آرتورو بندتی میکلانجلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:2042161810.jpg|جایگزین=آرتورو بندتی میکلانجی|بندانگشتی|آرتورو بندتی | }}[[پرونده:2042161810.jpg|جایگزین=آرتورو بندتی میکلانجی|بندانگشتی|آرتورو بندتی میکلانجلی]] | ||
آرتورو بندتی میکلانجلی (برشا 1920- لوگانو 1995م) | آرتورو بندتی میکلانجلی (برشا 1920- لوگانو 1995م) | ||
Arturo Benedetti Michelangeli | |||
[[پرونده:Arturo Benedetti Michelangeli1.jpg|بندانگشتی|آرتورو بندتی میکلانجلی]] | |||
از بزرگ‌ترین پیانونوازان ایتالیایی در قرن 20م. بیش‌تر شهرتش برای اجرای موسیقی رمانتیک<ref>romantic music</ref> به‌ویژه آثار [[کلود دبوسی]] است. در کنترل طنین<ref>tone</ref> و کنترپوان<ref>counterpoint</ref> تکنیک بالایی داشت. از شاگردان او [[مارتا آرگریچ]] درخور ذکر است. | از بزرگ‌ترین پیانونوازان ایتالیایی در قرن 20م. بیش‌تر شهرتش برای اجرای موسیقی رمانتیک<ref>romantic music</ref> به‌ویژه آثار [[کلود دبوسی]] است. در کنترل طنین<ref>tone</ref> و کنترپوان<ref>counterpoint</ref> تکنیک بالایی داشت. از شاگردان او [[مارتا آرگریچ]] درخور ذکر است. | ||
در یک خانواده‌ی اشرافی به دنیا آمد و پدرش هم کنت بود، هم وکیل و هم موسیقیدان. در سه سالگی | در یک خانواده‌ی اشرافی به دنیا آمد و پدرش هم کنت بود، هم وکیل و هم موسیقیدان. در سه سالگی ویولن را شروع کرد و اندکی بعد [[پیانو]] و [[ارگ]] و آهنگ‌سازی را نزد بزرگ‌ترین استادان آن روز [[ایتالیا]] ادامه داد. در یازده‌سالگی وارد هنرستان میلان شد و در 14 سالگی از کنسرواتوار وردی<ref>Giuseppe Verdi Conservatory</ref> فارغ‌التحصیل گردید، ولی به درخواست خانواده رشته‌ی پزشکی را انتخاب کرد. با این‌حال بعد از این‌که در یک رقابت مهم هفتم شد به صورت تمام‌وقت به نوازندگی رو آورد. | ||
میکلانجلی زمان [[جنگ جهانی دوم|جنگ دوم جهانی]] در نیروی هوایی ایتالیا خلبان بود. با پایان یافتن جنگ، در رقابت‌های مهم شوپن<ref>Chopin Competition</ref> که عضو داوران بود، چون نوازنده‌ی منتخب او، [[ولادیمیر اشکنازی]]، را دوم اعلام کردند قهر کرد و از هیات ژوری خارج شد. او در حالی به کنسرت‌های بسیار | میکلانجلی زمان [[جنگ جهانی دوم|جنگ دوم جهانی]] در نیروی هوایی ایتالیا خلبان بود. با پایان یافتن جنگ، در رقابت‌های مهم شوپن<ref>Chopin Competition</ref> که عضو داوران بود، چون نوازنده‌ی منتخب او، [[ولادیمیر اشکنازی]]، را دوم اعلام کردند قهر کرد و از هیات ژوری خارج شد. او در حالی به کنسرت‌های بسیار موفقش ادامه می‌داد که در چند کنسرواتوار استاد بود و حتی در ایتالیا کنسرواتواری به نام او بنیان نهادند. میکلانژی حتی بعد از عمل قلب نیز چند کنسرت موفق در اروپا برگزار و قطعاتی را برای شرکت‌های صدابرداری ضبط کرد. آخرین کنسرت او اجرای آثار دبوسی در هامبورگ بود (1993). | ||
میکلانجلی در مسابقه بین‌المللی ژنو<ref>Geneva International Competition</ref> نفر اول (1939) و در دو دوره از [[جایزه گرمی|جایزه‌ی گرمی]] هم نامزد دریافت جایزه بوده است. | میکلانجلی در مسابقه بین‌المللی ژنو<ref>Geneva International Competition</ref> نفر اول (1939) و در دو دوره از [[جایزه گرمی|جایزه‌ی گرمی]] هم نامزد دریافت جایزه بوده است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۵
| آرتورو بندتی میلانجلی Arturo Benedetti Michelangeli | |
|---|---|
| زادروز |
برشا 1920م |
| درگذشت | لوگانو 1995م |
| ملیت | ایتالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرستان میلان؛ کنسرواتوار وردی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده‌ی پیانو |
| سبک | کلاسیک |
| آثار | اجرای آثار کلود دبوسی |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | نفر اول مسابقه بین‌المللی ژنو (1939) |
آرتورو بندتی میکلانجلی (برشا 1920- لوگانو 1995م)
Arturo Benedetti Michelangeli
از بزرگ‌ترین پیانونوازان ایتالیایی در قرن 20م. بیش‌تر شهرتش برای اجرای موسیقی رمانتیک[۱] به‌ویژه آثار کلود دبوسی است. در کنترل طنین[۲] و کنترپوان[۳] تکنیک بالایی داشت. از شاگردان او مارتا آرگریچ درخور ذکر است.
در یک خانواده‌ی اشرافی به دنیا آمد و پدرش هم کنت بود، هم وکیل و هم موسیقیدان. در سه سالگی ویولن را شروع کرد و اندکی بعد پیانو و ارگ و آهنگ‌سازی را نزد بزرگ‌ترین استادان آن روز ایتالیا ادامه داد. در یازده‌سالگی وارد هنرستان میلان شد و در 14 سالگی از کنسرواتوار وردی[۴] فارغ‌التحصیل گردید، ولی به درخواست خانواده رشته‌ی پزشکی را انتخاب کرد. با این‌حال بعد از این‌که در یک رقابت مهم هفتم شد به صورت تمام‌وقت به نوازندگی رو آورد.
میکلانجلی زمان جنگ دوم جهانی در نیروی هوایی ایتالیا خلبان بود. با پایان یافتن جنگ، در رقابت‌های مهم شوپن[۵] که عضو داوران بود، چون نوازنده‌ی منتخب او، ولادیمیر اشکنازی، را دوم اعلام کردند قهر کرد و از هیات ژوری خارج شد. او در حالی به کنسرت‌های بسیار موفقش ادامه می‌داد که در چند کنسرواتوار استاد بود و حتی در ایتالیا کنسرواتواری به نام او بنیان نهادند. میکلانژی حتی بعد از عمل قلب نیز چند کنسرت موفق در اروپا برگزار و قطعاتی را برای شرکت‌های صدابرداری ضبط کرد. آخرین کنسرت او اجرای آثار دبوسی در هامبورگ بود (1993).
میکلانجلی در مسابقه بین‌المللی ژنو[۶] نفر اول (1939) و در دو دوره از جایزه‌ی گرمی هم نامزد دریافت جایزه بوده است.