بقعه بابا رکن الدین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات اماکن5|نام=بقعۀ امیرسیف|نام لاتین=|نام‌های دیگر=|کشور=ایران|استان=خوزستان|موقعیت=شهرستان اندیمشک|کاربري=آرامگاه|مشخصات معماری=بنایی مستطیلی‌شکل با اضلاع داخلی 4×3متر و گنبد 12متری|سازنده=|زمان ساخت=}} | |||
بُقعۀ بابا رُکنِ‌الدین (اصفهان)<br> | بُقعۀ بابا رُکنِ‌الدین (اصفهان)<br> | ||
[[پرونده: 12279600-1.jpg | بندانگشتی| | [[پرونده: 12279600-1.jpg | بندانگشتی|بقعۀ بابا رکن‌الدين]][[پرونده: 12279600.jpg | بندانگشتی|بقعۀ بابا رکن‌الدين]]آرامگاه بابا رکن‌الدین مسعود بن عبدالله بیضاوی، از عرفای قرن ۸ق. براساس کتیبه‌های موجود، احداث آن در دوره [[شاه عباس کبیر|شاه‌عباس صفوی اول]] آغاز شد، و در ۱۰۳۹ق به پایان رسید. پس از آن، یک‌بار در ۱۲۰۰ق، و بار دیگر در ۱۳۲۹ش مرمت گردید. در این بقعه، افراد معروفی همچون [[الله وردی خان|الله‌وردی‌خان]]، مدفون‌اند. بقعه در قبرستان تاریخی [[تخت فولاد، گورستان|تخت فولاد]] [[اصفهان، شهر|اصفهان]] قرار دارد، و سنگ مزار آن (۷۶۹ق) قدیمی‌‌ترین سنگ مزار تاریخ‌دار این قبرستان است. سال ۱۳۱۲ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. | ||
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۸
| بقعۀ امیرسیف | |
|---|---|
| نام فارسی | بقعۀ امیرسیف |
| کشور | ایران |
| استان | خوزستان |
| موقعیت | شهرستان اندیمشک |
| کاربری | آرامگاه |
| مشخصات معماری | بنایی مستطیلی‌شکل با اضلاع داخلی 4×3متر و گنبد 12متری |
بُقعۀ بابا رُکنِ‌الدین (اصفهان)
آرامگاه بابا رکن‌الدین مسعود بن عبدالله بیضاوی، از عرفای قرن ۸ق. براساس کتیبه‌های موجود، احداث آن در دوره شاه‌عباس صفوی اول آغاز شد، و در ۱۰۳۹ق به پایان رسید. پس از آن، یک‌بار در ۱۲۰۰ق، و بار دیگر در ۱۳۲۹ش مرمت گردید. در این بقعه، افراد معروفی همچون الله‌وردی‌خان، مدفون‌اند. بقعه در قبرستان تاریخی تخت فولاد اصفهان قرار دارد، و سنگ مزار آن (۷۶۹ق) قدیمی‌‌ترین سنگ مزار تاریخ‌دار این قبرستان است. سال ۱۳۱۲ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مشخصات معماری
این بنا گنبدخانه‌ای با قاعدۀ پنج‌ضلعی منتظم دارد که در هر ضلع آن شاه‌نشینی عقب نشسته است. مزار بابا رکن‌الدین در یکی از شاه‌نشین‌ها، و سردر ورودی بقعه در شاه‌نشین دیگری قرار دارد. گنبدخانه، گنبد رُک ده‌وجهی مرتفعی با پوشش کاشی‌کاری دارد، که این تزیین در چهار وجه آن باقی است. ژان شاردن[۱]، که در دورۀ صفوی از این بنا دیدن کرد، در سفرنامۀ خود آورده، که گنبد در درون و بیرون، تزیین کاشی داشته است.
- ↑ Jean Chardin