عیاری، کیانوش (اهواز ۱۳۳۰ش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
*''[[تنوره دیو]]'' (۱۳۶۴) | *''[[تنوره دیو]]'' (۱۳۶۴) | ||
*''شبح کژدم'' (۱۳۶۵) | *''[[شبح کژدم (فیلم)|شبح کژدم]]'' (۱۳۶۵) | ||
*''آنسوی آتش'' (۱۳۶۶) | *''آنسوی آتش'' (۱۳۶۶) | ||
*''روز باشکوه'' (۱۳۶۷) | *''روز باشکوه'' (۱۳۶۷) |
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۴
کیانوش عیاری | |
---|---|
زادروز |
اهواز 23 اردیبهشت ۱۳۳۰ش |
ملیت | ایرانی |
شغل و تخصص اصلی | فیلمساز |
شغل و تخصص های دیگر | فیلمنامهنویس |
آثار | شبح کژدم (۱۳۶۵)، آن سوی آتش (۱۳۶۶)، روز باشکوه (۱۳۶۸)، آبادانیها (۱۳۷۱)، بودن یا نبودن (۱۳۷۸)، و حتی دو نیمۀ سیب (۱۳۷۱)، شاخ گاو (۱۳۷۴) |
گروه مقاله | سینما |
جوایز و افتخارات | لوح زرین بهترین کارگردانی از چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر (1364) برای تنورۀ دیو؛ لوح زرین بهترین کارگردانی از ششمین دوره جشنواره فیلم فجر (1366) برای آن سوی آتش؛ یوزپلنگ نقرهای بهترین فیلم از چهل و هفتمین دوره جشنواره فیلم لوکارنو (1373) برای فیلم آبادانیها |
کیانوش عیاری (اهواز 23 اردیبهشت ۱۳۳۰ش- )
کارگردان و فیلمنامهنویس سینما و تلویزیون ایران. از ۱۳۴۹ش به سینمای آزاد واحد اهواز پیوست و ساختن فیلمهای هشتمیلیمتری را آغاز کرد. در طی ششسال پانزده فیلم کوتاه ساخت، که تعدادی از آنها در جشنوارههای داخلی و خارجی موفقیتهایی کسب کردند. در ۱۳۶۵، درحالیکه هنوز روحیهای آماتوری بر گروه تولید فیلمش حاکم بود، نخستین فیلم بلند خود تنورۀ دیو را ساخت و در فیلمهای بعدیاش کوشید هم از ابتذال فیلم فارسی و هم از سینمای روشنفکرانه، با مخاطبان اندک خود، دور باشد. به سینمای پرتحرک تمایل دارد و در فیلمهایش بهجنجالها و مقاطع بحرانی زندگی انسانها میپردازد. زندگی انسانها در فیلمهایش همراه با تلخی و بدبینی است که لزوماً به شکست نمیانجامد. بهجز تنورۀ دیو، فیلمهای شبح کژدم (۱۳۶۵)، آن سوی آتش (۱۳۶۶)، روز باشکوه (۱۳۶۸)، آبادانیها (۱۳۷۱)، بودن یا نبودن (۱۳۷۸)، و حتی دو نیمۀ سیب (۱۳۷۱)، شاخ گاو (۱۳۷۴) و مجموعۀ تلویزیونی هزاران چشم (۱۳۸۲) نیز چنین درونمایهای دارند. آخرین مجموعۀ تلویزیونی وی با نام روزگار قریب (۱۳۸۷) از آثار فاخر این هنرمند به شمار میآید. عیاری نویسندگی تمام فیلمهای سینماییاش (جز مرد پنجم، خانه پدری و کاناپه) و تدوین آنها (جز خانه پدری و کاناپه) را خود به عهده داشته است. فیلمبرداری بیشتر آثار عیاری را برادرش، داریوش عیاری، انجام داده است. چهارفیلم آخر عیاری به دلیل نگاه آسیبشناسانهی چالشانگیزش به مسائل اجتماعی و فرهنگی یا به صورت دائمی توقیف شدهاند یا در انتشار و اکرانشان موانع جدی و درازمدتی ایجاد کردهاند.
برخی از جوایز و افتخارات
لوح زرین بهترین کارگردانی از چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر (1364) برای تنورۀ دیو؛ لوح زرین بهترین کارگردانی از ششمین دوره جشنواره فیلم فجر (1366) برای آن سوی آتش؛ یوزپلنگ نقرهای بهترین فیلم از چهل و هفتمین دوره جشنواره فیلم لوکارنو (1373) برای فیلم آبادانیها؛ جوایز تندیس زرین بهترین فیلم و تقدیرنامه بهترین فیلمنامه از دومین دوره جشن خانه سینما (1377) برای فیلم بودن یا نبودن؛ سیمرغ بلورین بهترین اثر هنر و تجربه از بیست و سومین دوره جشنواره فیلم فجر (1383) برای فیلم بیدار شو آرزو
آثار سینمایی (کارگردانی)
- تنوره دیو (۱۳۶۴)
- شبح کژدم (۱۳۶۵)
- آنسوی آتش (۱۳۶۶)
- روز باشکوه (۱۳۶۷)
- دو نیمه سیب (۱۳۷۰)
- آبادانیها (۱۳۷۱)
- شاخ گاو (۱۳۷۴)
- بودن یا نبودن (۱۳۷۷)
- سفره ایرانی (۱۳۷۹)
- بیدار شو آرزو (۱۳۸۳)
- خانه پدری (۱۳۸۹)
- کاناپه (۱۳۹۵)