بهشت (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


بهشت (کتاب)(Paradis)<br>
بهشت (کتاب)(Paradis)<br>
رمانی از [[فیلیپ سولرز|فیلیپ سولرز،]] به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۹۸۱. ''بهشت ''انفجار غول‌آسای زبان است؛ متنی فاقد نقطه‌گذاری، ‌چون جمله‌ای بی‌پایان. رمان، سرشب در تراس کافه‌ای آغاز می‌شود و نزدیک صبح پایان می‌یابد. سولرز نه همچون سوررئالیست‌ها مقهور زبان روزمره می‌شود، نه چنان ادیبان کلمه را در مشت می‌گیرد و استادکارانه در جای مقتضی می‌نشاند. ''بهشت'' تلاشی نومیدانه است برای آفریدن وضعی بهشتی در زبان که سودای خود را در انکار زبان می‌یابد، اما سرانجامی نمی‌یابد مگر بازگشت به کلمه و انفجار آن از درون. سولرز در ۱۹۸۶ ''بهشت دو'' را نیز منتشر کرد که حاوی همان دغدغۀ سبک‌گریزی بود که در ''بهشت'' متجلی شده بود، اما نمایانگر نوعی سکون و تعمق نیز بود. در ''بهشت دو'' طنز با نیش کمتر و سیالیت بیشتر جریان دارد.<!--12432400-->
رمانی از [[سولرز، فیلیپ|فیلیپ سولرز،]] به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۹۸۱م. ''بهشت ''انفجار غول‌آسای زبان است؛ متنی فاقد نقطه‌گذاری، ‌چون جمله‌ای بی‌پایان. رمان، سرشب در تراس کافه‌ای آغاز می‌شود و نزدیک صبح پایان می‌یابد. سولرز نه همچون سوررئالیست‌ها مقهور زبان روزمره می‌شود، نه چنان ادیبان کلمه را در مشت می‌گیرد و استادکارانه در جای مقتضی می‌نشاند. ''بهشت'' تلاشی نومیدانه است برای آفریدن وضعی بهشتی در زبان که سودای خود را در انکار زبان می‌یابد، اما سرانجامی نمی‌یابد مگر بازگشت به کلمه و انفجار آن از درون. سولرز در ۱۹۸۶ ''بهشت دو'' را نیز منتشر کرد که حاوی همان دغدغۀ سبک‌گریزی بود که در ''بهشت'' متجلی شده بود، اما نمایانگر نوعی سکون و تعمق نیز بود. در ''بهشت دو'' طنز با نیش کمتر و سیالیت بیشتر جریان دارد.<!--12432400-->
[[رده:ادبیات غرب]]
[[رده:ادبیات غرب]]
[[رده:رمان (اشخاص و آثار)]]
[[رده:رمان (اشخاص و آثار)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۰۷

بهشت (کتاب)(Paradis)
رمانی از فیلیپ سولرز، به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۹۸۱م. بهشت انفجار غول‌آسای زبان است؛ متنی فاقد نقطه‌گذاری، ‌چون جمله‌ای بی‌پایان. رمان، سرشب در تراس کافه‌ای آغاز می‌شود و نزدیک صبح پایان می‌یابد. سولرز نه همچون سوررئالیست‌ها مقهور زبان روزمره می‌شود، نه چنان ادیبان کلمه را در مشت می‌گیرد و استادکارانه در جای مقتضی می‌نشاند. بهشت تلاشی نومیدانه است برای آفریدن وضعی بهشتی در زبان که سودای خود را در انکار زبان می‌یابد، اما سرانجامی نمی‌یابد مگر بازگشت به کلمه و انفجار آن از درون. سولرز در ۱۹۸۶ بهشت دو را نیز منتشر کرد که حاوی همان دغدغۀ سبک‌گریزی بود که در بهشت متجلی شده بود، اما نمایانگر نوعی سکون و تعمق نیز بود. در بهشت دو طنز با نیش کمتر و سیالیت بیشتر جریان دارد.