اپرت: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اُپِرِت (operetta)<br>فرم سَبُک اپرا، دارای موسیقی، رقص، و گفت‌وگو. خط داستانی آن رمانتیک و احساساتی است و اغلب عناصر هزل و هجو را نیز در خود دارد. ریشه‌های آن را در اپرا کمیک قرن ۱۹ می‌توان یافت و هدف آن فقط ایجاد سرگرمی و شادمانی است. از نمونه‌های اپرت عبارت‌اند از ''اورفه در جهنم''<ref>''Orphée aux enfers/Orpheus in the Underworld''</ref> اثر اوفِنباخ<ref>Offenbach</ref> (۱۸۵۸)، ''خفاش''<ref>''Die Fledermaus/The Flittermouse''</ref> اثر یوهان اشتراوس<ref>Johann Strauss</ref> (۱۸۷۴)، و ''دزدان دریایی پِنتسانچه''<ref>''The Pirates of Penzance''</ref> (۱۸۷۹) و ''میکادو''<ref>''The Mikado''</ref> (۱۸۸۵) اثر گیلبرت<ref>Gilbert</ref> و سالیوان<ref>Sullivan</ref>. در ایران میرزادۀ عشقی (با تلقی مخصوص به خود از این اصطلاح) اپرت‌های مشهوری همچون ''رستاخیز سلاطین ایران'' (''خرابه‌های مدائن'') و ''بچۀ گدا'' را تصنیف کرد و به روی صحنه برد. | اُپِرِت (operetta)<br>فرم سَبُک اپرا، دارای موسیقی، رقص، و گفت‌وگو. خط داستانی آن رمانتیک و احساساتی است و اغلب عناصر هزل و هجو را نیز در خود دارد. ریشه‌های آن را در اپرا کمیک قرن ۱۹ می‌توان یافت و هدف آن فقط ایجاد سرگرمی و شادمانی است. از نمونه‌های اپرت عبارت‌اند از ''اورفه در جهنم''<ref>''Orphée aux enfers/Orpheus in the Underworld''</ref> اثر [[اوفنباخ ، ژاک (۱۸۱۹ـ۱۸۸۰)|اوفِنباخ]]<ref>Offenbach</ref> (۱۸۵۸)، ''خفاش''<ref>''Die Fledermaus/The Flittermouse''</ref> اثر [[اشتراوس، یوهان (۱۸۲۵ـ۱۸۹۹)|یوهان اشتراوس]]<ref>Johann Strauss</ref> (۱۸۷۴)، و ''دزدان دریایی پِنتسانچه''<ref>''The Pirates of Penzance''</ref> (۱۸۷۹) و ''میکادو''<ref>''The Mikado''</ref> (۱۸۸۵) اثر [[استوارت، گیلبرت (۱۷۵۵ـ۱۸۲۸)|گیلبرت]]<ref>Gilbert</ref> و سالیوان<ref>Sullivan</ref>. در ایران میرزادۀ عشقی (با تلقی مخصوص به خود از این اصطلاح) اپرت‌های مشهوری همچون ''رستاخیز سلاطین ایران'' (''خرابه‌های مدائن'') و ''بچۀ گدا'' را تصنیف کرد و به روی صحنه برد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۰
اُپِرِت (operetta)
فرم سَبُک اپرا، دارای موسیقی، رقص، و گفت‌وگو. خط داستانی آن رمانتیک و احساساتی است و اغلب عناصر هزل و هجو را نیز در خود دارد. ریشه‌های آن را در اپرا کمیک قرن ۱۹ می‌توان یافت و هدف آن فقط ایجاد سرگرمی و شادمانی است. از نمونه‌های اپرت عبارت‌اند از اورفه در جهنم[۱] اثر اوفِنباخ[۲] (۱۸۵۸)، خفاش[۳] اثر یوهان اشتراوس[۴] (۱۸۷۴)، و دزدان دریایی پِنتسانچه[۵] (۱۸۷۹) و میکادو[۶] (۱۸۸۵) اثر گیلبرت[۷] و سالیوان[۸]. در ایران میرزادۀ عشقی (با تلقی مخصوص به خود از این اصطلاح) اپرت‌های مشهوری همچون رستاخیز سلاطین ایران (خرابه‌های مدائن) و بچۀ گدا را تصنیف کرد و به روی صحنه برد.