فرانسوا پریه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
(نام اصلی: فرانسوا پیلو<ref>François Pillu</ref>) بازیگر فرانسوی تئاتر، سینما و تلویزیون. از سال 1938 تا واپسین سال فعالیتش (1996) در بیش‌تر از صد فیلم سینمایی، 20 فیلم و مجموعۀ تلویزیونی و بیش از 30 نمایش صحنه‌ای در نقش‌های اصلی یا دوم حضور داشت. پریه در زمان اوج بازیگری‌اش (سال‌های پس از جنگ جهانی دوم) از ممتازترین بازیگران فرانسه و اروپا بود. او در سال 1957 برای بازی در فیلم ژروز<ref>Gervaise</ref> برندۀ بهترین بازیگر مرد بفتا شد. پریه براثر حملۀ قلبی درگذشت. | (نام اصلی: فرانسوا پیلو<ref>François Pillu</ref>) بازیگر فرانسوی تئاتر، سینما و تلویزیون. از سال 1938 تا واپسین سال فعالیتش (1996) در بیش‌تر از صد فیلم سینمایی، 20 فیلم و مجموعۀ تلویزیونی و بیش از 30 نمایش صحنه‌ای در نقش‌های اصلی یا دوم حضور داشت. پریه در زمان اوج بازیگری‌اش (سال‌های پس از جنگ جهانی دوم) از ممتازترین بازیگران فرانسه و اروپا بود. او در سال 1957 برای بازی در فیلم ژروز<ref>Gervaise</ref> برندۀ بهترین بازیگر مرد بفتا شد. پریه براثر حملۀ قلبی درگذشت. | ||
'''برخی از آثار سینمایی''' | '''برخی از آثار سینمایی''' | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۲۲
فرانسوا پریه (پاریس 10 نوامبر 1919- 28 ژوئن 2002م) (François Périer)
(نام اصلی: فرانسوا پیلو[۱]) بازیگر فرانسوی تئاتر، سینما و تلویزیون. از سال 1938 تا واپسین سال فعالیتش (1996) در بیش‌تر از صد فیلم سینمایی، 20 فیلم و مجموعۀ تلویزیونی و بیش از 30 نمایش صحنه‌ای در نقش‌های اصلی یا دوم حضور داشت. پریه در زمان اوج بازیگری‌اش (سال‌های پس از جنگ جهانی دوم) از ممتازترین بازیگران فرانسه و اروپا بود. او در سال 1957 برای بازی در فیلم ژروز[۲] برندۀ بهترین بازیگر مرد بفتا شد. پریه براثر حملۀ قلبی درگذشت.
برخی از آثار سینمایی
- پیوند عشق (آنری دوکوآ[۳] - 1942)
- زندگی گلگون (ژان فور[۴] - 1948)
- بازگشت به زندگی (آنری-ژرژ کلوزو[۵] - 1949)
- اورفه (ژان کوکتو - 1950)
- در پارک اتفاق افتاد (ویتوریو دسیکا و جانی فرانچولینی[۶] - 1953)
- مردی که هرگز نبود (رونالد نیم[۷] - 1956)
- ژرزو (رنه کلمنت[۸] - 1957)
- شب‌های کابیریا (فدریکو فلینی - 1957)
- وصیتنامۀ اورفه (ژان کوکتو - 1960)
- عشق و زن فرانسوی (گروه کارگردانان - 1960)
- شیرین و ترش (ژاک باراتیه[۹] - 1963)
- سامورایی (ژان پیر ملویل - 1967)
- زد (کوستا گاوراس - 1969)
- دایرۀ سرخ (ژان پیر ملویل - 1970)
- استاویسکی (آلن رنه - 1974)
- نبرد پلیس‌ها (رابین دیویس[۱۰] - 1979)
- ضارب (آلن دلون - 1983)
- حق خود را بگیر (ژان- لوک گدار - 1987)
- مادام بوواری (کلود شابرول - 1991)