بشل: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران | {{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران | ||
| نام فارسی = | | نام فارسی = | ||
|نام لاتین = | |نام لاتین =Beshel | ||
| نام قدیمی = | | نام قدیمی = | ||
| نام دیگر = | | نام دیگر = | ||
| استان = مازندران | | استان = مازندران | ||
| شهرستان = | | شهرستان =سوادکوه شمالی | ||
| بخش = | | بخش = نارنجستان | ||
| موقعیت = فاصله | | موقعیت = فاصله 6کیلومتری شمال مرکز شهر شیرگاه | ||
| جمعیت = | | جمعیت = 694نفر (1395ش) | ||
| نوع اقلیم = | | نوع اقلیم = | ||
| ارتفاع از سطح دریا = | | ارتفاع از سطح دریا =160متر | ||
| تولیدات و صنایع مهم =برنج، | | تولیدات و صنایع مهم =برنج، گندم، جو، مرکبات، و تولیدات دامی | ||
| برخی بناهای مهم = | | برخی بناهای مهم = | ||
| شهر ها و آبادی های مهم = | | شهر ها و آبادی های مهم = | ||
|دهستان= | |دهستان=چایباغ}}بشل (Beshel) | ||
روستایی در دهستان چایباغ، بخش نارنجستان شهرستان سوادکوه | روستایی در دهستان چایباغ، بخش نارنجستان [[سوادکوه شمالی، شهرستان|شهرستان سوادکوه شمالی]]، استان [[مازندران]]. در فاصلۀ 6کیلومتری شمال مرکز شهر [[شیرگاه]]، 25کیلومتری جنوب غربی [[ساری، شهر|شهر ساری]]، 44کیلومتری جنوب [[خزر، دریای|دریای خزر]]، 145کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع حدود 160متری از سطح دریا قرار دارد. روستایی جلگهای و از مقاصد گردشگریِ شرق مازندران، در میان جنگلهای سوادکوه (بخشی از جنگلهای هیرکانی) است. در میانۀ راه جادۀ شیرگاه به [[قائم شهر|قائمشهر]] (بخشی از جادۀ موسوم به فیروزکوه) و بر جانب شرقی رودخانۀ تالار قرار دارد. رود تیجون با گذر از جنوب غرب و غرب بشل، در 2کیلومتری شمال غرب آبادی به رود تالار میریزد. اراضی بشل در غرب به جادۀ شیرگاه - قائمشهر، در جنوب به روستاهای [[اندارگلی]] و ملفه و چایباغ، در شرق به منطقۀ حفاظتشدۀ خیبوس و انجیلسی، در شمال شرق به روستای [[برنجستانک]]، و در شمال به شهرک صنعتی بشل محدود شده است. این منطقۀ صنعتی بزرگترین شهرک صنعتی استان مازندران، با 196هکتار وسعت و حدود 150 واحد کارگاهی، است که بیشتر واحدهای آن غیرفعالند. از صنایع حاضر در شهرک به ماشینآلات، قطعات خودرو، آهن و فولاد، سازههای فلزی، خوراک دام و طیور و محصولات شیمیایی میتوان اشاره کرد. بشل خانۀ بهداشت، بقالی، نانوایی و زیارتگاهی به نام امامزاده زینالعابدین دارد. | ||
در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت بشل 694نفر بوده است. شغل مردم این روستا | در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت بشل 694نفر بوده است. شغل مردم این روستا [[کشاورزی]]، باغداری و [[دامداری]]، و محصولات اصلی آنها [[برنج]]، [[گندم]]، [[جو]]، [[مرکبات]]، و تولیدات دامی است. مردم بشل به زبان [[طبری]] (گویش سوادکوهی) سخن میگویند. | ||
---- | ---- | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
[[رده:مازندران]] | [[رده:مازندران]] | ||
نسخهٔ ۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۰۹
| بشل | |
|---|---|
| استان | مازندران |
| شهرستان | سوادکوه شمالی |
| بخش | نارنجستان |
| دهستان | چایباغ |
| جمعیت | 694نفر (1395ش) |
| موقعیت | فاصله 6کیلومتری شمال مرکز شهر شیرگاه |
| ارتفاع از سطح دریا | 160متر |
| تولیدات و صنایع مهم | برنج، گندم، جو، مرکبات، و تولیدات دامی |
| نام لاتین | Beshel |
بشل (Beshel)
روستایی در دهستان چایباغ، بخش نارنجستان شهرستان سوادکوه شمالی، استان مازندران. در فاصلۀ 6کیلومتری شمال مرکز شهر شیرگاه، 25کیلومتری جنوب غربی شهر ساری، 44کیلومتری جنوب دریای خزر، 145کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع حدود 160متری از سطح دریا قرار دارد. روستایی جلگهای و از مقاصد گردشگریِ شرق مازندران، در میان جنگلهای سوادکوه (بخشی از جنگلهای هیرکانی) است. در میانۀ راه جادۀ شیرگاه به قائمشهر (بخشی از جادۀ موسوم به فیروزکوه) و بر جانب شرقی رودخانۀ تالار قرار دارد. رود تیجون با گذر از جنوب غرب و غرب بشل، در 2کیلومتری شمال غرب آبادی به رود تالار میریزد. اراضی بشل در غرب به جادۀ شیرگاه - قائمشهر، در جنوب به روستاهای اندارگلی و ملفه و چایباغ، در شرق به منطقۀ حفاظتشدۀ خیبوس و انجیلسی، در شمال شرق به روستای برنجستانک، و در شمال به شهرک صنعتی بشل محدود شده است. این منطقۀ صنعتی بزرگترین شهرک صنعتی استان مازندران، با 196هکتار وسعت و حدود 150 واحد کارگاهی، است که بیشتر واحدهای آن غیرفعالند. از صنایع حاضر در شهرک به ماشینآلات، قطعات خودرو، آهن و فولاد، سازههای فلزی، خوراک دام و طیور و محصولات شیمیایی میتوان اشاره کرد. بشل خانۀ بهداشت، بقالی، نانوایی و زیارتگاهی به نام امامزاده زینالعابدین دارد.
در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت بشل 694نفر بوده است. شغل مردم این روستا کشاورزی، باغداری و دامداری، و محصولات اصلی آنها برنج، گندم، جو، مرکبات، و تولیدات دامی است. مردم بشل به زبان طبری (گویش سوادکوهی) سخن میگویند.