بهرام سارنگ: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
خوانندهی ایرانی موسیقی سنتی. از 10 سالگی با گوش دادن آواز خوانندگانی چون [[غلامحسین | خوانندهی ایرانی موسیقی سنتی. از 10 سالگی با گوش دادن آواز خوانندگانی چون [[بنان، غلامحسین (انگرود ۱۲۹۰ـ تهران ۱۳۶۴ش)|غلامحسین بنان]]، [[قوامی، حسین (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|حسین قوامی]]، [[ادیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)|ادیب خوانساری]]، [[دردشتی، یونس|یونس دردشتی]]، [[اقبال آذر، ابوالحسن (قزوین ۱۲۴۷ـ تبریز ۱۳۵۰ش)|اقبال آذر]] و دیگران از طریق برنامههای رادیو، با دستگاههای موسیقی ایرانی آشنا شد. در ۱۳ سالگی به یادگیری ویولن پرداخت و همزمان مقـدمات تئوری موسیقی را نیز فراگرفت. در ۱۷ سالگی آوازش از رادیو تبریز پخش شد. او در همین دوره از دکتر [[احد بهجت]] و دکتر فراهی نیز آموزش گرفته و سـه دوره مقام نخست آواز را در مسابقات هنری آموزشگاههای آذربایجان شرقی به دست آورده است. پس از پایان تحصیلات دبیرستان و خدمت سربازی، در سال ۱۳۵۰ برای ادامهی تحصیل به تهران رفت و همزمان در کلاسهای شبانهی [[هنرستان عالی موسیقی]]، ردیفهای آواز را نزد [[کریمی، محمود (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمی]] و [[مهرتاش، اسماعیل ( تهران ۱۲۸۳ـ۱۳۵۹ش)|اسماعیل مهرتاش]] فراگرفت. | ||
سارنگ از سال ۱۳۵۶ در رادیو ایران (از جمله در برنامههای [[منوچهر نوذری]]) اجرا داشته و از سال ۱۳۶۱ تا 1366 هم خوشنویسی را از [[عبدالرسولی، مرتضی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۷۳ش)| | سارنگ از سال ۱۳۵۶ در رادیو ایران (از جمله در برنامههای [[نوذری، منوچهر (قزوین ۱۳۱۵ـ تهران ۱۳۸۴ش)|منوچهر نوذری]]) اجرا داشته و از سال ۱۳۶۱ تا 1366 هم خوشنویسی را از [[عبدالرسولی، مرتضی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۷۳ش)|مرتضی عبدالرسولی]] یاد گرفته است. در سالهای ابتدایی دههی 1630 با [[لطفی، محمدرضا (گرگان ۱۳۲۵ـ۱۳۹۳ش)|محمدرضا لطفی]] و گروه شیدا چند کنسرت را اجرا کرد. از سال ۱۳۶۷ همکاری خود را با انجمن موسیقی ایران و واحد موسیقی رادیو و تلویزیون و گروههای موسیقی آغـاز کرد و کنسرتهای فراوانی را در ایران و خارج از کشور برگزار کرد. او در چندین دوره از جشنوارهی موسیقی فجر شرکت داشته و با گروه [[پایور، فرامرز|فرامرز پایور]] هم کنسرتی در [[تالار وحدت]] برگزار کرده است. بهرام سارنگ به خاطر ابتلا به بیماری سرطان در آمریکا درگذشت و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد. | ||
برخی از آلبومها: ''شرح شوق'' (آهنگساز: [[مهرداد دلنوازی]])؛ ''روح سنتور'' (با تنظیم [[اسماعیل تهرانی]])؛ ''نشاطانگیز'' (آهنگساز: داود ورزیده)؛ ''پنهان در غبار'' (آهنگساز: [[جواد لشکری]])؛ ''اُوینار'' (موسیقی محلی- با تنظیم مریم سروشنسب)؛ ''کمند عاشق'' (منتخب آثار)؛ ''حال دل'' (آهنگساز: مهدی ستایشگر)؛ ''درگاه جمال'' (آهنگساز: مهرداد دلنوازی)؛ ''سرگشته'' (آهنگساز: [[رضا شفیعیان]]). | برخی از آلبومها: ''شرح شوق'' (آهنگساز: [[مهرداد دلنوازی]])؛ ''روح سنتور'' (با تنظیم [[اسماعیل تهرانی]])؛ ''نشاطانگیز'' (آهنگساز: داود ورزیده)؛ ''پنهان در غبار'' (آهنگساز: [[جواد لشکری]])؛ ''اُوینار'' (موسیقی محلی- با تنظیم مریم سروشنسب)؛ ''کمند عاشق'' (منتخب آثار)؛ ''حال دل'' (آهنگساز: مهدی ستایشگر)؛ ''درگاه جمال'' (آهنگساز: مهرداد دلنوازی)؛ ''سرگشته'' (آهنگساز: [[شفیعیان، رضا (تهران ۱۳۲۰ش)|رضا شفیعیان]]). | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۲۳
| بهرام سارنگ | |
|---|---|
| زادروز |
میانه ۱۳۳۰ش |
| درگذشت | امریکا 18 شهریور 1391ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشآموختهی هنرستان عالی موسیقی |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده |
| سبک | سنتی |
| آثار | حال دل (آهنگساز: مهدی ستایشگر)؛ درگاه جمال (آهنگساز: مهرداد دلنوازی)؛ سرگشته (آهنگساز: رضا شفیعیان). |
| گروه مقاله | موسیقی |
بهرام سارنگ (میانه ۱۳۳۰ش- امریکا 18 شهریور 1391ش)
خوانندهی ایرانی موسیقی سنتی. از 10 سالگی با گوش دادن آواز خوانندگانی چون غلامحسین بنان، حسین قوامی، ادیب خوانساری، یونس دردشتی، اقبال آذر و دیگران از طریق برنامههای رادیو، با دستگاههای موسیقی ایرانی آشنا شد. در ۱۳ سالگی به یادگیری ویولن پرداخت و همزمان مقـدمات تئوری موسیقی را نیز فراگرفت. در ۱۷ سالگی آوازش از رادیو تبریز پخش شد. او در همین دوره از دکتر احد بهجت و دکتر فراهی نیز آموزش گرفته و سـه دوره مقام نخست آواز را در مسابقات هنری آموزشگاههای آذربایجان شرقی به دست آورده است. پس از پایان تحصیلات دبیرستان و خدمت سربازی، در سال ۱۳۵۰ برای ادامهی تحصیل به تهران رفت و همزمان در کلاسهای شبانهی هنرستان عالی موسیقی، ردیفهای آواز را نزد محمود کریمی و اسماعیل مهرتاش فراگرفت.
سارنگ از سال ۱۳۵۶ در رادیو ایران (از جمله در برنامههای منوچهر نوذری) اجرا داشته و از سال ۱۳۶۱ تا 1366 هم خوشنویسی را از مرتضی عبدالرسولی یاد گرفته است. در سالهای ابتدایی دههی 1630 با محمدرضا لطفی و گروه شیدا چند کنسرت را اجرا کرد. از سال ۱۳۶۷ همکاری خود را با انجمن موسیقی ایران و واحد موسیقی رادیو و تلویزیون و گروههای موسیقی آغـاز کرد و کنسرتهای فراوانی را در ایران و خارج از کشور برگزار کرد. او در چندین دوره از جشنوارهی موسیقی فجر شرکت داشته و با گروه فرامرز پایور هم کنسرتی در تالار وحدت برگزار کرده است. بهرام سارنگ به خاطر ابتلا به بیماری سرطان در آمریکا درگذشت و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
برخی از آلبومها: شرح شوق (آهنگساز: مهرداد دلنوازی)؛ روح سنتور (با تنظیم اسماعیل تهرانی)؛ نشاطانگیز (آهنگساز: داود ورزیده)؛ پنهان در غبار (آهنگساز: جواد لشکری)؛ اُوینار (موسیقی محلی- با تنظیم مریم سروشنسب)؛ کمند عاشق (منتخب آثار)؛ حال دل (آهنگساز: مهدی ستایشگر)؛ درگاه جمال (آهنگساز: مهرداد دلنوازی)؛ سرگشته (آهنگساز: رضا شفیعیان).