پشنگ کامکار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده: | }} | ||
[[پرونده:پشنگ کامکار.jpg|بندانگشتی|پشنگ کامکار ]] | |||
پشنگ کامکار (سنندج 30 آذر 1330ش- ) | |||
نوازنده‌ی ایرانی سنتور. از اعضای اصلی و اولیه‌ی [[کامکار، خانواده|گروه کامکارها]]. از سنین کودکی نزد پدرش، [[حسن کامکار]]، و برادرش، [[هوشنگ کامکار]]، به فراگیرى موسیقى، سنتور و ردیف‌های [[ابوالحسن صبا]] پرداخت. وی از ابتدای نوجوانی با اركستر رادیو سنندج، به عنوان نوازنده و با اداره‌ی فرهنگ و هنر این شهر، به عنوان مدرس سنتور همکاری داشته است. پشنگ بعد از دوره‌ی خدمت سربازی به تهران رفت و در سال 1355 در آزمون موسیقی باربد شركت و مقام نخست این آزمون را در نوازندگى سنتور كسب کرد. وی فارغ‌التحصیل کارشناسی موسیقى از [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشكده‌ی هنرهاى زیبای دانشگاه تهران]] است (1356). | نوازنده‌ی ایرانی [[سنتور]]. از اعضای اصلی و اولیه‌ی [[کامکار، خانواده|گروه کامکارها]]. از سنین کودکی نزد پدرش، [[حسن کامکار]]، و برادرش، [[هوشنگ کامکار]]، به فراگیرى موسیقى، سنتور و ردیف‌های [[ابوالحسن صبا]] پرداخت. وی از ابتدای نوجوانی با اركستر رادیو سنندج، به عنوان نوازنده و با اداره‌ی فرهنگ و هنر این شهر، به عنوان مدرس سنتور همکاری داشته است. پشنگ بعد از دوره‌ی خدمت سربازی به تهران رفت و در سال 1355 در آزمون موسیقی باربد شركت و مقام نخست این آزمون را در نوازندگى سنتور كسب کرد. وی فارغ‌التحصیل کارشناسی موسیقى از [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشكده‌ی هنرهاى زیبای دانشگاه تهران]] است (1356). | ||
[[پرونده:پشنگ کامکار 1.jpg|بندانگشتی|پشنگ کامکار ]] | |||
او از بنیانگذاران گروه شیدا (به سرپرستی [[محمدرضا لطفی]]) و نوازنده‌ی سنتور این گروه بوده. پشنگ از سال 1353 ضمن نوازندگى در گروه شیدا، آثارى را در زمینه‌ی موسیقى سنتى (شامل تكنوازى و تصنیف) تولید و منتشر کرده است. از اساتید موسیقی او به [[داریوش صفوت]]، [[فرامرز پایور (تهران ۱۳۱۱ش ـ ۱۳۸۸)|فرامرز پایور]]، [[برومند، نورعلی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۵۵ش)|نورعلی خان برومند]]، [[مهدی برکشلی]]، [[هرمز فرهت]] و [[مسعودیه، محمدتقی (مشهد ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۷۷ش)|تقی مسعودیه]] می‌توان اشاره کرد. پشنگ کامکار اولین تکنوازی خود را با گروه شیدا به همراه محمدرضا شجریان و محمدرضا لطفی (با نام ''به یاد عارف'') ارائه کرد. او آثار دیگری چون ''چاوش ۶'' و همچنین سه‌گاه جشن طوس را با همین گروه اجرا کرده. کامکار علاوه بر گروه شیدا مدتی هم با گروه دستان همکاری داشته است. در سال 1381 مدرک درجه‌ی یک هنر (معادل دکترا) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان وزارت ارشاد به او اعطا شده. از دیگر فعالیت‌های پشنگ کامکار می‌توان به تدریس در دانشکده‌ی هنر و معماری دانشگاه آزاد اشاره کرد. [[سودابه سالم]] (مدرس و آهنگ‌ساز ایرانی موسیقی کودکان) همسر اوست و همچنین [[سیاوش کامکار]] پسرش. | او از بنیانگذاران گروه شیدا (به سرپرستی [[محمدرضا لطفی]]) و نوازنده‌ی سنتور این گروه بوده. پشنگ از سال 1353 ضمن نوازندگى در گروه شیدا، آثارى را در زمینه‌ی موسیقى سنتى (شامل تكنوازى و تصنیف) تولید و منتشر کرده است. از اساتید موسیقی او به [[داریوش صفوت]]، [[فرامرز پایور (تهران ۱۳۱۱ش ـ ۱۳۸۸)|فرامرز پایور]]، [[برومند، نورعلی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۵۵ش)|نورعلی خان برومند]]، [[مهدی برکشلی]]، [[هرمز فرهت]] و [[مسعودیه، محمدتقی (مشهد ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۷۷ش)|تقی مسعودیه]] می‌توان اشاره کرد. پشنگ کامکار اولین تکنوازی خود را با گروه شیدا به همراه [[محمدرضا شجریان (خواننده)|محمدرضا شجریان]] و محمدرضا لطفی (با نام ''به یاد عارف'') ارائه کرد. او آثار دیگری چون ''چاوش ۶'' و همچنین سه‌گاه جشن طوس را با همین گروه اجرا کرده. کامکار علاوه بر گروه شیدا مدتی هم با گروه دستان همکاری داشته است. در سال 1381 مدرک درجه‌ی یک هنر (معادل دکترا) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان وزارت ارشاد به او اعطا شده. از دیگر فعالیت‌های پشنگ کامکار می‌توان به تدریس در دانشکده‌ی هنر و معماری دانشگاه آزاد اشاره کرد. [[سودابه سالم]] (مدرس و آهنگ‌ساز ایرانی موسیقی کودکان) همسر اوست و همچنین [[سیاوش کامکار]] پسرش. | ||
گزیده‌ی کتاب‌شناسی: ''شیوه‌ی سنتورنوازی، ردیف میرزا عبدالله برای سنتور، بارانه، موج، بی‌گاهان، گلنار (سی قطعه برای سنتور)، یادگاران، سپیده (سی قطعه ترانه برای سنتور)، هزاردستان (چهل قطعه ترانه و تصنیف برای سنتور سه گاه و چهارگاه)، شورم را (آثاری از پشنگ کامکار برای سنتور)، گل به دامن و موج نو''. | گزیده‌ی کتاب‌شناسی: ''شیوه‌ی سنتورنوازی، ردیف میرزا عبدالله برای سنتور، بارانه، موج، بی‌گاهان، گلنار (سی قطعه برای سنتور)، یادگاران، سپیده (سی قطعه ترانه برای سنتور)، هزاردستان (چهل قطعه ترانه و تصنیف برای سنتور سه گاه و چهارگاه)، شورم را (آثاری از پشنگ کامکار برای سنتور)، گل به دامن و موج نو''. | ||
گزیده‌ی آلبوم‌ها: ''سه‌نوازی و تکنوازی سنتور'' (با همراهی جمشید عندلیبی و [[ارژنگ کامکار]])، ''گلگشت'' (با صدای [[صدیق تعریف]])، ''به یاد صبا'' (با همراهی اردشیر و ارژنگ کامکار)، ''بارانه'' (تکنوازی سنتور)، ''فراق'' (با صدای صدیق تعریف)، ''تکنوازی سنتور در ماهور و راست پنجگاه''، ''رامشگران'' (با صدای کاوه دیلمی) و ''گل به دامن'' (با صدای [[بیژن بیژنی (بابل ۱۳۳۲ش)|بیژن بیژنی]]). | گزیده‌ی آلبوم‌ها: ''سه‌نوازی و تکنوازی سنتور'' (با همراهی [[جمشید عندلیبی]] و [[ارژنگ کامکار]])، ''گلگشت'' (با صدای [[صدیق تعریف]])، ''به یاد صبا'' (با همراهی اردشیر و [[ارژنگ کامکار]])، ''بارانه'' (تکنوازی سنتور)، ''فراق'' (با صدای [[تعریف، صدیق (۱۳۲۴ش)|صدیق تعریف]])، ''تکنوازی سنتور در ماهور و راست پنجگاه''، ''رامشگران'' (با صدای [[کاوه دیلمی]]) و ''گل به دامن'' (با صدای [[بیژن بیژنی (بابل ۱۳۳۲ش)|بیژن بیژنی]]). | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۳
| پشنگ کامکار | |
|---|---|
| زادروز |
سنندج 30 آذر 1330ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی موسیقی- دانشكده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده‌ی سنتور |
| سبک | سنتی |
| آثار | بارانه (تکنوازی سنتور)، فراق (با صدای صدیق تعریف)، تکنوازی سنتور در ماهور و راست پنجگاه، رامشگران (با صدای کاوه دیلمی) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | خانواده‌ی کامکارها؛ سودابه سالم (همسر) |
| جوایز و افتخارات | نشان درجه یک هنر (معادل دکترا) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان وزارت ارشاد |
پشنگ کامکار (سنندج 30 آذر 1330ش- )
نوازنده‌ی ایرانی سنتور. از اعضای اصلی و اولیه‌ی گروه کامکارها. از سنین کودکی نزد پدرش، حسن کامکار، و برادرش، هوشنگ کامکار، به فراگیرى موسیقى، سنتور و ردیف‌های ابوالحسن صبا پرداخت. وی از ابتدای نوجوانی با اركستر رادیو سنندج، به عنوان نوازنده و با اداره‌ی فرهنگ و هنر این شهر، به عنوان مدرس سنتور همکاری داشته است. پشنگ بعد از دوره‌ی خدمت سربازی به تهران رفت و در سال 1355 در آزمون موسیقی باربد شركت و مقام نخست این آزمون را در نوازندگى سنتور كسب کرد. وی فارغ‌التحصیل کارشناسی موسیقى از دانشكده‌ی هنرهاى زیبای دانشگاه تهران است (1356).
او از بنیانگذاران گروه شیدا (به سرپرستی محمدرضا لطفی) و نوازنده‌ی سنتور این گروه بوده. پشنگ از سال 1353 ضمن نوازندگى در گروه شیدا، آثارى را در زمینه‌ی موسیقى سنتى (شامل تكنوازى و تصنیف) تولید و منتشر کرده است. از اساتید موسیقی او به داریوش صفوت، فرامرز پایور، نورعلی خان برومند، مهدی برکشلی، هرمز فرهت و تقی مسعودیه می‌توان اشاره کرد. پشنگ کامکار اولین تکنوازی خود را با گروه شیدا به همراه محمدرضا شجریان و محمدرضا لطفی (با نام به یاد عارف) ارائه کرد. او آثار دیگری چون چاوش ۶ و همچنین سه‌گاه جشن طوس را با همین گروه اجرا کرده. کامکار علاوه بر گروه شیدا مدتی هم با گروه دستان همکاری داشته است. در سال 1381 مدرک درجه‌ی یک هنر (معادل دکترا) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان وزارت ارشاد به او اعطا شده. از دیگر فعالیت‌های پشنگ کامکار می‌توان به تدریس در دانشکده‌ی هنر و معماری دانشگاه آزاد اشاره کرد. سودابه سالم (مدرس و آهنگ‌ساز ایرانی موسیقی کودکان) همسر اوست و همچنین سیاوش کامکار پسرش.
گزیده‌ی کتاب‌شناسی: شیوه‌ی سنتورنوازی، ردیف میرزا عبدالله برای سنتور، بارانه، موج، بی‌گاهان، گلنار (سی قطعه برای سنتور)، یادگاران، سپیده (سی قطعه ترانه برای سنتور)، هزاردستان (چهل قطعه ترانه و تصنیف برای سنتور سه گاه و چهارگاه)، شورم را (آثاری از پشنگ کامکار برای سنتور)، گل به دامن و موج نو.
گزیده‌ی آلبوم‌ها: سه‌نوازی و تکنوازی سنتور (با همراهی جمشید عندلیبی و ارژنگ کامکار)، گلگشت (با صدای صدیق تعریف)، به یاد صبا (با همراهی اردشیر و ارژنگ کامکار)، بارانه (تکنوازی سنتور)، فراق (با صدای صدیق تعریف)، تکنوازی سنتور در ماهور و راست پنجگاه، رامشگران (با صدای کاوه دیلمی) و گل به دامن (با صدای بیژن بیژنی).