دوامی، عبدالله (تفرش ۱۲۷۰ـ تهران ۱۳۵۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل= | ||
| شغل و تخصص اصلی =خواننده | | شغل و تخصص اصلی =خواننده | ||
|شغل و تخصص های دیگر=مدرس | |شغل و تخصص های دیگر=مدرس آواز | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:20167900-1.jpg|بندانگشتی|عبدالله دوامی]] | [[پرونده:20167900-1.jpg|بندانگشتی|عبدالله دوامی]] | ||
دوامی، عبدالله (تفرش ۱۲۷۰ـ تهران ۱۳۵۹ش)<br><p>خواننده، ردیف‌دان و مدرس آواز ایرانی. در ابتدای جوانی به تهران آمد و از علیخان نایب‌السلطنه، استاد مشهور آواز در عصر ناصری، تعلیم گرفت. همچنین از محضر | دوامی، عبدالله (تفرش ۱۲۷۰ـ تهران ۱۳۵۹ش)<br><p>خواننده، ردیف‌دان و مدرس آواز ایرانی. در ابتدای جوانی به تهران آمد و از علیخان نایب‌السلطنه، استاد مشهور آواز در عصر ناصری، تعلیم گرفت. همچنین از محضر سماع حضور، استاد سنتور؛ میرزا حسینقلی، استاد تار؛ حسین‌خان اسماعیل‌زاده، استاد کمانچه و دیگر هنرمندان بزرگ آن دوره بهره بسیار گرفت و با خودآموزی و تحقیق، به مجری توانای تصنیف‌ها و ضربی‌های قدیمی و مرجع شفاهی قطعات ضربی موسیقی ایرانی تبدیل شد. دوامی در ضبط صفحات گرامافون در سال‌های پیش از [[جنگ جهانی دوم]]، همراه [[درویش خان|درویش‌خان]]، استاد تار؛ [[طاهرزاده، حسین (اصفهان ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۳۴ش)|سید حسین طاهرزاده]] و [[اقبال آذر، ابوالحسن (قزوین ۱۲۴۷ـ تبریز ۱۳۵۰ش)|ابوالحسن اقبال‌آذر]]، استادان آواز، و [[رامشگر، باقرخان (ح ۱۲۵۰ـ تهران ۱۳۳۸ق)|باقرخان رامشگر]]، استاد کمانچه، شرکت داشت و صفحات متعددی از تصنیف‌ها و ضربی‌ها، پر کرد. در این صفحات او تنبک نواخته که گاه درویش با تار و گاه باقرخان با کمانچه او را همراهی کرده‌اند. یک صفحه دوخوانی (آواز دونفره) با اقبال‌آذر و اجرای چند تصنیف از عارف نیز از او برجای مانده است. عبدالله دوامی از ۱۳۰۵، که آخرین کنسرت عمومی خود را به یاد درویش‌خان برگزار کرد، دیگر برای عموم برنامه اجرا نکرد اما در کنار کار اداری، برای هنرجویان داوطلب، ردیف‌آواز و مجموعه ترانه‌های ضربی قدیم را تدریس می‌کرد. [[پایور، فرامرز (تهران ۱۳۱۱ش ـ ۱۳۸۸)|فرامرز پایور]]، نوازندۀ سنتور و شاگرد [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]] به توصیۀ استادش، دورۀ کامل ردیف‌آوازی و قطعات ضربی دوامی را روی نوار ضبط کرد (۱۳۳۷ـ۱۳۳۹) و نُت‌های آن را نوشت که ۴۰ سال بعد (۱۳۷۹) با عنوان ''ردیف‌آوازی و تصنیف‌های قدیمی به روایت استاد عبدالله دوامی'' منتشر شد. دوامی در تهیه و تدوین کتاب ''سرگذشت موسیقی ایران''، مشاور [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روح‌الله خالقی]] بود و شرح‌حال‌ها و قصه‌ها و نکته‌های بسیاری را در مورد هنرمندان قدیم در اختیار خالقی قرار داد و در تنظیم تصنیف‌های قدیمی برای اجرا در برنامه‌های ''گل‌ها'' نیز همکاری داشت. همچنین به‌دعوت [[امیرجاهد، محمدعلی (۱۲۷۴ـ تهران ۱۳۵۶ش)|محمدعلی امیرجاهد]] در کلاس‌های شبانه [[هنرستان موسیقی ملی]] تدریس می‌کرد و در ۱۳۴۷ به‌دعوت [[صفوت، داریوش (تهران ۱۳۰۷ ـ۱۳۹۲ش)|داریوش صفوت]] در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی و در ۱۳۵۲، در «موزۀ صبا» به‌تدریس هنرجویان پرداخت که [[کریمی، محمود (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمی]] و [[محمدرضا شجریان (خواننده)|محمدرضا شجریان]] نیز از شاگردان او بوده‌اند. ردیف دوامی را [[منصوری، ابراهیم (۱۲۷۸ـ۱۳۴۸ش)|ابراهیم منصوری]] و [[لطفی، محمدرضا (گرگان ۱۳۲۵ـ۱۳۹۳ش)|محمدرضا لطفی]] جداگانه گردآوری کرده‌اند که منتشر نشده است؛ و روایت محمدرضا لطفی، اجرای مجددی است از ردیف او با صدای [[ناصح پور، نصرالله (اردبیل ۱۳۱۹ش )|نصرالله ناصح‌پور]]، شاگرد دوامی، با همراهی تار لطفی که فقط بخش شور آن منتشر شده است.</p> | ||
<br><!--20167900--> | <br><!--20167900--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۹
| عبدالله دوامی | |
|---|---|
| زادروز |
تفرش ۱۲۷۰ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۵۹ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده |
| شغل و تخصص های دیگر | مدرس آواز |
| آثار | یک صفحه دوخوانی (آواز دونفره) با اقبال آذر و اجرای چند تصنیف از عارف؛ دوره کامل ردیف آوازی و قطعات ضربی دوامی به کوشش فرامرز پایور(۱۳۳۷ـ۱۳۳۹) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | مجری تصنیف‌ها و ضربی‌های قدیمی و مرجع شفاهی قطعات ضربی موسیقی ایرانی |
دوامی، عبدالله (تفرش ۱۲۷۰ـ تهران ۱۳۵۹ش)
خواننده، ردیف‌دان و مدرس آواز ایرانی. در ابتدای جوانی به تهران آمد و از علیخان نایب‌السلطنه، استاد مشهور آواز در عصر ناصری، تعلیم گرفت. همچنین از محضر سماع حضور، استاد سنتور؛ میرزا حسینقلی، استاد تار؛ حسین‌خان اسماعیل‌زاده، استاد کمانچه و دیگر هنرمندان بزرگ آن دوره بهره بسیار گرفت و با خودآموزی و تحقیق، به مجری توانای تصنیف‌ها و ضربی‌های قدیمی و مرجع شفاهی قطعات ضربی موسیقی ایرانی تبدیل شد. دوامی در ضبط صفحات گرامافون در سال‌های پیش از جنگ جهانی دوم، همراه درویش‌خان، استاد تار؛ سید حسین طاهرزاده و ابوالحسن اقبال‌آذر، استادان آواز، و باقرخان رامشگر، استاد کمانچه، شرکت داشت و صفحات متعددی از تصنیف‌ها و ضربی‌ها، پر کرد. در این صفحات او تنبک نواخته که گاه درویش با تار و گاه باقرخان با کمانچه او را همراهی کرده‌اند. یک صفحه دوخوانی (آواز دونفره) با اقبال‌آذر و اجرای چند تصنیف از عارف نیز از او برجای مانده است. عبدالله دوامی از ۱۳۰۵، که آخرین کنسرت عمومی خود را به یاد درویش‌خان برگزار کرد، دیگر برای عموم برنامه اجرا نکرد اما در کنار کار اداری، برای هنرجویان داوطلب، ردیف‌آواز و مجموعه ترانه‌های ضربی قدیم را تدریس می‌کرد. فرامرز پایور، نوازندۀ سنتور و شاگرد ابوالحسن صبا به توصیۀ استادش، دورۀ کامل ردیف‌آوازی و قطعات ضربی دوامی را روی نوار ضبط کرد (۱۳۳۷ـ۱۳۳۹) و نُت‌های آن را نوشت که ۴۰ سال بعد (۱۳۷۹) با عنوان ردیف‌آوازی و تصنیف‌های قدیمی به روایت استاد عبدالله دوامی منتشر شد. دوامی در تهیه و تدوین کتاب سرگذشت موسیقی ایران، مشاور روح‌الله خالقی بود و شرح‌حال‌ها و قصه‌ها و نکته‌های بسیاری را در مورد هنرمندان قدیم در اختیار خالقی قرار داد و در تنظیم تصنیف‌های قدیمی برای اجرا در برنامه‌های گل‌ها نیز همکاری داشت. همچنین به‌دعوت محمدعلی امیرجاهد در کلاس‌های شبانه هنرستان موسیقی ملی تدریس می‌کرد و در ۱۳۴۷ به‌دعوت داریوش صفوت در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی و در ۱۳۵۲، در «موزۀ صبا» به‌تدریس هنرجویان پرداخت که محمود کریمی و محمدرضا شجریان نیز از شاگردان او بوده‌اند. ردیف دوامی را ابراهیم منصوری و محمدرضا لطفی جداگانه گردآوری کرده‌اند که منتشر نشده است؛ و روایت محمدرضا لطفی، اجرای مجددی است از ردیف او با صدای نصرالله ناصح‌پور، شاگرد دوامی، با همراهی تار لطفی که فقط بخش شور آن منتشر شده است.