آتونالیته: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


آتونالیته (atonality)<br /> موسیقی‌ای که‌ در آن‌ حس‌ و معنای تونالیته<ref>tonality</ref> به‌هم‌ خورده‌ یا مبهم‌ شده‌ باشد؛ موسیقی‌ای که‌ گام‌ مشخص‌ و معلومی ندارد. آهنگ‌سازان‌ فیلم‌ و تلویزیون از این‌ موسیقی برای ایجاد موقعیت‌های اسرارآمیز یا ترسناک‌ بهره می‌گیرند، و برای نیروی آشفته‌ساز خود از فواصل یا آکوردهای نامطبوع<ref>dissonance</ref> (دیونانس) استفاده‌ می‌کنند. برای شونبرگ<ref>schoenberg</ref>، پیش‌گام‌ موسیقی آتونال‌ از ۱۹۰۹، مقصود از این‌ اصطلاح‌ آزادسازی حالت‌ بیانیِ تونال بوده‌ است و نه‌ آشفتن‌ آن‌ در وهلۀ‌ اول؛ او نیز این‌ اصطلاح‌ را برای گمراه‌کننده‌بودن‌ آن‌ رد کرد و به‌جای آن‌ از اصطلاحِ پان‌تونال‌ استفاده‌ می‌کرد.
آتونالیته (atonality)<br /> موسیقی‌ای که‌ در آن‌ حس‌ و معنای [[تونالیته]]<ref>tonality</ref> به‌هم‌ خورده‌ یا مبهم‌ شده‌ باشد؛ موسیقی‌ای که‌ گام‌ مشخص‌ و معلومی ندارد. آهنگ‌سازان‌ فیلم‌ و تلویزیون از این‌ موسیقی برای ایجاد موقعیت‌های اسرارآمیز یا ترسناک‌ بهره می‌گیرند، و برای نیروی آشفته‌ساز خود از فواصل یا آکوردهای نامطبوع<ref>dissonance</ref> (دیونانس) استفاده‌ می‌کنند. برای شونبرگ<ref>schoenberg</ref>، پیش‌گام‌ موسیقی آتونال‌ از ۱۹۰۹، مقصود از این‌ اصطلاح‌ آزادسازی حالت‌ بیانیِ تونال بوده‌ است و نه‌ آشفتن‌ آن‌ در وهلۀ‌ اول؛ او نیز این‌ اصطلاح‌ را برای گمراه‌کننده‌بودن‌ آن‌ رد کرد و به جای آن‌ از اصطلاحِ پان‌تونال‌ استفاده‌ می‌کرد.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ ‏۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۹

آتونالیته (atonality)
موسیقی‌ای که‌ در آن‌ حس‌ و معنای تونالیته[۱] به‌هم‌ خورده‌ یا مبهم‌ شده‌ باشد؛ موسیقی‌ای که‌ گام‌ مشخص‌ و معلومی ندارد. آهنگ‌سازان‌ فیلم‌ و تلویزیون از این‌ موسیقی برای ایجاد موقعیت‌های اسرارآمیز یا ترسناک‌ بهره می‌گیرند، و برای نیروی آشفته‌ساز خود از فواصل یا آکوردهای نامطبوع[۲] (دیونانس) استفاده‌ می‌کنند. برای شونبرگ[۳]، پیش‌گام‌ موسیقی آتونال‌ از ۱۹۰۹، مقصود از این‌ اصطلاح‌ آزادسازی حالت‌ بیانیِ تونال بوده‌ است و نه‌ آشفتن‌ آن‌ در وهلۀ‌ اول؛ او نیز این‌ اصطلاح‌ را برای گمراه‌کننده‌بودن‌ آن‌ رد کرد و به جای آن‌ از اصطلاحِ پان‌تونال‌ استفاده‌ می‌کرد.

 


  1. tonality
  2. dissonance
  3. schoenberg