جیسون روباردز: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۵۰

جیسون روباردز (ایلینوی ۲۶ ژوئیهٔ ۱۹۲۲ - کنتیکت ۲۶ دسامبر ۲۰۰۰م) Jason Robards

(نام کامل: جیسون نلسون روباردز جونیور^[۱]) بازیگر. از معدود بازیگرانی است که موفق شده دو بار پیاپی (برای فیلم‌های همه مردان رئیس‌جمهور و جولیا) برندۀ جایزه اسکار شود. روباردز طی چهل حضور فعالیت در سینما (1959 - 1999م) در 60 فیلم نقش‌آفرینی کرد.

پدر جیسون نیز در دورۀ سینمای صامت بازیگر سینما و تئاتر بود. جیسون هفت سال در نیروی دریایی امریکا خدمت کرد و در جریان حمله به پرل هاربر^[۲] (7 دسامبر 1941م) حضور داشت. برای ورود به دنیای نمایش به نیویورک رفت و در گرینویچ ویلیج^[۳] مستقر شد. گهگاه روی صحنه می‌رفت و در نمایش‌های رادیویی و تلویزیونی نقش‌هایی را به عهده می‌گرفت. در ضمن برای امرار معاش آموزگاری می‌کرد و راننده تاکسی بود؛ تا این‌که در نیمۀ دوم دهۀ ۱۹۵۰ با شرکت در اجرای نمایشنامه‌هایی از یوجین اونیل در برادوی^[۴] به شهرت رسید. از اواخر دههٔ ۱۹۵۰ نیز جلوی دوربین رفت و تا آخر عمر در عرصۀ سینما و تلویزیون فعالیت مستمری داشت و از بازیگران مورد احترام هالیوود به شمار می‌آمد. برای ایفای نقش هوارد هیوز در ملوین و هوارد^[۵] کاندیدای دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش دوم بود و این جایزه را برای ایفای نقش بن برادلی^[۶]، سردبیر واشینگتن پست، در همه مردان رئیس جمهور^[۷] و داشیل همت^[۸] در جولیا^[۹] از آن خود کرد و علاوه بر اینها برای سفر دراز روز در شب^[۱۰] در جشنواره کن برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر (به طور گروهی) شد.

همسران اول، سوم و چهارمش، الینور پیتمن^[۱۱] (1948 - 1958)، لورن باکال (1961 - 1969) و لوییس اوکانر^[۱۲] (از 1970 تا زمان مرگ روباردز) و همچنین فرزندانش جیسون روباردز سوم^[۱۳] (از پیتمن) و سام روباردز^[۱۴] (از باکال) بازیگرند. روباردز بر اثر ابتلا به سرطان ریه درگذشت.

جیسون روباردز روی پرده فردی ترش‌رو و خشن می‌نمود که بخشی از آن نتیجهٔ مستقیم جراحی ترمیمی وسیعی بود که به دنبال سانحهٔ اتوموبیل روی صورتش انجام گرفت و بخشی دیگر به خاطر تصویر ذهنی مردم از او به عنوان یک هنرمند الکلی زجر کشیده. روباردز توانست در فیلم‌ها هم وجه تاریک و هم وجه شوخ‌طبع شخصیت خود را به نمایش بگذارد. مثلاً در فیلم‌هایی مثل ساعت اسلحه^[۱۵]، روزی روزگاری در غرب^[۱۶] و کشتار روز ولنتاین^[۱۷] (در نقش آل کاپون)، فردی است بی‌قید، خائن و دست‌نیافتنی و بالعکس در شبی که به مینسکی حمله کردند^[۱۸] و سرود کیبل هوگ^[۱۹] (که خود بارها از آن به عنوان بهترین بازی‌اش یاد کرده است) شخصیت ساده‌تری ارائه کرده و به بطن اثر مایه‌ای فکاهی بخشیده است.

↑ Jason Nelson Robards Jr.
↑ Attack on Pearl Harbor
↑ Greenwich Village
↑ Broadway Theatre
↑ Melvin and Howard
↑ Ben Bradlee
↑ All the President's Men
↑ Dashiell Hammett
↑ Julia
↑ Long Day's Journey into Night
↑ Eleanor Pittman
↑ Lois O'Connor
↑ Jason Robards Sr
↑ Sam Robards
↑ Hour of the Gun
↑ Once Upon a Time in the West
↑ The St. Valentine's Day Massacre
↑ The Night They Raided Minsky's
↑ The Ballad of Cable Hogue

[1] Jason Nelson Robards Jr.

[2] Attack on Pearl Harbor

[3] Greenwich Village

[4] Broadway Theatre

[5] Melvin and Howard

[6] Ben Bradlee

[7] All the President's Men

[8] Dashiell Hammett

[9] Julia

[10] Long Day's Journey into Night

[11] Eleanor Pittman

[12] Lois O'Connor

[13] Jason Robards Sr

[14] Sam Robards

[15] Hour of the Gun

[16] Once Upon a Time in the West

[17] The St. Valentine's Day Massacre

[18] The Night They Raided Minsky's

[19] The Ballad of Cable Hogue

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 پدر جیسون نیز در دورۀ سینمای صامت بازیگر سینما و تئاتر بود. جیسون هفت سال در نیروی دریایی امریکا خدمت کرد و در جریان حمله به پرل هاربر<ref>Attack on Pearl Harbor</ref> (7 دسامبر 1941م) حضور داشت. برای ورود به دنیای نمایش به نیویورک رفت و در گرینویچ ویلیج<ref>Greenwich Village</ref> مستقر شد. گهگاه روی صحنه می‌رفت و در نمایش‌های رادیویی و تلویزیونی نقش‌هایی را به عهده می‌گرفت. در ضمن برای امرار معاش آموزگاری می‌کرد و راننده تاکسی بود؛ تا این‌که در نیمۀ دوم دهۀ ۱۹۵۰ با شرکت در اجرای نمایشنامه‌هایی از [[یوجین اونیل]] در برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> به شهرت رسید. از اواخر دههٔ ۱۹۵۰ نیز جلوی دوربین رفت و تا آخر عمر در عرصۀ سینما و تلویزیون فعالیت مستمری داشت و از بازیگران مورد احترام هالیوود به شمار می‌آمد. برای ایفای نقش [[هوارد هیوز]] در ''ملوین و هوارد''<ref>''Melvin and Howard''</ref> کاندیدای دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش دوم بود و این جایزه را برای ایفای نقش بن برادلی<ref>Ben Bradlee</ref>، سردبیر [[واشینگتن پست]]، در ''همه مردان رئیس جمهور''<ref>''All the President's Men''</ref> و داشیل همت<ref>Dashiell Hammett</ref> در ''جولیا''<ref>''Julia''</ref> از آن خود کرد و علاوه بر اینها برای ''سفر دراز روز در شب''<ref>''Long Day's Journey into Night''</ref> در جشنواره کن برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر (به طور گروهی) شد.
-همسران اول، سوم و چهارمش، الینور پیتمن<ref>Eleanor Pittman</ref> (1948 - 1958)، [[لورن باکال]] (1961 - 1969) و لوییس اوکانر<ref>Lois O'Connor</ref> (از 1970 تا زمان مرگ روباردز) و همچنین فرزندانش جیسون روباردز سوم<ref>Jason Robards Sr</ref> (از پیتمن) و سام روباردز<ref>Sam Robards</ref> (از باکال) بازیگرند.
+همسران اول، سوم و چهارمش، الینور پیتمن<ref>Eleanor Pittman</ref> (1948 - 1958)، [[لورن باکال]] (1961 - 1969) و لوییس اوکانر<ref>Lois O'Connor</ref> (از 1970 تا زمان مرگ روباردز) و همچنین فرزندانش جیسون روباردز سوم<ref>Jason Robards Sr</ref> (از پیتمن) و سام روباردز<ref>Sam Robards</ref> (از باکال) بازیگرند. روباردز بر اثر ابتلا به سرطان ریه درگذشت.
+جیسون روباردز روی پرده فردی ترش‌رو و خشن می‌نمود که بخشی از آن نتیجهٔ مستقیم جراحی ترمیمی وسیعی بود که به دنبال سانحهٔ اتوموبیل روی صورتش انجام گرفت و بخشی دیگر به خاطر تصویر ذهنی مردم از او به عنوان یک هنرمند الکلی زجر کشیده. روباردز توانست در فیلم‌ها هم وجه تاریک و هم وجه شوخ‌طبع شخصیت خود را به نمایش بگذارد. مثلاً در فیلم‌هایی مثل ''ساعت اسلحه''<ref>''Hour of the Gun''</ref>''، روزی روزگاری در غرب''<ref>''Once Upon a Time in the West''</ref> ''و کشتار روز ولنتاین''<ref>''The St. Valentine's Day Massacre''</ref> (در نقش [[کاپون، آلفونس (۱۸۹۹ـ۱۹۴۷)|آل کاپون]])، فردی است بی‌قید، خائن و دست‌نیافتنی و بالعکس در ''شبی که به مینسکی حمله کردند''<ref>''The Night They Raided Minsky's''</ref> و ''سرود کیبل هوگ''<ref>''The Ballad of Cable Hogue''</ref> (که خود بارها از آن به عنوان بهترین بازی‌اش یاد کرده است) شخصیت ساده‌تری ارائه کرده و به بطن اثر مایه‌ای فکاهی بخشیده است.
 ----