اسرار: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
اَسْرار (Mysteries) | اَسْرار (Mysteries) | ||
شعایر و مراسم مذهبی سرّی در یونان<ref>Greece</ref> و روم<ref>Rome </ref> باستان، مختص مشرف‌شدگان. از آیین‌های تطهیر و قربانی، حرکات دسته‌جمعی، رقص و آواز، و اجراهای نمایشی تشکیل می‌شدند و گویا دو منظور را برآورده می‌کردند: تسلی و تعلیم اخلاقی برای زندگی در دنیا، و قوت قلب دادن برای زندگی پس از مرگ. قدیم‌ترین و مهم‌ترین اسرار یونانی عبارت بودند از [[ | شعایر و مراسم مذهبی سرّی در یونان<ref>Greece</ref> و روم<ref>Rome </ref> باستان، مختص مشرف‌شدگان. از آیین‌های تطهیر و قربانی، حرکات دسته‌جمعی، رقص و آواز، و اجراهای نمایشی تشکیل می‌شدند و گویا دو منظور را برآورده می‌کردند: تسلی و تعلیم اخلاقی برای زندگی در دنیا، و قوت قلب دادن برای زندگی پس از مرگ. قدیم‌ترین و مهم‌ترین اسرار یونانی عبارت بودند از [[اسرار اورفئوسی]]<ref>Orphic</ref>، اِلئوسی<ref>Eleusinian </ref> و دیونوسی<ref>Dionysiac</ref>. مؤسس اولی را اورفئوس<ref>Orpheus</ref>، سراینده و نوازندة افسانه‌ای، می‌دانستند. دومی به الئوسیس، محل عبادت الهگان دِمِتِر<ref>Demeter</ref> و [[پرسفونه]]<ref>Persephone</ref> در آتیکا<ref>Attica</ref>، منسوب بود. سومی آیین‌های پرستش [[دیونوسوس]]<ref>Dionysus</ref>، یا [[باکوس]]<ref>Bacchus</ref>، در [[آتن]]<ref>.Athens</ref> بود. در اعصار بعد آیین‌های دیونوسی به مجالس عیش و عشرت تبدیل و در تب<ref>Thebes</ref> و سپس نقاط دیگر یونان ممنوع شدند. در اوایل قرن ۲پ‌م، با نام باکانالیا<ref>Bacchanalia </ref> به رم راه یافتند. نخست در انحصار زنان بودند و وقتی که پای مردان نیز بدان‌ها باز شد در مظان اتهام فسق و فجور قرار گرفتند و در ۱۸۶پ‌م سنای رم علیه آن‌ها حکم داد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۰
اَسْرار (Mysteries)
شعایر و مراسم مذهبی سرّی در یونان[۱] و روم[۲] باستان، مختص مشرف‌شدگان. از آیین‌های تطهیر و قربانی، حرکات دسته‌جمعی، رقص و آواز، و اجراهای نمایشی تشکیل می‌شدند و گویا دو منظور را برآورده می‌کردند: تسلی و تعلیم اخلاقی برای زندگی در دنیا، و قوت قلب دادن برای زندگی پس از مرگ. قدیم‌ترین و مهم‌ترین اسرار یونانی عبارت بودند از اسرار اورفئوسی[۳]، اِلئوسی[۴] و دیونوسی[۵]. مؤسس اولی را اورفئوس[۶]، سراینده و نوازندة افسانه‌ای، می‌دانستند. دومی به الئوسیس، محل عبادت الهگان دِمِتِر[۷] و پرسفونه[۸] در آتیکا[۹]، منسوب بود. سومی آیین‌های پرستش دیونوسوس[۱۰]، یا باکوس[۱۱]، در آتن[۱۲] بود. در اعصار بعد آیین‌های دیونوسی به مجالس عیش و عشرت تبدیل و در تب[۱۳] و سپس نقاط دیگر یونان ممنوع شدند. در اوایل قرن ۲پ‌م، با نام باکانالیا[۱۴] به رم راه یافتند. نخست در انحصار زنان بودند و وقتی که پای مردان نیز بدان‌ها باز شد در مظان اتهام فسق و فجور قرار گرفتند و در ۱۸۶پ‌م سنای رم علیه آن‌ها حکم داد.