بزیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
بِزیِه (Béziers) | بِزیِه (Béziers) | ||
شهری در ولایت اِرو<ref>Hérault | شهری در ولایت [[ارو، دپارتمان|اِرو]]<ref>Hérault | ||
</ref>، در جنوب فرانسه واقع در محل تلاقی رود اورْب<ref>River Orb </ref> و آبراه میدی<ref>Canal du Midi </ref>، به فاصلۀ ۶۰کیلومتری جنوب غربی مونپلیه<ref>Montpellier </ref>. ۷۲,۳۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۰). صنایع آن عبارت‌اند از پارچه‌بافی، شیرینی‌پزی، و تولید مواد شیمیایی. ویرانه‌هایی از دوران روم و پیش از آن، کلیسای سن نازر<ref>St Nazaire </ref> به سبک گوتیک، و دیوارهای قدیمی شهر از ویژگی‌های آن است. بزیه از دوران امپراتوری روم قدمت داشته، و در ۱۲۰۹م صحنۀ کشتاری بود، که سربازان سیمون دو مونفور<ref>Simon de Montfort </ref> (ح ۱۱۶۰ـ۱۲۱۸م) ۳۰هزار نفر از ساکنان شهر را قتل عام کردند و کلیسای جامع آن را به آتش کشیدند؛ مردم بزیه به اعضای فرقۀ مذهبی پناه داده بودند که از سوی کلیسای کاتولیک محکوم شده بودند. در قرون ۱۶ و ۱۷م، بزیه مرکز هوگنوها<ref>Huguenot</ref> بود. | </ref>، در جنوب [[فرانسه]] واقع در محل تلاقی رود اورْب<ref>River Orb </ref> و [[میدی، آبراه|آبراه میدی]]<ref>Canal du Midi </ref>، به فاصلۀ ۶۰کیلومتری جنوب غربی [[مونپلیه]]<ref>Montpellier </ref>. ۷۲,۳۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۰). صنایع آن عبارت‌اند از پارچه‌بافی، شیرینی‌پزی، و تولید مواد شیمیایی. ویرانه‌هایی از دوران روم و پیش از آن، کلیسای سن نازر<ref>St Nazaire </ref> به سبک [[گوتیک، معماری|گوتیک]]، و دیوارهای قدیمی شهر از ویژگی‌های آن است. بزیه از دوران امپراتوری روم قدمت داشته، و در ۱۲۰۹م صحنۀ کشتاری بود، که سربازان سیمون دو مونفور<ref>Simon de Montfort </ref> (ح ۱۱۶۰ـ۱۲۱۸م) ۳۰هزار نفر از ساکنان شهر را قتل عام کردند و کلیسای جامع آن را به آتش کشیدند؛ مردم بزیه به اعضای فرقۀ مذهبی پناه داده بودند که از سوی کلیسای کاتولیک محکوم شده بودند. در قرون ۱۶ و ۱۷م، بزیه مرکز [[هوگنوها]]<ref>Huguenot</ref> بود. | ||
| | ||
نسخهٔ ۱۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۰۳
بِزیِه (Béziers)
شهری در ولایت اِرو[۱]، در جنوب فرانسه واقع در محل تلاقی رود اورْب[۲] و آبراه میدی[۳]، به فاصلۀ ۶۰کیلومتری جنوب غربی مونپلیه[۴]. ۷۲,۳۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۰). صنایع آن عبارت‌اند از پارچه‌بافی، شیرینی‌پزی، و تولید مواد شیمیایی. ویرانه‌هایی از دوران روم و پیش از آن، کلیسای سن نازر[۵] به سبک گوتیک، و دیوارهای قدیمی شهر از ویژگی‌های آن است. بزیه از دوران امپراتوری روم قدمت داشته، و در ۱۲۰۹م صحنۀ کشتاری بود، که سربازان سیمون دو مونفور[۶] (ح ۱۱۶۰ـ۱۲۱۸م) ۳۰هزار نفر از ساکنان شهر را قتل عام کردند و کلیسای جامع آن را به آتش کشیدند؛ مردم بزیه به اعضای فرقۀ مذهبی پناه داده بودند که از سوی کلیسای کاتولیک محکوم شده بودند. در قرون ۱۶ و ۱۷م، بزیه مرکز هوگنوها[۷] بود.