سوندهایم، استیفن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
(نام کامل: استیفن جاشوآ سوندهایم) آهنگساز و ترانه‌سرای آمریکایی. معتبرترین آهنگساز تاریخ تئاتر برادوی و سرایندۀ اشعار ''داستان وست ساید برنشتاین'' (1957) و ''کولی استاین'' (1959) بود. بعدها برای نمایش‌هایی مثل ''در راه دادگاه اتفاق خنده‌داری افتاد'' (1962)، ''یکشنبه در پارک با جورج'' (1984)، و به ''درون جنگل'' (1987) موسیقی و شعر ساخت. | (نام کامل: استیفن جاشوآ سوندهایم) آهنگساز و ترانه‌سرای آمریکایی. معتبرترین آهنگساز تاریخ تئاتر برادوی و سرایندۀ اشعار ''داستان وست ساید برنشتاین'' (1957) و ''کولی استاین'' (1959) بود. بعدها برای نمایش‌هایی مثل ''در راه دادگاه اتفاق خنده‌داری افتاد'' (1962)، ''یکشنبه در پارک با جورج'' (1984)، و به ''درون جنگل'' (1987) موسیقی و شعر ساخت. | ||
سوندهایم در کالج ویلیامز، ماساچوست، و زیرنظر میلتون بابیت تحصیل کرد. وی که کارش را به عنوان دستیار در موزیکالی از هامراشتاین شروع کرده بود، پس از پایان مدرسه کارش را با موزیکال «شب شنبه» در برادوی در سال ۱۹۵۳ شروع کرد و پس از آشنایی با برنشتاین موسیقی نمایشی از «رومئو و ژولیت» را در سال ۱۹۵۷ نوشت. درخشش وی در سال ۱۹۶۹ با «کمپانی» رقم خورد و اولین تونی را برای وی به ارمغان آورد. سال بعد «حماقت‌ها» به کسب جایزۀ تونی دیگری برای او انجامید و «موسیقی یک شب کوچک» که سال ۱۹۷۳ بر مبنای رمانسی چخوفی با عنوان «لبخندهای یک شب کوچک» از اینگمار برگمان ساخته شد، موفقیت او را برای همیشه تثبیت کرد. از موفقیت‌های متاخرتر سوندهایم در برادوی می‌توان از «یکشنبه در پارک با جورج» یاد کرد که برای آن در سال ۱۹۸۵ جایزه پولیتزر را برد. آخرین نمایش موزیکال وی «سفر جاده‌ای» بود که سال ۱۹۹۹ در شیکاگو به روی صحنه رفت و چند سال بعد به برادوی رسید. وی سازنده موسیقی متن فیلم‌های سینمایی هم بود؛ از جمله فیلم «استاویسکی» آلن رنه در سال ۱۹۷۴ و موسیقی «دیرتر یا زودتر» که سال ۱۹۹۱ برای ساخت آن موفق به کسب اسکار شد | سوندهایم در کالج ویلیامز، ماساچوست، و زیرنظر میلتون بابیت تحصیل کرد. وی که کارش را به عنوان دستیار در موزیکالی از هامراشتاین شروع کرده بود، پس از پایان مدرسه کارش را با موزیکال «شب شنبه» در برادوی در سال ۱۹۵۳ شروع کرد و پس از آشنایی با برنشتاین موسیقی نمایشی از «رومئو و ژولیت» را در سال ۱۹۵۷ نوشت. درخشش وی در سال ۱۹۶۹ با «کمپانی» رقم خورد و اولین تونی را برای وی به ارمغان آورد. سال بعد «حماقت‌ها» به کسب جایزۀ تونی دیگری برای او انجامید و «موسیقی یک شب کوچک» که سال ۱۹۷۳ بر مبنای رمانسی چخوفی با عنوان «لبخندهای یک شب کوچک» از اینگمار برگمان ساخته شد، موفقیت او را برای همیشه تثبیت کرد. از موفقیت‌های متاخرتر سوندهایم در برادوی می‌توان از «یکشنبه در پارک با جورج» یاد کرد که برای آن در سال ۱۹۸۵ جایزه پولیتزر را برد. آخرین نمایش موزیکال وی «سفر جاده‌ای» بود که سال ۱۹۹۹ در شیکاگو به روی صحنه رفت و چند سال بعد به برادوی رسید. وی سازنده موسیقی متن فیلم‌های سینمایی هم بود؛ از جمله فیلم «استاویسکی» آلن رنه در سال ۱۹۷۴ و موسیقی «دیرتر یا زودتر» که سال ۱۹۹۱ برای ساخت آن موفق به کسب اسکار شد. | ||
از دیگر نمایش‌هایی که موسیقی و شعرشان کار او بود می‌توان به ''اوورتورهای پاسیفیک'' (1976)، ''سوینی تاد'' (1979)، ''آدمکش‌ها'' (1990)، و ''پاسیون'' (1994) اشاره کرد. | از دیگر نمایش‌هایی که موسیقی و شعرشان کار او بود می‌توان به ''اوورتورهای پاسیفیک'' (1976)، ''سوینی تاد'' (1979)، ''آدمکش‌ها'' (1990)، و ''پاسیون'' (1994) اشاره کرد. | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
نمایش‌های وی از کمدی «اتفاق خنده‌داری که در راه تالار نشست رخ داد» تا نمایش «کمپانی» و «سویینی تاد» اپرایی و نمایش تجربی «اورتورهای اقیانوس آرام»، همه موجب تحول در صحنه‌های نمایش برادوی شدند و به پیشرفت آن کمک کردند. سوندهایم که از دستیاران اسکار هامراشتاین دوم بود، به آرامی از سنت‌های ملودیک تئاتری دور شد و مضامین و ساختارهای پیچیده و ناهمگون موسیقی کلاسیک قرن بیستم را وارد نمایش‌های برادوی کرد. از آثار وی اقتباس‌های متعددی در هالیوود شده است از جمله اقتباس از «سویینی تاد» که در سال ۲۰۰۷ با بازی جانی دپ توسط تیم برتون انجام شد. اقتباس از «در میان جنگل» توسط سونی با بازی مریل استریپ در سال ۲۰۱۴ هم از جمله همین موارد است. | نمایش‌های وی از کمدی «اتفاق خنده‌داری که در راه تالار نشست رخ داد» تا نمایش «کمپانی» و «سویینی تاد» اپرایی و نمایش تجربی «اورتورهای اقیانوس آرام»، همه موجب تحول در صحنه‌های نمایش برادوی شدند و به پیشرفت آن کمک کردند. سوندهایم که از دستیاران اسکار هامراشتاین دوم بود، به آرامی از سنت‌های ملودیک تئاتری دور شد و مضامین و ساختارهای پیچیده و ناهمگون موسیقی کلاسیک قرن بیستم را وارد نمایش‌های برادوی کرد. از آثار وی اقتباس‌های متعددی در هالیوود شده است از جمله اقتباس از «سویینی تاد» که در سال ۲۰۰۷ با بازی جانی دپ توسط تیم برتون انجام شد. اقتباس از «در میان جنگل» توسط سونی با بازی مریل استریپ در سال ۲۰۱۴ هم از جمله همین موارد است. | ||
وی که برندۀ یک جایزه اسکار، هشت جایزۀ تونی، چندین جایزۀ گرمی و یک جایزه پولیتزر بود، از سوی فرانک ریچ از نیویورک تایمز به عنوان «بزرگترین و شاید مشهورترین فرد در تئاتر موزیکال» نامیده شد. | وی که برندۀ یک جایزه اسکار، هشت جایزۀ تونی، چندین جایزۀ گرمی و یک جایزه پولیتزر بود، از سوی فرانک ریچ از نیویورک تایمز به عنوان «بزرگترین و شاید مشهورترین فرد در تئاتر موزیکال» نامیده شد. سوندهایم از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۱ رییس انجمن نمایشنامه‌نویسان آمریکا بود و به افتخار هشتادمین سال تولد وی تئاتر هنری میلر در سپتامبر ۲۰۱۰ به نام تئاتر استیون سوندهایم تغییر نام داد. در نودمین سالگرد تولد وی نیز تئاتر کویین در وست اند لندن به نام این آهنگساز شد. وی سال ۲۰۱۱ جایزه ویژه از جوایز اولیویه بریتانیا را دریافت کرد و سال ۲۰۱۵ مدال آزادی ریاست جمهوری آمریکا را از اوباما گرفت. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۱۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۴۰
| استیفن سوندهایم Stephen Sondheim | |
|---|---|
| درگذشت | 1930م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگساز و ترانه‌سرای |
| آثار |
اشعار داستان وست ساید برنشتاین (1957) و کولی استاین (1959) موسیقی و شعر نمایش‌هایی مثل در راه دادگاه اتفاق خنده‌داری افتاد (1962)، یکشنبه در پارک با جورج (1984)، به درون جنگل (1987)، یک موسیقی کوچک شبانگاهی (1972)، اوورتورهای پاسیفیک (1976)، سوینی تاد (1979)، آدمکش‌ها (1990)، و پاسیون (1994) |
| گروه مقاله | موسیقی |
سوندهایم، استیفن ( -1930) Sondheim, Stephen
(نام کامل: استیفن جاشوآ سوندهایم) آهنگساز و ترانه‌سرای آمریکایی. معتبرترین آهنگساز تاریخ تئاتر برادوی و سرایندۀ اشعار داستان وست ساید برنشتاین (1957) و کولی استاین (1959) بود. بعدها برای نمایش‌هایی مثل در راه دادگاه اتفاق خنده‌داری افتاد (1962)، یکشنبه در پارک با جورج (1984)، و به درون جنگل (1987) موسیقی و شعر ساخت.
سوندهایم در کالج ویلیامز، ماساچوست، و زیرنظر میلتون بابیت تحصیل کرد. وی که کارش را به عنوان دستیار در موزیکالی از هامراشتاین شروع کرده بود، پس از پایان مدرسه کارش را با موزیکال «شب شنبه» در برادوی در سال ۱۹۵۳ شروع کرد و پس از آشنایی با برنشتاین موسیقی نمایشی از «رومئو و ژولیت» را در سال ۱۹۵۷ نوشت. درخشش وی در سال ۱۹۶۹ با «کمپانی» رقم خورد و اولین تونی را برای وی به ارمغان آورد. سال بعد «حماقت‌ها» به کسب جایزۀ تونی دیگری برای او انجامید و «موسیقی یک شب کوچک» که سال ۱۹۷۳ بر مبنای رمانسی چخوفی با عنوان «لبخندهای یک شب کوچک» از اینگمار برگمان ساخته شد، موفقیت او را برای همیشه تثبیت کرد. از موفقیت‌های متاخرتر سوندهایم در برادوی می‌توان از «یکشنبه در پارک با جورج» یاد کرد که برای آن در سال ۱۹۸۵ جایزه پولیتزر را برد. آخرین نمایش موزیکال وی «سفر جاده‌ای» بود که سال ۱۹۹۹ در شیکاگو به روی صحنه رفت و چند سال بعد به برادوی رسید. وی سازنده موسیقی متن فیلم‌های سینمایی هم بود؛ از جمله فیلم «استاویسکی» آلن رنه در سال ۱۹۷۴ و موسیقی «دیرتر یا زودتر» که سال ۱۹۹۱ برای ساخت آن موفق به کسب اسکار شد.
از دیگر نمایش‌هایی که موسیقی و شعرشان کار او بود می‌توان به اوورتورهای پاسیفیک (1976)، سوینی تاد (1979)، آدمکش‌ها (1990)، و پاسیون (1994) اشاره کرد.
نمایش‌های وی از کمدی «اتفاق خنده‌داری که در راه تالار نشست رخ داد» تا نمایش «کمپانی» و «سویینی تاد» اپرایی و نمایش تجربی «اورتورهای اقیانوس آرام»، همه موجب تحول در صحنه‌های نمایش برادوی شدند و به پیشرفت آن کمک کردند. سوندهایم که از دستیاران اسکار هامراشتاین دوم بود، به آرامی از سنت‌های ملودیک تئاتری دور شد و مضامین و ساختارهای پیچیده و ناهمگون موسیقی کلاسیک قرن بیستم را وارد نمایش‌های برادوی کرد. از آثار وی اقتباس‌های متعددی در هالیوود شده است از جمله اقتباس از «سویینی تاد» که در سال ۲۰۰۷ با بازی جانی دپ توسط تیم برتون انجام شد. اقتباس از «در میان جنگل» توسط سونی با بازی مریل استریپ در سال ۲۰۱۴ هم از جمله همین موارد است.
وی که برندۀ یک جایزه اسکار، هشت جایزۀ تونی، چندین جایزۀ گرمی و یک جایزه پولیتزر بود، از سوی فرانک ریچ از نیویورک تایمز به عنوان «بزرگترین و شاید مشهورترین فرد در تئاتر موزیکال» نامیده شد. سوندهایم از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۱ رییس انجمن نمایشنامه‌نویسان آمریکا بود و به افتخار هشتادمین سال تولد وی تئاتر هنری میلر در سپتامبر ۲۰۱۰ به نام تئاتر استیون سوندهایم تغییر نام داد. در نودمین سالگرد تولد وی نیز تئاتر کویین در وست اند لندن به نام این آهنگساز شد. وی سال ۲۰۱۱ جایزه ویژه از جوایز اولیویه بریتانیا را دریافت کرد و سال ۲۰۱۵ مدال آزادی ریاست جمهوری آمریکا را از اوباما گرفت.