لتریسم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
letterism | letterism | ||
(یا: حروف‌گرایی؛ به فرانسوی: lettrism) مکتبی ادبی در فرانسۀ پس از جنگ جهانی دوم. از کلمۀ lettre در زبان فرانسه به معنی حروف الفبا گرفته شده است و به عنوان یکی از مکتب‌های ادبی، طی دورۀ بسیار کوتاهی در شعر فرانسه رواج داشت و به زودی از بین رفت. مانیفست یا مرام‌نامه این مکتب، در سال ١٩٤٧ در مجله‌ای ادبی به نام ''چشمه''<ref>''fontain''</ref> منتشر شد و در همان شماره بنیان‌گذاران آن (از جمله ایزیدور ایزو<ref>Isidore Isou</ref>، سارانه الکساندریان<ref>Sarane Alexandrian</ref> و گابریل پومراند<ref>Gabriel Pomerand</ref>) که جوانانی حدود بیست ساله بودند، معرفی شدند. این گروه که تعداد آنها به 6 تا ۷ نفر می‌رسید، تصورات و نظریاتشان را دربارۀ شعر و مكتب جدید خود در همان مجله منتشر کردند. | (یا: حروف‌گرایی؛ به فرانسوی: lettrism) مکتبی ادبی در فرانسۀ پس از جنگ جهانی دوم. از کلمۀ lettre در زبان فرانسه به معنی حروف الفبا گرفته شده است و به عنوان یکی از مکتب‌های ادبی، طی دورۀ بسیار کوتاهی در شعر فرانسه رواج داشت و به زودی از بین رفت. مانیفست یا مرام‌نامه این مکتب، در سال ١٩٤٧ در مجله‌ای ادبی به نام ''چشمه''<ref>''fontain''</ref> منتشر شد و در همان شماره بنیان‌گذاران آن (از جمله ایزیدور ایزو<ref>Isidore Isou</ref>، سارانه الکساندریان<ref>Sarane Alexandrian</ref> و گابریل پومراند<ref>Gabriel Pomerand</ref>) که جوانانی حدود بیست ساله بودند، معرفی شدند. این گروه که تعداد آنها به 6 تا ۷ نفر می‌رسید، تصورات و نظریاتشان را دربارۀ شعر و مكتب جدید خود در همان مجله منتشر کردند. مكتب لتريسم که در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم بلافاصله با پیشتازی ایزو به وجود آمد، یادآور مکتب‌های دادائیسم اولترائیسم و بسیاری دیگر از مکتب‌های کم‌دوامی است که بعد از جنگ جهانی اول به وجود آمده بودند. این مکتب را نیز چون برخی از آنها می‌توان نتیجۀ فضای آشوب‌زده و متشنج بعد از جنگ جهانی دوم دانست. | ||
---- | ---- | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
<br /> | <br /> | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۴ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۱
letterism
(یا: حروف‌گرایی؛ به فرانسوی: lettrism) مکتبی ادبی در فرانسۀ پس از جنگ جهانی دوم. از کلمۀ lettre در زبان فرانسه به معنی حروف الفبا گرفته شده است و به عنوان یکی از مکتب‌های ادبی، طی دورۀ بسیار کوتاهی در شعر فرانسه رواج داشت و به زودی از بین رفت. مانیفست یا مرام‌نامه این مکتب، در سال ١٩٤٧ در مجله‌ای ادبی به نام چشمه[۱] منتشر شد و در همان شماره بنیان‌گذاران آن (از جمله ایزیدور ایزو[۲]، سارانه الکساندریان[۳] و گابریل پومراند[۴]) که جوانانی حدود بیست ساله بودند، معرفی شدند. این گروه که تعداد آنها به 6 تا ۷ نفر می‌رسید، تصورات و نظریاتشان را دربارۀ شعر و مكتب جدید خود در همان مجله منتشر کردند. مكتب لتريسم که در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم بلافاصله با پیشتازی ایزو به وجود آمد، یادآور مکتب‌های دادائیسم اولترائیسم و بسیاری دیگر از مکتب‌های کم‌دوامی است که بعد از جنگ جهانی اول به وجود آمده بودند. این مکتب را نیز چون برخی از آنها می‌توان نتیجۀ فضای آشوب‌زده و متشنج بعد از جنگ جهانی دوم دانست.