سپنتا، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۶ـ۱۳۴۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:25086300- 2.png|جایگزین=عبدالحسین سپنتا|بندانگشتی|عبدالحسین سپنتا|241x241پیکسل]] | [[پرونده:25086300- 2.png|جایگزین=عبدالحسین سپنتا|بندانگشتی|عبدالحسین سپنتا|241x241پیکسل]] | ||
عبدالحسین | عبدالحسین سپنتا (تهران ۱۲۸۶ـ ۱۳۴۸ش)<br><p>فیلم''''''نامه''''''نویس، کارگردان ایرانی، و سازندۀ نخستین فیلمِ ناطقِ سینمای ایران. در شکل''''''گیری'''''' و تحول'''''' سینمای'''''' ایران'''''' نقشی اساسی'''''' داشت''''''. از نُه فیلم'''''' دورۀ'''''' اول'''''' فیلم''''''سازی'''''' (۱۳۰۹ـ۱۳۱۵) پنج'''''' فیلم'''''' متعلق'''''' به'''''' اوست'''''': ''دختر لر'' (با همکاری'''''' اردشیر ایرانی''''''، ۱۳۱۲)، ''شیرین و فرهاد'' (۱۳۱۳)، ''فردوسی'''''''' (۱۳۱۳)، ''چشم‌های سیاه'''''''' (۱۳۱۵) و ''لیلی و مجنون'''''''' (۱۳۱۵). این'''''' فیلم''''''ها در هندوستان'''''' و با مساعدتِ'''''' مالی'''''' و فنی'''''' استودیوهای'''''' امپریال'''''' فیلم'''''' (بمبئی'''''')، کریشنافیلم'''''' (بمبئی'''''')، و کمپانی'''''' ایست'''''' ایندیا (کلکته'''''') ساخته'''''' شدند، و از حیث نحوۀ ''''''داستان''''''پردازی'''''' و فناوری روز،'''''' نسبت'''''' به'''''' فیلم''''''هایی'''''' که'''''' اوگانیانس'''''' و مرادی'''''' در ایران'''''' ساخته ''''''بودند، از پیشرفت'''''' نظرگیری'''''' برخوردار بودند، و در بالا بردن'''''' سطح'''''' توقع'''''' تماشاگران'''''' تأثیر بسزایی داشتند. سپنتا در فیلم''''''هایش گرایش ملی و تاریخی داشت؛ و کتاب''''''هایی'''''' نیز با همین گرایش تألیف کرده است، همچون ''''''''اخلاق ایران باستان'' (۱۳۱۱)، ''زردشت که بود و چه کرد'' (۱۳۱۱)، ''پرتویی از فلسفۀ ایران باستان'' (۱۳۱۱)، و ''مجموعۀ سخنوران دورۀ پهلوی'' (۱۳۱۳).</p> | ||
<br><!--25086300--> | <br><!--25086300--> | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]] | [[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]] | ||
نسخهٔ ۴ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۹
عبدالحسین سپنتا (تهران ۱۲۸۶ـ ۱۳۴۸ش)
فیلم‌نامه‌نویس، کارگردان ایرانی، و سازندۀ نخستین فیلمِ ناطقِ سینمای ایران. در شکل‌گیری و تحول سینمای ایران نقشی اساسی داشت. از نُه فیلم دورۀ اول فیلم‌سازی (۱۳۰۹ـ۱۳۱۵) پنج فیلم متعلق به اوست: دختر لر (با همکاری اردشیر ایرانی، ۱۳۱۲)، شیرین و فرهاد (۱۳۱۳)، فردوسی (۱۳۱۳)، چشم‌های سیاه (۱۳۱۵) و لیلی و مجنون (۱۳۱۵). این فیلم‌ها در هندوستان و با مساعدتِ مالی و فنی استودیوهای امپریال فیلم (بمبئی)، کریشنافیلم (بمبئی)، و کمپانی ایست ایندیا (کلکته) ساخته شدند، و از حیث نحوۀ داستان‌پردازی و فناوری روز، نسبت به فیلم‌هایی که اوگانیانس و مرادی در ایران ساخته بودند، از پیشرفت نظرگیری برخوردار بودند، و در بالا بردن سطح توقع تماشاگران تأثیر بسزایی داشتند. سپنتا در فیلم‌هایش گرایش ملی و تاریخی داشت؛ و کتاب‌هایی نیز با همین گرایش تألیف کرده است، همچون اخلاق ایران باستان (۱۳۱۱)، زردشت که بود و چه کرد (۱۳۱۱)، پرتویی از فلسفۀ ایران باستان (۱۳۱۱)، و مجموعۀ سخنوران دورۀ پهلوی (۱۳۱۳).