آقا رضا همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
فقیه امامی. پس از استادش سید محمدحسن شیرازی، مدتی کوتاه [[مرجع تقلید]] [[امامیه]] بود، اما به امور مرجعیت چندان نمی‌پرداخت و بیشتر در کار مطالعه، تألیف و تدریس بود. دیری نپایید که به‌سبب ابتلا به بیماری [[سل]] و فراموشی از مرجعیت کناره گرفت. برخی او را اعلم می‌دانستند. حاشیه بر ''نجاة‌العباد'' شیرازی رسالۀ عملیۀ اوست. شیخ انصاری و میرزاحسن تهرانی از استادان او بوده‌اند. ''مصباح الفقیه''، حاشیه بر ''رسائل'' و ''مکاسب''، هردو اثر شیخ انصاری، حاشیۀ ناتمام بر ''ریاض‌المسائل'' سیدعلی طباطبایی و ''تقریرات'' از آثار اوست. مجلس درس آقا رضا همدانی معروف بود. عبدالحسین تستری، حسین مغنیه، شیخ آقا بزرگ طهرانی و آقا حسین قمی از شاگردان او بودند. وی در اصالت کتاب ''فقه‌الرضا'' (ع) تردید داشت، و ملاک حجیت خبر را اطمینان به صدور آن می‌دانست. با آن‌که به حُجّیتِ شهرت عقیده نداشت، خلاف مشهور فتوا نمی‌داد. | فقیه امامی. پس از استادش سید محمدحسن شیرازی، مدتی کوتاه [[مرجع تقلید]] [[امامیه]] بود، اما به امور مرجعیت چندان نمی‌پرداخت و بیشتر در کار مطالعه، تألیف و تدریس بود. دیری نپایید که به‌سبب ابتلا به بیماری [[سل]] و فراموشی از مرجعیت کناره گرفت. برخی او را اعلم می‌دانستند. حاشیه بر ''نجاة‌العباد'' شیرازی رسالۀ عملیۀ اوست. [[شیخ انصاری]] و میرزاحسن تهرانی از استادان او بوده‌اند. ''مصباح الفقیه''، حاشیه بر ''رسائل'' و ''مکاسب''، هردو اثر شیخ انصاری، حاشیۀ ناتمام بر ''ریاض‌المسائل'' [[طباطبایی، سید علی|سیدعلی طباطبایی]] و ''تقریرات'' از آثار اوست. مجلس درس آقا رضا همدانی معروف بود. عبدالحسین تستری، حسین مغنیه، [[آقا بزرگ طهرانی، محمدحسن (تهران ۱۲۵۵ـ نجف ۱۳۴۸ش)|شیخ آقا بزرگ طهرانی]] و [[قمی، حسین (۱۲۰۹ـ۱۲۹۵ش)|آقا حسین قمی]] از شاگردان او بودند. وی در اصالت کتاب ''فقه‌الرضا'' (ع) تردید داشت، و ملاک حجیت خبر را اطمینان به صدور آن می‌دانست. با آن‌که به حُجّیتِ شهرت عقیده نداشت، خلاف مشهور [[فتوا]] نمی‌داد. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۴
| جعبه زندگینامه |
|---|
آقا رضا همدانی (همدان ح ۱۲۵۰ـ سامرا ۱۳۲۲/۱۳۱۸ق) Agha Reza Hamedani
فقیه امامی. پس از استادش سید محمدحسن شیرازی، مدتی کوتاه مرجع تقلید امامیه بود، اما به امور مرجعیت چندان نمی‌پرداخت و بیشتر در کار مطالعه، تألیف و تدریس بود. دیری نپایید که به‌سبب ابتلا به بیماری سل و فراموشی از مرجعیت کناره گرفت. برخی او را اعلم می‌دانستند. حاشیه بر نجاة‌العباد شیرازی رسالۀ عملیۀ اوست. شیخ انصاری و میرزاحسن تهرانی از استادان او بوده‌اند. مصباح الفقیه، حاشیه بر رسائل و مکاسب، هردو اثر شیخ انصاری، حاشیۀ ناتمام بر ریاض‌المسائل سیدعلی طباطبایی و تقریرات از آثار اوست. مجلس درس آقا رضا همدانی معروف بود. عبدالحسین تستری، حسین مغنیه، شیخ آقا بزرگ طهرانی و آقا حسین قمی از شاگردان او بودند. وی در اصالت کتاب فقه‌الرضا (ع) تردید داشت، و ملاک حجیت خبر را اطمینان به صدور آن می‌دانست. با آن‌که به حُجّیتِ شهرت عقیده نداشت، خلاف مشهور فتوا نمی‌داد.