیکاگو و «مدرسۀ جدید پژوهشهای اجتماعی»، و نوشتن آثاری مهم در فلسفۀ سیاست کرد. دغدغههای عمدۀ آرنت عبارتاند از خودکامگی، ماهیت شرّ و تضعیف مشارکت عمومی در روند سیاسی. آرنت در سرچشمههای توتالیتاریسم (۱۹۵۱) شباهتهای نازیسم و کمونیسم را برشمرد و تحلیل کرد. او با طرح عبارت مشهور «ابتذال شرارت» عملکردهای دیوانسالاری را توصیف کرد.
ازجمله آثار اوست: وضعیت بشری[۱] (۱۹۵۸)؛ آیشمان در اورشلیم[۲] (۱۹۶۳)؛ انقلاب[۳] (۱۹۶۳)؛ خشونت[۴](۱۹۷۰)؛ بحرانهای جمهوری[۵] (۱۹۷۲)؛ حیات ذهن[۶] (۱۹۷۷).